مزامیر 78
| قصیده آساف ای قوم من شریعت مرا بشنوید! گوشهای خود را به سخنان دهانم فراگیرید! | ۱ 1 |
A maskil of Asaph. My people, attend to my teaching: bend your ears to the words of my mouth,
| دهان خود را به مثل باز خواهم کرد به چیزهایی که از بنای عالم مخفی بود تنطق خواهم نمود. | ۲ 2 |
as I open my mouth in a poem on the riddling story of the past.
| که آنها را شنیده و دانسته‌ایم و پدران مابرای ما بیان کرده‌اند. | ۳ 3 |
What we have heard and known, and what our ancestors have told us,
| از فرزندان ایشان آنها راپنهان نخواهیم کرد. تسبیحات خداوند را برای نسل آینده بیان می‌کنیم و قوت او و اعمال عجیبی را که او کرده است. | ۴ 4 |
we will not hide from their children. We will tell to the next generation the praises and might of the Lord, and the wonders that he has done.
| زیرا که شهادتی دریعقوب برپا داشت و شریعتی در اسرائیل قرار دادو پدران ما را امر فرمود که آنها را به فرزندان خودتعلیم دهند؛ | ۵ 5 |
He set up a testimony in Jacob, a law he appointed in Israel, which he commanded our ancestors to make known to their children,
| تا نسل آینده آنها را بدانند وفرزندانی که می‌بایست مولود شوند تا ایشان برخیزند و آنها را به فرزندان خود بیان نمایند؛ | ۶ 6 |
that the next generation should know it, that the children yet to be born should arise and tell their children;
| و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا رافراموش نکنند بلکه احکام او را نگاه دارند. | ۷ 7 |
that in God they might put their confidence, and not forget God’s works; but that they might keep his commandments,
| ومثل پدران خود نسلی گردن کش و فتنه انگیزنشوند، نسلی که دل خود را راست نساختند وروح ایشان بسوی خدا امین نبود. | ۸ 8 |
and not be like their ancestors, a generation defiant and stubborn, a generation with heart unsteady, and spirit unfaithful towards God.
| بنی افرایم که مسلح و کمان کش بودند، درروز جنگ رو برتافتند. | ۹ 9 |
Ephraimites, armed bowmen, turned back in the day of battle.
| عهد خدا را نگاه نداشتند و از سلوک به شریعت او ابا نمودند، | ۱۰ 10 |
They did not keep God’s covenant, they refused to walk in his law.
| واعمال و عجایب او را فراموش کردند که آنها رابدیشان ظاهر کرده بود، | ۱۱ 11 |
They forgot what he had done, and the wonders he had shown them.
| و در نظر پدران ایشان اعمال عجیب کرده بود، در زمین مصر و در دیارصوعن. | ۱۲ 12 |
He did wonders before their ancestors in the country of Zoan in Egypt.
| دریا را منشق ساخته، ایشان را عبورداد و آبها را مثل توده برپا نمود. | ۱۳ 13 |
Through the sea which he split he brought them, making waters stand up like a heap;
| و ایشان را درروز به ابر راهنمایی کرد و تمامی شب به نورآتش. | ۱۴ 14 |
he led them by day with a cloud, all the night with a light of fire.
| در صحرا صخره‌ها را بشکافت و ایشان را گویا از لجه های عظیم نوشانید. | ۱۵ 15 |
From the rocks which he split in the wilderness, he gave them to drink as of ocean’s abundance.
| پس سیلها رااز صخره بیرون آورد و آب را مثل نهرها جاری ساخت. | ۱۶ 16 |
He brought streams out of the rock, and made water run down like rivers.
| و بار دیگر بر او گناه ورزیدند و برحضرت اعلی در صحرا فتنه انگیختند، | ۱۷ 17 |
Yet they still went on sinning against him, they defied the Most High in the desert.
| و دردلهای خود خدا را امتحان کردند، چونکه برای شهوات خود غذا خواستند. | ۱۸ 18 |
They wilfully challenged God, demanding the food that they longed for.
| و بر‌ضد خداتکلم کرده، گفتند: «آیا خدا می‌تواند در صحراسفره‌ای حاضر کند؟ | ۱۹ 19 |
‘Is God able,’ such was their challenge, ‘to spread in the desert a table?
| اینک صخره را زد و آبهاروان شد و وادیها جاری گشت. آیا می‌تواند نان رانیز بدهد. و گوشت را برای قوم خود حاضرسازد؟» | ۲۰ 20 |
From the rock that he struck there gushed water, and torrents that overflowed; but can he also give bread, or provide his people with meat?’
| پس خدا این را شنیده، غضبناک شد و آتش در یعقوب افروخته گشت و خشم بر اسرائیل مشتعل گردید. | ۲۱ 21 |
When the Lord heard this, he was furious, and fire was kindled on Jacob, anger flared up against Israel.
| زیرا به خدا ایمان نیاوردند و به نجات او اعتماد ننمودند. | ۲۲ 22 |
For they put no trust in God, no confidence in his help.
