مزامیر 80
| برای سالار مغنیان. شهادتی بر سوسنها. مزمور آساف ای شبان اسرائیل بشنو! ای که یوسف را مثل گله رعایت می‌کنی! ای که برکروبیین جلوس نموده‌ای، تجلی فرما! | ۱ 1 |
“For the leader of the music. Upon the Shushan-Eduth. A psalm of Asaph.” Give ear, O Shepherd of Israel! Thou who leadest Joseph like a flock, Thou who sittest between the cherubs, shine forth!
| به حضور افرایم و بنیامین و منسی، توانایی خود رابرانگیز و برای نجات ما بیا! | ۲ 2 |
Before Ephraim and Benjamin and Manasseh, stir up thy strength, And come and save us!
| ای خدا ما را باز آورو روی خود را روشن کن تا نجات یابیم! | ۳ 3 |
Bring us back, O God! And cause thy face to shine, that we may be saved!
| ای یهوه، خدای صبایوت، تا به کی به دعای قوم خویش غضبناک خواهی بود، | ۴ 4 |
O LORD, God of hosts! How long wilt thou be angry against the prayer of thy people?
| نان ماتم رابدیشان می‌خورانی و اشکهای بی‌اندازه بدیشان می‌نوشانی؟ | ۵ 5 |
For thou causest them to eat the bread of tears, And givest them tears to drink, in full measure.
| ما را محل منازعه همسایگان ماساخته‌ای و دشمنان ما در میان خویش استهزامی نمایند. | ۶ 6 |
Thou hast made us the object of strife to our neighbors, And our enemies hold us in derision.
| ای خدای لشکرها ما را بازآور وروی خود را روشن کن تا نجات یابیم! | ۷ 7 |
Bring us back, O God of hosts! And cause thy face to shine that we may be saved!
| موی را ازمصر بیرون آوردی. امت‌ها را بیرون کرده، آن راغرس نمودی. | ۸ 8 |
Thou didst bring a vine out of Egypt; Thou didst expel the nations, and plant it.
| پیش روی آن را وسعت دادی. پس ریشه خود را نیکو زده، زمین را پر ساخت. | ۹ 9 |
Thou didst prepare a place for it; It spread its roots, and filled the land.
| کوهها به سایه‌اش پوشانیده شد و سروهای آزاد خدا به شاخه هایش. | ۱۰ 10 |
The mountains were covered with its shade, And its branches were like the cedars of God.
| شاخه های خود را تابه دریا پهن کرد و فرعهای خویش را تا به نهر. | ۱۱ 11 |
It sent out its boughs to the sea, And its branches to the river.
| پس چرا دیوارهایش را شکسته‌ای که هر راهگذری آن را می‌چیند؟ | ۱۲ 12 |
Why hast thou now broken down its hedges, So that all who pass by do pluck from it?
| گرازهای جنگل آن را ویران می‌کنند و وحوش صحرا آن رامی چرند. | ۱۳ 13 |
The boar from the wood doth waste it, And the wild beast of the forest doth devour it.
| ای خدای لشکرها رجوع کرده، از آسمان نظر کن و ببین و از این مو تفقد نما | ۱۴ 14 |
O God of hosts! return, we beseech thee, Look down from heaven, and behold, And have regard to this vine!
| و از این نهالی که دست راست تو غرس کرده است و از آن پسری که برای خویشتن قوی ساخته‌ای! | ۱۵ 15 |
Protect what thy right hand planted; The branch which thou madest strong for thyself!
| مثل هیزم در آتش سوخته شده و از عتاب روی تو تباه گردیده‌اند! | ۱۶ 16 |
It is burnt with fire; it is cut down; Under thy rebuke they perish.
| دست تو بر مرد دست راست توباشد و بر پسر آدم که او را برای خویشتن قوی ساخته‌ای. | ۱۷ 17 |
May thy hand be over the man of thy right hand, The man whom thou madest strong for thyself!
| و ما از تو رو نخواهیم تافت. ما راحیات بده تا نام تو را بخوانیم. | ۱۸ 18 |
So will we no more turn back from thee: Revive us, and upon thy name alone will we call!
| ای یهوه، خدای لشکرها ما را بازآور و روی خود را روشن ساز تانجات یابیم. | ۱۹ 19 |
Bring us back, O LORD, God of hosts! And cause thy face to shine, that we may he saved!
