رومیان 9

۱ 1 در مسیح راست می‌گویم و دروغ نی و ضمیر من در روح‌القدس مرا شاهد است،

I say the truth in Christ, I lie not, my conscience also bearing me witness in the Holy Ghost,

۲ 2 که مرا غمی عظیم و در دلم وجع دائمی است.

That I have great heaviness and continual sorrow in my heart.

۳ 3 زیرا راضی هم می‌بودم که خود از مسیح محروم شوم در راه برادرانم که بحسب جسم خویشان منند،

For I could wish that myself were accursed from Christ for my brothers, my kinsmen according to the flesh:

۴ 4 که ایشان اسرائیلی‌اند و پسرخواندگی وجلال و عهدها و امانت شریعت و عبادت ووعده‌ها از آن ایشان است؛

Who are Israelites; to whom pertains the adoption, and the glory, and the covenants, and the giving of the law, and the service of God, and the promises;

۵ 5 که پدران از آن ایشانند و از ایشان مسیح بحسب جسم شد که فوق از همه است، خدای متبارک تا ابدالاباد، آمین. (aiōn g165)

Whose are the fathers, and of whom as concerning the flesh Christ came, who is over all, God blessed for ever. Amen. (aiōn g165)

۶ 6 ولکن چنین نیست که کلام خدا ساقط شده باشد؛ زیرا همه که از اسرائیل‌اند، اسرائیلی نیستند،

Not as though the word of God has taken none effect. For they are not all Israel, which are of Israel:

۷ 7 و نه نسل ابراهیم تمام فرزند هستند؛ بلکه نسل تو در اسحاق خوانده خواهند شد.

Neither, because they are the seed of Abraham, are they all children: but, In Isaac shall your seed be called.

۸ 8 یعنی فرزندان جسم، فرزندان خدا نیستند، بلکه فرزندان وعده از نسل محسوب می‌شوند.

That is, They which are the children of the flesh, these are not the children of God: but the children of the promise are counted for the seed.

۹ 9 زیراکلام وعده این است که موافق چنین وقت خواهم آمد و ساره را پسری خواهد بود.

For this is the word of promise, At this time will I come, and Sarah shall have a son.

۱۰ 10 و نه این فقط، بلکه رفقه نیز چون از یک شخص یعنی از پدر مااسحاق حامله شد،

And not only this; but when Rebecca also had conceived by one, even by our father Isaac;

۱۱ 11 زیرا هنگامی که هنوز تولدنیافته بودند و عملی نیک یا بد نکرده، تا اراده خدابرحسب اختیار ثابت شود نه از اعمال بلکه ازدعوت کننده

(For the children being not yet born, neither having done any good or evil, that the purpose of God according to election might stand, not of works, but of him that calls; )

۱۲ 12 بدو گفته شد که «بزرگتر کوچکتر را بندگی خواهد نمود.»

It was said to her, The elder shall serve the younger.

۱۳ 13 چنانکه مکتوب است: «یعقوب را دوست داشتم اما عیسو را دشمن.»

As it is written, Jacob have I loved, but Esau have I hated.

۱۴ 14 پس چه گوییم؟ آیا نزد خدا بی‌انصافی است؟ حاشا!

What shall we say then? Is there unrighteousness with God? God forbid.

۱۵ 15 زیرا به موسی می‌گوید: «رحم خواهم فرمود بر هر‌که رحم کنم و رافت خواهم نمود بر هر‌که رافت نمایم.»

For he says to Moses, I will have mercy on whom I will have mercy, and I will have compassion on whom I will have compassion.

۱۶ 16 لاجرم نه ازخواهش کننده و نه از شتابنده است، بلکه ازخدای رحم کننده.

So then it is not of him that wills, nor of him that runs, but of God that shows mercy.

۱۷ 17 زیرا کتاب به فرعون می‌گوید: «برای همین تو را برانگیختم تا قوت خود را در تو ظاهر سازم و تا نام من در تمام جهان ندا شود.»

For the scripture says to Pharaoh, Even for this same purpose have I raised you up, that I might show my power in you, and that my name might be declared throughout all the earth.

۱۸ 18 بنابراین هر‌که را می‌خواهد رحم می‌کند و هر‌که را می‌خواهد سنگدل می‌سازد.

