مزامیر 81
| برای سالار مغنیان برجتیت. مزمور آساف ترنم نمایید برای خدایی که قوت ماست. برای خدای یعقوب آوازشادمانی دهید! | ۱ 1 |
Til Sangmesteren; til Githith; af Asaf.
| سرود را بلند کنید و دف رابیاورید و بربط دلنواز را با رباب! | ۲ 2 |
Synger med Fryd for Gud, vor Styrke, raaber med Glæde for Jakobs Gud!
| کرنا را بنوازیددر اول ماه، در ماه تمام و در روز عید ما. | ۳ 3 |
Istemmer Lovsang, og giver Trommen, den liflige Harpe med Psalteren hid!
| زیرا که این فریضه‌ای است در اسرائیل و حکمی ازخدای یعقوب. | ۴ 4 |
Blæser i Trompeten ved Nymaane, ved Fuldmaane, til vor Højtidsdag!
| این را شهادتی در یوسف تعیین فرمود، چون بر زمین مصر بیرون رفت، جایی که لغتی را که نفهمیده بودم شنیدم: | ۵ 5 |
Thi den er en Skik i Israel, en Lov for Jakobs Gud.
| «دوش او را از بار سنگین آزاد ساختم ودستهای او از سبد رها شد. | ۶ 6 |
Den satte han til et Vidnesbyrd i Josef, der han drog ud imod Ægyptens Land; jeg hørte en Røst, som jeg ikke kendte:
| در تنگی استدعانمودی و تو را خلاصی دادم. در ستر رعد، تو رااجابت کردم و تو را نزد آب مریبه امتحان نمودم. | ۷ 7 |
„Jeg tog Byrden bort fra hans Skuldre, hans Hænder bleve befriede fra Bærekurven.
| «ای قوم من بشنو و تو را تاکید می‌کنم. وای اسرائیل اگر به من گوش دهی. | ۸ 8 |
Du paakaldte i Nøden, og jeg udfriede dig; jeg bønhørte dig fra Tordenskyens Skjul, jeg prøvede dig ved Meriba Vande. (Sela)
| در میان توخدای غیر نباشد و نزد خدای بیگانه سجده منما. | ۹ 9 |
Hør, mit Folk! og jeg vil vidne imod dig; Israel! gid du vilde høre mig.
| من یهوه خدای تو هستم که تو را از زمین مصربرآوردم. دهان خود را نیکو باز کن و آن را پرخواهم ساخت. | ۱۰ 10 |
Der skal ingen fremmed Gud være hos dig, og du skal ikke tilbede andre Folks Gud.
| لیکن قوم من سخن مرانشنیدند و اسرائیل مرا ابا نمودند. | ۱۱ 11 |
Jeg er Herren din Gud, som førte dig op fra Ægyptens Land; lad din Mund vidt op, og jeg vil fylde den.
| پس ایشان را به سختی دلشان ترک کردم که به مشورتهای خود سلوک نمایند. | ۱۲ 12 |
Men mit Folk hørte ikke min Røst, og Israel vilde ikke tjene mig.
| ای کاش که قوم من به من گوش می‌گرفتند و اسرائیل در طریقهای من سالک می‌بودند. | ۱۳ 13 |
Og jeg lod dem fare i deres Hjertes Stivhed; de vandrede efter deres egne Raad.
| آنگاه دشمنان ایشان رابزودی به زیر می‌انداختم و دست خود رابرخصمان ایشان برمی گردانیدم. | ۱۴ 14 |
Gid mit Folk vilde høre mig! gid Israel vilde vandre paa mine Veje!
| آنانی که ازخداوند نفرت دارند بدو گردن می‌نهادند. اما زمان ایشان باقی می‌بود تا ابدالاباد. | ۱۵ 15 |
Da vilde jeg om et lidet ydmyge deres Fjender og vende min Haand imod deres Modstandere.
| ایشان را به نیکوترین گندم می‌پرورد؛ و تو را به عسل ازصخره سیر می‌کردم.» | ۱۶ 16 |
De, som hade Herren, skulde smigre for det, og deres Tid skulde vare evindelig. Og jeg skulde bespise det med den bedste Hvede, ja, jeg vilde mætte dig med Honning af en Klippe‟.