| پس ابرها را از بالاامر فرمود و درهای آسمان را گشود | ۲۳ 23 |
So he summoned the clouds above; and, opening the doors of heaven,
| و من را برایشان بارانید تا بخورند و غله آسمان را بدیشان بخشید. | ۲۴ 24 |
he rained manna upon them for food, and grain of heaven he gave them.
| مردمان، نان زورآوران را خوردند وآذوقه‌ای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند. | ۲۵ 25 |
Everyone ate the bread of angels; he sent them food to the full.
| بادشرقی را در آسمان وزانید و به قوت خود، بادجنوبی را آورد، | ۲۶ 26 |
He launched the east wind in the heavens, and guided the south by his power.
| و گوشت را برای ایشان مثل غبار بارانید و مرغان بالدار را مثل ریگ دریا. | ۲۷ 27 |
He rained meat upon them like dust, winged bird like the sand of the sea.
| وآن را در میان اردوی ایشان فرود آورد، گرداگردمسکن های ایشان. | ۲۸ 28 |
In the midst of their camp he dropped it, all around their tents.
| پس خوردند و نیکو سیرشدند و موافق شهوات ایشان بدیشان داد. | ۲۹ 29 |
They ate and were more than filled; he had brought them the thing they desired.
| ایشان از شهوت خود دست نکشیدند. و غذاهنوز در دهان ایشان بود | ۳۰ 30 |
But the thing they desired became loathsome: while their food was still in their mouths,
| که غضب خدا برایشان افروخته شده؛ تنومندان ایشان را بکشت وجوانان اسرائیل را هلاک ساخت. | ۳۱ 31 |
the wrath of God rose against them. He slew the stoutest among them, and laid low the young men of Israel.
| با وجود این همه، باز گناه ورزیدند و به اعمال عجیب او ایمان نیاوردند. | ۳۲ 32 |
Yet for all this they sinned yet more, and refused to believe in his wonders.
| بنابراین، روزهای ایشان را در بطالت تمام کرد و سالهای ایشان را درترس. | ۳۳ 33 |
So he ended their days in a breath, and their years in sudden dismay.
| هنگامی که ایشان را کشت اورا طلبیدند و بازگشت کرده، درباره خدا تفحص نمودند، | ۳۴ 34 |
When he slew them, then they sought after him, they turned and sought God with diligence.
| و به یاد آوردند که خدا صخره ایشان، و خدای تعالی ولی ایشان است. | ۳۵ 35 |
They remembered that God was their rock, and the Most High God their redeemer.
| اما به دهان خود او را تملق نمودند و به زبان خویش به اودروغ گفتند. | ۳۶ 36 |
But they flattered him with their mouth, and lied to him with their tongue.
| زیرا که دل ایشان با او راست نبودو به عهد وی موتمن نبودند. | ۳۷ 37 |
Their heart was not steady with him, they were faithless to his covenant.
| اما او به حسب رحمانیتش گناه ایشان راعفو نموده، ایشان را هلاک نساخت بلکه بارهاغضب خود را برگردانیده، تمامی خشم خویش را برنینگیخت. | ۳۸ 38 |
But he is full of pity: he pardons sin and destroys not. Often he turns his anger away, without stirring his wrath at all.
| و به یاد آورد که ایشان بشرند، بادی که می‌رود و بر نمی گردد. | ۳۹ 39 |
So he remembered that they were but flesh, breath that passes and does not return.
| چند مرتبه درصحرا بدو فتنه انگیختند و او را در بادیه رنجانیدند. | ۴۰ 40 |
But how often they rebelled in the desert, and caused him grief in the wilderness,
| و برگشته، خدا را امتحان کردند وقدوس اسرائیل را اهانت نمودند، | ۴۱ 41 |
tempting God again and again, provoking the Holy One of Israel.
| و قوت او رابه‌خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود. | ۴۲ 42 |
They did not remember his strength, nor the day he redeemed from the foe,
| که چگونه آیات خود را در مصرظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعن. | ۴۳ 43 |
how he set his signs in Egypt, in the country of Zoan his wonders.
| و نهرهای ایشان را به خون مبدل نمود ورودهای ایشان را تا نتوانستند نوشید. | ۴۴ 44 |
He turned their canals into blood, their streams undrinkable.
| انواع پشه‌ها در میان ایشان فرستاد که ایشان را گزیدند وغوکهایی که ایشان را تباه نمودند؛ | ۴۵ 45 |
He sent forth flies, which devoured them; frogs, too, which destroyed them.
| و محصول ایشان را به کرم صد پا سپرد و عمل ایشان را به ملخ داد. | ۴۶ 46 |
Their crops he gave to the caterpillar, and the fruits of their toil to the locust.
| تاکستان ایشان را به تگرگ خراب کردو درختان جمیز ایشان را به تگرگهای درشت. | ۴۷ 47 |
He slew their vines with hail, and their sycamore trees with frost.
| بهایم ایشان را به تگرگ سپرد و مواشی ایشان را به شعله های برق. | ۴۸ 48 |
He delivered their cattle to the hail, and their flocks to bolts of fire.
