مزامیر 95

۱ 1 بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم!

The Praise of a Canticle, of David himself. Come, let us exult in the Lord. Let us shout joyfully to God, our Savior.

۲ 2 به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم!

Let us anticipate his presence with confession, and let us sing joyfully to him with psalms.

۳ 3 زیرا که یهوه، خدای بزرگ است،

For the Lord is a great God and a great King over all gods.

۴ 4 و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او.

For in his hand are all the limits of the earth, and the heights of the mountains are his.

۵ 5 دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود.

For the sea is his, and he made it, and his hands formed the dry land.

۶ 6 بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم!

Come, let us adore and fall prostrate, and let us weep before the Lord who made us.

۷ 7 زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید!

For he is the Lord our God, and we are the people of his pasture and the sheep of his hand.

۸ 8 دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا.

If today you hear his voice, harden not your hearts:

۹ 9 چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند.

as in the provocation, according to the day of temptation in the wilderness, where your fathers tempted me; they tested me, though they had seen my works.

۱۰ 10 چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند.

For forty years, I was offended by that generation, and I said: These have always strayed in heart.

۱۱ 11 پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.»

And these have not known my ways. So I swore in my wrath: They shall not enter into my rest.