مزامیر 95

۱ 1 بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم!

Kom, lad os juble for HERREN, raabe af fryd for vor Frelses Klippe,

۲ 2 به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم!

møde med Tak for hans Aasyn, juble i Sang til hans Pris!

۳ 3 زیرا که یهوه، خدای بزرگ است،

Thi HERREN er en vældig Gud, en Konge stor over alle Guder;

۴ 4 و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او.

i hans Haand er Jordens Dybder, Bjergenes Tinder er hans;

۵ 5 دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود.

Havet er hans, han har skabt det, det tørre Land har hans Hænder dannet.

۶ 6 بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم!

Kom, lad os bøje os, kaste os ned, knæle for HERREN, vor Skaber!

۷ 7 زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید!

Thi han er vor Gud, og vi er det Folk, han vogter, den Hjord, han leder. Ak, lytted I dog i Dag til hans Røst:

۸ 8 دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا.

»Forhærder ej eders Hjerte som ved Meriba, som dengang ved Massa i Ørkenen,

۹ 9 چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند.

da eders Fædre fristede mig, prøved mig, skønt de havde set mit Værk.

۱۰ 10 چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند.

Jeg væmmedes fyrretyve Aar ved denne Slægt, og jeg sagde: Det er et Folk med vildfarne Hjerter, de kender ej mine Veje.

۱۱ 11 پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.»

Saa svor jeg da i min Vrede: De skal ikke gaa ind til min Hvile!«