Therefore has he mercy on whom he will have mercy, and whom he will he hardens.

۱۹ 19 پس مرا می‌گویی: «دیگر چرا ملامت می‌کند؟ زیرا کیست که با اراده او مقاومت نموده باشد؟»

You will say then to me, Why does he yet find fault? For who has resisted his will?

۲۰ 20 نی بلکه تو کیستی‌ای انسان که با خدا معارضه می‌کنی؟ آیا مصنوع به صانع می‌گوید که چرا مراچنین ساختی؟

No but, O man, who are you that reply against God? Shall the thing formed say to him that formed it, Why have you made me thus?

۲۱ 21 یا کوزه‌گر اختیار بر گل نداردکه از یک خمیره ظرفی عزیز و ظرفی ذلیل بسازد؟

Has not the potter power over the clay, of the same lump to make one vessel to honor, and another to dishonor?

۲۲ 22 و اگر خدا چون اراده نمود که غضب خود را ظاهر سازد و قدرت خویش را بشناساند، ظروف غضب را که برای هلاکت آماده‌شده بود، به حلم بسیار متحمل گردید،

What if God, willing to show his wrath, and to make his power known, endured with much long-suffering the vessels of wrath fitted to destruction:

۲۳ 23 و تا دولت جلال خود را بشناساند بر ظروف رحمتی که آنها را ازقبل برای جلال مستعد نمود،

And that he might make known the riches of his glory on the vessels of mercy, which he had before prepared to glory,

۲۴ 24 و آنها را نیزدعوت فرمود یعنی ما نه از یهود فقط بلکه ازامت‌ها نیز.

Even us, whom he has called, not of the Jews only, but also of the Gentiles?

۲۵ 25 چنانکه در هوشع هم می‌گوید: «آنانی را که قوم من نبودند، قوم خود خواهم خواند و او را که دوست نداشتم محبوبه خود.

As he says also in Hosea, I will call them my people, which were not my people; and her beloved, which was not beloved.

۲۶ 26 و جایی که به ایشان گفته شد که شما قوم من نیستید، در آنجا پسران خدای حی خوانده خواهند شد.»

And it shall come to pass, that in the place where it was said to them, You are not my people; there shall they be called the children of the living God.

۲۷ 27 و اشعیا نیز در حق اسرائیل ندامی کند که «هرچند عدد بنی‌اسرائیل مانند ریگ دریا باشد، لکن بقیه نجات خواهند یافت؛

Isaiah also cries concerning Israel, Though the number of the children of Israel be as the sand of the sea, a remnant shall be saved:

۲۸ 28 زیراخداوند کلام خود را تمام و منقطع ساخته، برزمین به عمل خواهد آورد.»

For he will finish the work, and cut it short in righteousness: because a short work will the Lord make on the earth.

۲۹ 29 و چنانکه اشعیاپیش اخبار نمود که «اگر رب الجنود برای ما نسلی نمی گذارد، هرآینه مثل سدوم می‌شدیم و مانندغموره می‌گشتیم.»

And as Isaiah said before, Except the Lord of Sabaoth had left us a seed, we had been as Sodoma, and been made like to Gomorrha.

۳۰ 30 پس چه گوییم؟ امت هایی که در‌پی عدالت نرفتند، عدالت را حاصل نمودند، یعنی عدالتی که از ایمان است.

What shall we say then? That the Gentiles, which followed not after righteousness, have attained to righteousness, even the righteousness which is of faith.

۳۱ 31 لکن اسرائیل که در‌پی شریعت عدالت می‌رفتند، به شریعت عدالت نرسیدند.

But Israel, which followed after the law of righteousness, has not attained to the law of righteousness.

۳۲ 32 از چه سبب؟ از این جهت که نه از راه ایمان بلکه از راه اعمال شریعت آن را طلبیدند، زیرا که به سنگ مصادم لغزش خوردند.

Why? Because they sought it not by faith, but as it were by the works of the law. For they stumbled at that stumbling stone;

۳۳ 33 چنانکه مکتوب است که «اینک در صهیون سنگی مصادم و صخره لغزش می‌نهم و هر‌که براو ایمان آورد، خجل نخواهد گردید.»

As it is written, Behold, I lay in Sion a stumbling stone and rock of offense: and whoever believes on him shall not be ashamed.

Isaac Blesses Jacob