مکاشفهٔ یوحنا 4

۱ 1 بعد از این دیدم که ناگاه دروازه‌ای درآسمان باز شده است و آن آواز اول را که شنیده بودم که چون کرنا با من سخن می‌گفت، دیگرباره می‌گوید: «به اینجا صعود نما تا اموری را که بعد از این باید واقع شود به تو بنمایم.»

តតះ បរំ មយា ទ្ឫឞ្ដិបាតំ ក្ឫត្វា ស្វគ៌េ មុក្តំ ទ្វារម៑ ឯកំ ទ្ឫឞ្ដំ មយា សហភាឞមាណស្យ ច យស្យ តូរីវាទ្យតុល្យោ រវះ បូវ៌្វំ ឝ្រុតះ ស មាម៑ អវោចត៑ ស្ថានមេតទ៑ អារោហយ, ឥតះ បរំ យេន យេន ភវិតវ្យំ តទហំ ត្វាំ ទឝ៌យិឞ្យេ។

۲ 2 فی الفور در روح شدم و دیدم که تختی درآسمان قائم است و بر آن تخت‌نشیننده‌ای.

តេនាហំ តត្ក្ឞណាទ៑ អាត្មាវិឞ្ដោ ភូត្វា ៜបឝ្យំ ស្វគ៌េ សិំហាសនមេកំ ស្ថាបិតំ តត្រ សិំហាសនេ ឯកោ ជន ឧបវិឞ្ដោ ៜស្តិ។

۳ 3 وآن نشیننده، در صورت، مانند سنگ یشم و عقیق است و قوس قزحی در گرد تخت که به منظرشباهت به زمرد دارد

សិំហាសនេ ឧបវិឞ្ដស្យ តស្យ ជនស្យ រូបំ សូយ៌្យកាន្តមណេះ ប្រវាលស្យ ច តុល្យំ តត៑ សិំហាសនញ្ច មរកតមណិវទ្រូបវិឝិឞ្ដេន មេឃធនុឞា វេឞ្ដិតំ។

۴ 4 و گرداگرد تخت، بیست وچهار تخت است؛ و بر آن تختها بیست و چهارپیر که جامه‌ای سفید در بر دارند نشسته دیدم و برسر ایشان تاجهای زرین.

តស្យ សិំហាសនេ ចតុទ៌ិក្ឞុ ចតុវ៌ិំឝតិសិំហាសនានិ តិឞ្ឋន្តិ តេឞុ សិំហាសនេឞុ ចតុវ៌ិំឝតិ ប្រាចីនលោកា ឧបវិឞ្ដាស្តេ ឝុភ្រវាសះបរិហិតាស្តេឞាំ ឝិរាំសិ ច សុវណ៌កិរីដៃ រ្ភូឞិតានិ។

۵ 5 و از تخت، برقها وصداها و رعدها برمی آید؛ و هفت چراغ آتشین پیش تخت افروخته که هفت روح خدا می‌باشند.

តស្យ សិំហាសនស្យ មធ្យាត៑ តឌិតោ រវាះ ស្តនិតានិ ច និគ៌ច្ឆន្តិ សិំហាសនស្យាន្តិកេ ច សប្ត ទីបា ជ្វលន្តិ ត ឦឝ្វរស្យ សប្តាត្មានះ។

۶ 6 و در‌پیش تخت، دریایی از شیشه مانند بلور ودر میان تخت و گرداگرد تخت چهار حیوان که ازپیش و پس به چشمان پر هستند.

អបរំ សិំហាសនស្យាន្តិកេ ស្ផដិកតុល្យះ កាចមយោ ជលាឝយោ វិទ្យតេ, អបរម៑ អគ្រតះ បឝ្ចាច្ច ពហុចក្ឞុឞ្មន្តឝ្ចត្វារះ ប្រាណិនះ សិំហសនស្យ មធ្យេ ចតុទ៌ិក្ឞុ ច វិទ្យន្តេ។

۷ 7 و حیوان اول مانند شیر بود؛ و حیوان دوم مانند گوساله؛ وحیوان سوم صورتی مانند انسان داشت؛ و حیوان چهارم مانند عقاب پرنده.

តេឞាំ ប្រថមះ ប្រាណី សិំហាការោ ទ្វិតីយះ ប្រាណី គោវាត្សាការស្ត្ឫតីយះ ប្រាណី មនុឞ្យវទ្វទនវិឝិឞ្ដឝ្ចតុត៌្ហឝ្ច ប្រាណី ឧឌ្ឌីយមានកុររោបមះ។

۸ 8 و آن چهار حیوان که هر یکی از آنها شش بال دارد، گرداگرد و درون به چشمان پر هستند وشبانه‌روز باز نمی ایستند از گفتن «قدوس قدوس قدوس، خداوند خدای قادر مطلق که بود وهست و می‌آید.»

តេឞាំ ចតុណ៌ាម៑ ឯកៃកស្យ ប្រាណិនះ ឞដ៑ បក្ឞាះ សន្តិ តេ ច សវ៌្វាង្គេឞ្វភ្យន្តរេ ច ពហុចក្ឞុវ៌ិឝិឞ្ដាះ, តេ ទិវានិឝំ ន វិឝ្រាម្យ គទន្តិ បវិត្រះ បវិត្រះ បវិត្រះ សវ៌្វឝក្តិមាន៑ វត៌្តមានោ ភូតោ ភវិឞ្យំឝ្ច ប្រភុះ បរមេឝ្វរះ។

۹ 9 و چون آن حیوانات جلال وتکریم و سپاس به آن تخت‌نشینی که تا ابدالابادزنده است می‌خوانند، (aiōn g165)

ឥត្ថំ តៃះ ប្រាណិភិស្តស្យានន្តជីវិនះ សិំហាសនោបវិឞ្ដស្យ ជនស្យ ប្រភាវេ គៅរវេ ធន្យវាទេ ច ប្រកីត៌្តិតេ (aiōn g165)

۱۰ 10 آنگاه آن بیست و چهار پیر می‌افتند در حضور آن تخت‌نشین و او را که تاابدالاباد زنده است عبادت می‌کنند و تاجهای خود را پیش تخت انداخته، می‌گویند: (aiōn g165)

តេ ចតុវ៌ិំឝតិប្រាចីនា អបិ តស្យ សិំហាសនោបវិឞ្ដស្យាន្តិកេ ប្រណិនត្យ តម៑ អនន្តជីវិនំ ប្រណមន្តិ ស្វីយកិរីដាំឝ្ច សិំហាសនស្យាន្តិកេ និក្ឞិប្យ វទន្តិ, (aiōn g165)

۱۱ 11 «ای خداوند، مستحقی که جلال و اکرام و قوت رابیابی، زیرا که تو همه موجودات را آفریده‌ای ومحض اراده تو بودند و آفریده شدند.»

ហេ ប្រភោ ឦឝ្វរាស្មាកំ ប្រភាវំ គៅរវំ ពលំ។ ត្វមេវាហ៌សិ សម្ប្រាប្តុំ យត៑ សវ៌្វំ សស្ឫជេ ត្វយា។ តវាភិលាឞតឝ្ចៃវ សវ៌្វំ សម្ភូយ និម៌្មមេ៕