| و آتش خشم خود را برایشان فرستاد، غضب و غیظ و ضیق را، به فرستادن فرشتگان شریر. | ۴۹ 49 |
He let loose his hot anger among them, fury and wrath and distress, a band of destroying angels.
| و راهی برای غضب خود مهیا ساخته، جان ایشان را از موت نگاه نداشت، بلکه جان ایشان را به وبا تسلیم نمود. | ۵۰ 50 |
He cleared a path for his anger, did not spare them from death, but gave them over to pestilence.
| و همه نخست زادگان مصر را کشت، اوایل قوت ایشان را در خیمه های حام. | ۵۱ 51 |
He struck down all the firstborn in Egypt, the first fruits of their strength in the tents of Ham.
| و قوم خود را مثل گوسفندان کوچانید وایشان را در صحرا مثل گله راهنمایی نمود. | ۵۲ 52 |
He led forth his people like sheep, he was guide to his flock in the desert.
| وایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند و دریادشمنان ایشان را پوشانید. | ۵۳ 53 |
Securely he led them, and free from fear, while their foes were drowned in the sea.
| و ایشان را به حدودمقدس خود آورد، بدین کوهی که به‌دست راست خود تحصیل کرده بود. | ۵۴ 54 |
To his holy realm he brought them, to the mountain his right hand had purchased.
| و امت‌ها را از حضورایشان راند و میراث را برای ایشان به ریسمان تقسیم کرد و اسباط اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید. | ۵۵ 55 |
He drove out the nations before them, and allotted their land for possession, and their tents for Israel to live in.
| لیکن خدای تعالی را امتحان کرده، بدو فتنه انگیختند و شهادات او را نگاه نداشتند. | ۵۶ 56 |
Yet they tempted and angered the Most High God, they did not observe his decrees.
| وبرگشته، مثل پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان خطا کننده منحرف شدند. | ۵۷ 57 |
They drew back, false like their ancestors; they failed like a treacherous bow.
| و به مقامهای بلند خود خشم او را به هیجان آوردند و به بتهای خویش غیرت او را جنبش دادند. | ۵۸ 58 |
Their shrines stirred him to anger, their idols moved him to jealousy.
| چون خدااین را بشنید غضبناک گردید و اسرائیل را به شدت مکروه داشت. | ۵۹ 59 |
When God heard of this, he was furious, and he spurned Israel utterly.
| پس مسکن شیلو را ترک نمود، آن خیمه‌ای را که در میان آدمیان برپاساخته بود، | ۶۰ 60 |
He abandoned his home in Shiloh, the tent he had pitched among people.
| و (تابوت ) قوت خود را به اسیری داد و جمال خویش را به‌دست دشمن سپرد، | ۶۱ 61 |
He gave his strength up to captivity, his glory to the hands of the foe.
| وقوم خود را به شمشیر تسلیم نمود و با میراث خود غضبناک گردید. | ۶۲ 62 |
He gave his people to the sword, he was furious with his own.
| جوانان ایشان را آتش سوزانید و برای دوشیزگان ایشان سرود نکاح نشد. | ۶۳ 63 |
Fire devoured their young men, and their maidens had no marriage-song.
| کاهنان ایشان به دم شمشیر افتادند وبیوه های ایشان نوحه گری ننمودند. | ۶۴ 64 |
Their priests fell by the sword, and their widows could not weep.
| آنگاه خداوند مثل کسی‌که خوابیده بودبیدار شد، مثل جباری که از شراب می‌خروشد، | ۶۵ 65 |
Then the Lord awoke as from sleep, like a warrior flushed with wine;
| و دشمنان خود را به عقب زد و ایشان را عارابدی گردانید. | ۶۶ 66 |
and he beat back his foes, putting them to perpetual scorn.
| و خیمه یوسف را رد نموده، سبط افرایم را برنگزید. | ۶۷ 67 |
He disowned the tent of Joseph, he rejected the tribe of Ephraim;
| لیکن سبط یهودا رابرگزید و این کوه صهیون را که دوست می‌داشت. | ۶۸ 68 |
but he chose the tribe of Judah, Mount Zion, which he loves.
| و قدس خود را مثل کوههای بلند بنا کرد، مثل جهان که آن را تا ابدالاباد بنیاد نهاد. | ۶۹ 69 |
And he built like the heights his sanctuary, like the earth which he founded forever.
| و بنده خود داود را برگزید و او را از آغلهای گوسفندان گرفت. | ۷۰ 70 |
And he chose David his servant, taking him from the sheepfolds.
| از عقب میشهای شیرده او را آورد تاقوم او یعقوب و میراث او اسرائیل را رعایت کند. | ۷۱ 71 |
From the mother-ewes he brought him, to be shepherd to Jacob his people, and to Israel his inheritance.
| پس ایشان را به حسب کمال دل خود رعایت نمود و ایشان را به مهارت دستهای خویش هدایت کرد. | ۷۲ 72 |
With upright heart did he shepherd them, and with skilful hands did he guide them.
