سرود و مزمور آساف ای خدا تو را خاموشی نباشد! ای خداساکت مباش و میارام! | ۱ 1 |
تَسْبِيحَةٌ. مَزْمُورٌ لِآسَافَ اَللَّهُمَّ، لَا تَصْمُتْ. لَا تَسْكُتْ وَلَا تَهْدَأْ يَاٱللهُ. | ١ |
زیرا اینک دشمنانت شورش میکنند و آنانی که از تو نفرت دارند، سر خود را برافراشتهاند. | ۲ 2 |
فَهُوَذَا أَعْدَاؤُكَ يَعِجُّونَ، وَمُبْغِضُوكَ قَدْ رَفَعُوا ٱلرَّأْسَ. | ٢ |
بر قوم تو مکایدمی اندیشند وبر پناه آوردگان تو مشورت میکنند. | ۳ 3 |
عَلَى شَعْبِكَ مَكَرُوا مُؤَامَرَةً، وَتَشَاوَرُوا عَلَى أَحْمِيَائِكَ. | ٣ |
و میگویند: «بیایید ایشان را هلاک کنیم تا قومی نباشند و نام اسرائیل دیگر مذکور نشود.» | ۴ 4 |
قَالُوا: «هَلُمَّ نُبِدْهُمْ مِنْ بَيْنِ ٱلشُّعُوبِ، وَلَا يُذْكَرُ ٱسْمُ إِسْرَائِيلَ بَعْدُ». | ٤ |
زیرا به یک دل با هم مشورت میکنند و برضد تو عهد بستهاند. | ۵ 5 |
لِأَنَّهُمْ تَآمَرُوا بِٱلْقَلْبِ مَعًا. عَلَيْكَ تَعَاهَدُوا عَهْدًا. | ٥ |
خیمه های ادوم واسماعیلیان و موآب و هاجریان. | ۶ 6 |
خِيَامُ أَدُومَ وَٱلْإِسْمَاعِيلِيِّينَ، مُوآبُ وَٱلْهَاجَرِيُّونَ. | ٦ |
جبال و عمون و عمالیق و فلسطین با ساکنان صور. | ۷ 7 |
جِبَالُ وَعَمُّونُ وَعَمَالِيقُ، فَلَسْطِينُ مَعَ سُكَّانِ صُورٍ. | ٧ |
آشور نیز باایشان متفق شدند و بازویی برای بنی لوطگردیدند، سلاه. | ۸ 8 |
أَشُّورُ أَيْضًا ٱتَّفَقَ مَعَهُمْ. صَارُوا ذِرَاعًا لِبَنِي لُوطٍ. سِلَاهْ. | ٨ |
بدیشان عمل نما چنانکه به مدیان کردی. چنانکه به سیسرا و یابین در وادی قیشون. | ۹ 9 |
اِفْعَلْ بِهِمْ كَمَا بِمِدْيَانَ، كَمَا بِسِيسَرَا، كَمَا بِيَابِينَ فِي وَادِي قِيشُونَ. | ٩ |
که در عیندور هلاک شدند و سرگین برای زمین گردیدند. | ۱۰ 10 |
بَادُوا فِي عَيْنِ دُورٍ. صَارُوا دِمَنًا لِلْأَرْضِ. | ١٠ |
سروران ایشان را مثل غراب و ذئب گردان و جمیع امرای ایشان را مثل ذبح وصلمناع. | ۱۱ 11 |
ٱجْعَلْهُمْ، شُرَفَاءَهُمْ مِثْلَ غُرَابٍ، وَمِثْلَ ذِئْبٍ. وَمِثْلَ زَبَحَ، وَمِثْلَ صَلْمُنَّاعَ كُلَّ أُمَرَائِهِمْ. | ١١ |
که میگفتند: «مساکن خدا را برای خویشتن تصرف نماییم.» | ۱۲ 12 |
ٱلَّذِينَ قَالُوا: «لِنَمْتَلِكْ لِأَنْفُسِنَا مَسَاكِنَ ٱللهِ». | ١٢ |
ای خدای من، ایشان را چون غبار گردبادبساز و مانند کاه پیش روی باد. | ۱۳ 13 |
يَا إِلَهِي، ٱجْعَلْهُمْ مِثْلَ ٱلْجُلِّ، مِثْلَ ٱلْقَشِّ أَمَامَ ٱلرِّيحِ. | ١٣ |
مثل آتشی که جنگل را میسوزاند و مثل شعلهای که کوهها را مشتعل میسازد. | ۱۴ 14 |
كَنَارٍ تَحْرِقُ ٱلْوَعْرَ، كَلَهِيبٍ يُشْعِلُ ٱلْجِبَالَ. | ١٤ |
همچنان ایشان را به تند بادخود بران و به طوفان خویش ایشان را آشفته گردان. | ۱۵ 15 |
هَكَذَا ٱطْرُدْهُمْ بِعَاصِفَتِكَ، وَبِزَوْبَعَتِكَ رَوِّعْهُمْ. | ١٥ |
رویهای ایشان را به ذلت پر کن تا نام توراای خداوند بطلبند. | ۱۶ 16 |
ٱمْلَأْ وُجُوهَهُمْ خِزْيًا، فَيَطْلُبُوا ٱسْمَكَ يَارَبُّ. | ١٦ |
خجل و پریشان بشوندتا ابدالاباد و شرمنده و هلاک گردند. | ۱۷ 17 |
لِيَخْزَوْا وَيَرْتَاعُوا إِلَى ٱلْأَبَدِ، وَلْيَخْجَلُوا وَيَبِيدُوا، | ١٧ |
و بدانندتو که اسمت یهوه میباشد، به تنها بر تمامی زمین متعال هستی. | ۱۸ 18 |
وَيَعْلَمُوا أَنَّكَ ٱسْمُكَ يَهْوَهُ وَحْدَكَ، ٱلْعَلِيُّ عَلَى كُلِّ ٱلْأَرْضِ. | ١٨ |