مزامیر 77

۱ 1 برای سالار مغنیان بر یدوتون. مزمور آساف آواز من بسوی خداست و فریادمی کنم. آواز من بسوی خداست گوش خود را به من فرا خواهد گرفت.

I cry out to God; I cry aloud to him, and he hears me.

۲ 2 در روز تنگی خود خداوند را طلب کردم. در شب، دست من دراز شده، بازکشیده نگشت و جان من تسلی نپذیرفت.

Whenever have trouble, I pray to the Lord; all during the night I lift up my hands while I pray, [but] nothing causes me to be comforted.

۳ 3 خدا را یاد می‌کنم و پریشان می‌شوم. تفکر می‌نمایم و روح من متحیر می‌گردد، سلاه.

When I think about God, I (despair/think that he will never help me); when I meditate about him, I am discouraged.

۴ 4 چشمانم را بیدار می‌داشتی. بی‌تاب می‌شدم وسخن نمی توانستم گفت.

[All during the night] he prevents me from sleeping; I am very worried, with the result that I do not know what to say.

۵ 5 درباره ایام قدیم تفکرکرده‌ام. درباره سالهای زمانهای سلف.

I think about days that have passed; I remember [what happened in] previous years.

۶ 6 سرودشبانه خود را بخاطر می‌آورم و در دل خود تفکرمی کنم و روح من تفتیش نموده است.

I spend the whole night thinking [about things]; I meditate, and this is what I ask myself:

۷ 7 مگر خداتا به ابد ترک خواهد کرد و دیگر هرگز راضی نخواهد شد.

“Will the Lord always reject us? Will he never again be pleased with us?

۸ 8 آیا رحمت او تا به ابد زایل شده است؟ و قول او باطل گردیده تا ابدالاباد؟

Has he stopped faithfully loving us? Will he not do for us what he promised to do?

۹ 9 آیاخدا رافت را فراموش کرده؟ و رحمت های خودرا در غضب مسدود ساخته است؟ سلاه.

God promised to be merciful to us; has he forgotten that? Because he is angry [with us], has he decided to not be kind to us?”

۱۰ 10 پس گفتم این ضعف من است. زهی سالهای دست راست حضرت اعلی!

Then I said, “What causes me to be [very] sad is that [it seems that] God, who is greater than any other god, is no longer powerful.”

۱۱ 11 کارهای خداوند را ذکرخواهم نمود زیرا کار عجیب تو را که از قدیم است به یاد خواهم آورد.

[But then], Yahweh, I recall/remember your great deeds; I remember the wonderful things that you did in the past.

۱۲ 12 و در جمیع کارهای تو تامل خواهم کرد و در صنعتهای تو تفکرخواهم نمود.

I meditate on all that you have done, and I think about your mighty acts.

۱۳ 13 ‌ای خدا، طریق تو در قدوسیت است. کیست خدای بزرگ مثل خدا؟

God, everything that you do is holy; there is certainly no god [RHQ] who is great like you are!

۱۴ 14 تو خدایی هستی که کارهای عجیب می‌کنی و قوت خویش را بر قوم‌ها معروف گردانیده‌ای.

You are God, the one who performs miracles; you showed to people of many people-groups that you are powerful.

۱۵ 15 قوم خود را به بازوی خویش رهانیده‌ای یعنی بنی یعقوب وبنی یوسف را. سلاه.

By your power [MTY] you rescued your people [from Egypt]; you saved those who were descendants of Jacob and [his son] Joseph.

۱۶ 16 آبها تو را دید، ای خداآبها تو را دیده، متزلزل شد. لجه‌ها نیز سخت مضطرب گردید.

[It was as though] the waters [of the Red Sea] saw you and became very afraid, and even the deepest part of the water shook.

۱۷ 17 ابرها آب بریخت و افلاک رعد بداد. تیرهای تو نیز به هر طرف روان گردید.

Rain poured down from the clouds [PRS]; it thundered [very loudly] [PRS], and lightning flashed in all directions.

۱۸ 18 صدای رعد تو در گردباد بود و برقها ربع مسکون را روشن کرد. پس زمین مرتعش و متزلزل گردید.

Thunder crashed in the whirlwind, and lightning (lit up/flashed across) the entire sky [HYP]; the earth shook violently [DOU].

۱۹ 19 طریق تو در دریاست و راههای تو درآبهای فراوان و آثار تو را نتوان دانست.

[Then] you walked through the sea on a path that you made through the deep water, but your footprints could not be seen.

۲۰ 20 قوم خود را مثل گوسفندان راهنمایی نمودی، به‌دست موسی و هارون.

You led your people like [a shepherd leads his] flock [of sheep], while Moses and Aaron were the leaders [of your people].