مزامیر 81

۱ 1 برای سالار مغنیان برجتیت. مزمور آساف ترنم نمایید برای خدایی که قوت ماست. برای خدای یعقوب آوازشادمانی دهید!

Voor muziekbegeleiding; op de gittiet. Van Asaf. Jubelt voor God, onze sterkte, Juicht den God van Jakob ter eer;

۲ 2 سرود را بلند کنید و دف رابیاورید و بربط دلنواز را با رباب!

Stemt lofzangen aan, slaat de pauken, Met lieflijke citer en harp;

۳ 3 کرنا را بنوازیددر اول ماه، در ماه تمام و در روز عید ما.

Steekt deze maand de bazuinen, Bij volle maan voor de dag van ons feest!

۴ 4 زیرا که این فریضه‌ای است در اسرائیل و حکمی ازخدای یعقوب.

Want dit is een voorschrift aan Israël, En een bevel van Jakobs God:

۵ 5 این را شهادتی در یوسف تعیین فرمود، چون بر زمین مصر بیرون رفت، جایی که لغتی را که نفهمیده بودم شنیدم:

Een gebod, aan Josef gegeven, Na zijn tocht uit het land van Egypte, Toen hij een woord vernam, Dat hij nooit had gehoord:

۶ 6 «دوش او را از بار سنگین آزاد ساختم ودستهای او از سبد رها شد.

Ik heb de last van uw schouders genomen, En uw handen werden van de draagkorf bevrijd.

۷ 7 در تنگی استدعانمودی و تو را خلاصی دادم. در ستر رعد، تو رااجابت کردم و تو را نزد آب مریبه امتحان نمودم.

Gij riept in de nood, En Ik heb u verlost, In donderwolken u verhoord, Bij de wateren van Meriba u beproefd.

۸ 8 «ای قوم من بشنو و تو را تاکید می‌کنم. وای اسرائیل اگر به من گوش دهی.

Hoor, mijn volk, Ik ga het u plechtig verkonden; Israël, ach, luister naar Mij:

۹ 9 در میان توخدای غیر نباشد و نزد خدای بیگانه سجده منما.

Geen andere god mag er onder u zijn; Geen vreemden god moogt gij aanbidden!

۱۰ 10 من یهوه خدای تو هستم که تو را از زمین مصربرآوردم. دهان خود را نیکو باز کن و آن را پرخواهم ساخت.

Ik ben Jahweh, uw God, die u uit Egypte heb geleid, En die uw mond heb gevuld, toen hij wijd was geopend!

۱۱ 11 لیکن قوم من سخن مرانشنیدند و اسرائیل مرا ابا نمودند.

Maar mijn volk luisterde niet naar mijn stem, En Israël gehoorzaamde niet;

۱۲ 12 پس ایشان را به سختی دلشان ترک کردم که به مشورتهای خود سلوک نمایند.

Toen gaf ik ze prijs aan verstoktheid des harten, En iedereen ging zijn eigen weg.

۱۳ 13 ‌ای کاش که قوم من به من گوش می‌گرفتند و اسرائیل در طریقهای من سالک می‌بودند.

Ach, had mijn volk naar Mij toch geluisterd, En Israël mijn wegen bewandeld!

۱۴ 14 آنگاه دشمنان ایشان رابزودی به زیر می‌انداختم و دست خود رابرخصمان ایشان برمی گردانیدم.

Hoe snel had Ik dan zijn vijand vernederd, Mijn hand op zijn verdrukkers doen komen;

۱۵ 15 آنانی که ازخداوند نفرت دارند بدو گردن می‌نهادند. اما زمان ایشان باقی می‌بود تا ابدالاباد.

Al hadden Jahweh’s haters Hem nog zo gevleid, Hun tijd was voor eeuwig gekomen!

۱۶ 16 ایشان را به نیکوترین گندم می‌پرورد؛ و تو را به عسل ازصخره سیر می‌کردم.»

Maar u zou Ik spijzen met de bloem van de tarwe, En verzadigen met honing uit de rotsen.