رومیان 2

۱ 1 لهذا‌ای آدمی که حکم می‌کنی، هر‌که باشی عذری نداری زیرا که به آنچه بردیگری حکم می‌کنی، فتوا بر خود می‌دهی، زیراتو که حکم می‌کنی، همان کارها را به عمل می‌آوری.

Propter quod inexcusabilis es, o homo omnis qui judicas. In quo enim judicas alterum, teipsum condemnas: eadem enim agis quæ judicas.

۲ 2 و می‌دانیم که حکم خدا بر کنندگان چنین اعمال بر‌حق است.

Scimus enim quoniam judicium Dei est secundum veritatem in eos qui talia agunt.

۳ 3 پس‌ای آدمی که برکنندگان چنین اعمال حکم می‌کنی و خود همان را می‌کنی، آیا گمان می‌بری که تو از حکم خداخواهی رست؟

Existimas autem hoc, o homo, qui judicas eos qui talia agunt, et facis ea, quia tu effugies judicium Dei?

۴ 4 یا آنکه دولت مهربانی و صبر وحلم او را ناچیز می‌شماری و نمی دانی که مهربانی خدا تو را به توبه می‌کشد؟

an divitias bonitatis ejus, et patientiæ, et longanimitatis contemnis? ignoras quoniam benignitas Dei ad pœnitentiam te adducit?

۵ 5 و به‌سبب قساوت و دل ناتوبه‌کار خود، غضب را ذخیره می‌کنی برای خود در روز غضب و ظهور داوری عادله خدا

Secundum autem duritiam tuam, et impœnitens cor, thesaurizas tibi iram in die iræ, et revelationis justi judicii Dei,

۶ 6 که به هر کس برحسب اعمالش جزاخواهد داد:

qui reddet unicuique secundum opera ejus:

۷ 7 اما به آنانی که با صبر در اعمال نیکوطالب جلال و اکرام و بقایند، حیات جاودانی را؛ (aiōnios g166)

iis quidem qui secundum patientiam boni operis, gloriam, et honorem, et incorruptionem quærunt, vitam æternam: (aiōnios g166)

۸ 8 و اما به اهل تعصب که اطاعت راستی نمی کنندبلکه مطیع ناراستی می‌باشند، خشم و غضب

iis autem qui sunt ex contentione, et qui non acquiescunt veritati, credunt autem iniquitati, ira et indignatio.

۹ 9 وعذاب و ضیق بر هر نفس بشری که مرتکب بدی می‌شود، اول بر یهود و پس بر یونانی؛

Tribulatio et angustia in omnem animam hominis operantis malum, Judæi primum, et Græci:

۱۰ 10 لکن جلال و اکرام و سلامتی بر هر نیکوکار، نخست بریهود و بر یونانی نیز.

gloria autem, et honor, et pax omni operanti bonum, Judæo primum, et Græco:

۱۱ 11 زیرا نزد خدا طرفداری نیست،

non enim est acceptio personarum apud Deum.

۱۲ 12 زیراآنانی که بدون شریعت گناه کنند، بی‌شریعت نیزهلاک شوند و آنانی که با شریعت گناه کنند، ازشریعت بر ایشان حکم خواهد شد.

Quicumque enim sine lege peccaverunt, sine lege peribunt: et quicumque in lege peccaverunt, per legem judicabuntur.

۱۳ 13 از آن جهت که شنوندگان شریعت در حضور خدا عادل نیستند بلکه کنندگان شریعت عادل شمرده خواهند شد.

Non enim auditores legis justi sunt apud Deum, sed factores legis justificabuntur.

۱۴ 14 زیرا هرگاه امت هایی که شریعت ندارند کارهای شریعت را به طبیعت به‌جا آرند، اینان هرچند شریعت ندارند، برای خود شریعت هستند،

Cum autem gentes, quæ legem non habent, naturaliter ea, quæ legis sunt, faciunt, ejusmodi legem non habentes, ipsi sibi sunt lex:

۱۵ 15 چونکه از ایشان ظاهر می‌شود که عمل شریعت بر دل ایشان مکتوب است و ضمیرایشان نیز گواهی می‌دهد و افکار ایشان با یکدیگریا مذمت می‌کنند یا عذر می‌آورند،

qui ostendunt opus legis scriptum in cordibus suis, testimonium reddente illis conscientia ipsorum, et inter se invicem cogitationibus accusantibus, aut etiam defendentibus,

۱۶ 16 در روزی که خدا رازهای مردم را داوری خواهد نمود به وساطت عیسی مسیح برحسب بشارت من.

in die, cum judicabit Deus occulta hominum, secundum Evangelium meum per Jesum Christum.

۱۷ 17 پس اگر تو مسمی به یهود هستی و برشریعت تکیه می‌کنی و به خدا فخر می‌نمایی،

Si autem tu Judæus cognominaris, et requiescis in lege, et gloriaris in Deo,

۱۸ 18 و اراده او را می‌دانی و از شریعت تربیت یافته، چیزهای افضل را می‌گزینی،

et nosti voluntatem ejus, et probas utiliora, instructus per legem,

۱۹ 19 و یقین داری که خود هادی کوران و نور ظلمتیان

confidis teipsum esse ducem cæcorum, lumen eorum qui in tenebris sunt,

۲۰ 20 و مودب جاهلان و معلم اطفال هستی و در شریعت صورت معرفت و راستی را داری،

eruditorem insipientium, magistrum infantium, habentem formam scientiæ, et veritatis in lege.

۲۱ 21 پس‌ای کسی‌که دیگران را تعلیم می‌دهی، چرا خود رانمی آموزی؟ و وعظ می‌کنی که دزدی نباید کرد، آیا خود دزدی می‌کنی؟

Qui ergo alium doces, teipsum non doces: qui prædicas non furandum, furaris:

۲۲ 22 و از زنا کردن نهی می‌کنی، آیا خود زانی نیستی؟ و از بتها نفرت داری، آیا خود معبدها را غارت نمی کنی؟

qui dicis non mœchandum, mœcharis: qui abominaris idola, sacrilegium facis:

۲۳ 23 و به شریعت فخر می‌کنی، آیا به تجاوز از شریعت خدا را اهانت نمی کنی؟

qui in lege gloriaris, per prævaricationem legis Deum inhonoras.

۲۴ 24 زیرا که به‌سبب شمادر میان امت‌ها اسم خدا را کفر می‌گویند، چنانکه مکتوب است.

(Nomen enim Dei per vos blasphematur inter gentes, sicut scriptum est.)

۲۵ 25 زیرا ختنه سودمند است هرگاه به شریعت عمل نمایی. اما اگر از شریعت تجاوزنمایی، ختنه تو نامختونی گشته است.

Circumcisio quidem prodest, si legem observes: si autem prævaricator legis sis, circumcisio tua præputium facta est.

۲۶ 26 پس اگرنامختونی، احکام شریعت را نگاه دارد، آیانامختونی او ختنه شمرده نمی شود؟

Si igitur præputium justitias legis custodiat, nonne præputium illius in circumcisionem reputabitur?

۲۷ 27 ونامختونی طبیعی هرگاه شریعت را به‌جا آرد، حکم خواهد کرد بر تو که با وجود کتب و ختنه ازشریعت تجاوز می‌کنی.

et judicabit id quod ex natura est præputium, legem consummans, te, qui per litteram et circumcisionem prævaricator legis es?

۲۸ 28 زیرا آنکه در ظاهراست، یهودی نیست و آنچه در ظاهر در جسم است، ختنه نی.

Non enim qui in manifesto, Judæus est: neque quæ in manifesto, in carne, est circumcisio:

۲۹ 29 بلکه یهود آن است که در باطن باشد و ختنه آنکه قلبی باشد، در روح نه در حرف که مدح آن نه از انسان بلکه از خداست.

sed qui in abscondito, Judæus est: et circumcisio cordis in spiritu, non littera: cujus laus non ex hominibus, sed ex Deo est.