مزامیر 77

۱ 1 برای سالار مغنیان بر یدوتون. مزمور آساف آواز من بسوی خداست و فریادمی کنم. آواز من بسوی خداست گوش خود را به من فرا خواهد گرفت.

For Jeduthun, the music director. A psalm of Asaph. I cry out to God for help—I even shout. If only he would listen to me!

۲ 2 در روز تنگی خود خداوند را طلب کردم. در شب، دست من دراز شده، بازکشیده نگشت و جان من تسلی نپذیرفت.

When I was in trouble I prayed to the Lord. All night long I stretched out my hands to him in prayer but nothing brought me any comfort.

۳ 3 خدا را یاد می‌کنم و پریشان می‌شوم. تفکر می‌نمایم و روح من متحیر می‌گردد، سلاه.

I thought about God, groaning loudly; I meditated on him, but I was discouraged. (Selah)

۴ 4 چشمانم را بیدار می‌داشتی. بی‌تاب می‌شدم وسخن نمی توانستم گفت.

You stop me going to sleep; I'm so upset I can't even talk.

۵ 5 درباره ایام قدیم تفکرکرده‌ام. درباره سالهای زمانهای سلف.

I think of the old days, years ago.

۶ 6 سرودشبانه خود را بخاطر می‌آورم و در دل خود تفکرمی کنم و روح من تفتیش نموده است.

I remember the songs I sung in the night. I meditate and ask myself:

۷ 7 مگر خداتا به ابد ترک خواهد کرد و دیگر هرگز راضی نخواهد شد.

Has the Lord given up on me forever? Won't he ever be pleased with me again?

۸ 8 آیا رحمت او تا به ابد زایل شده است؟ و قول او باطل گردیده تا ابدالاباد؟

Has his trustworthy love disappeared forever? Have his promises permanently ended?

۹ 9 آیاخدا رافت را فراموش کرده؟ و رحمت های خودرا در غضب مسدود ساخته است؟ سلاه.

Has God forgotten to be kind? Has he angrily slammed the door shut on his compassion? (Selah)

۱۰ 10 پس گفتم این ضعف من است. زهی سالهای دست راست حضرت اعلی!

Then I said, “This is what hurts me the most: the Most High doesn't treat me the way he used to.”

۱۱ 11 کارهای خداوند را ذکرخواهم نمود زیرا کار عجیب تو را که از قدیم است به یاد خواهم آورد.

I remember what you have done, Lord; I remember all the wonderful things you did long ago.

۱۲ 12 و در جمیع کارهای تو تامل خواهم کرد و در صنعتهای تو تفکرخواهم نمود.

I will think about all you have accomplished; I will think deeply about how you have acted.

۱۳ 13 ‌ای خدا، طریق تو در قدوسیت است. کیست خدای بزرگ مثل خدا؟

God, your ways are holy; is any god as great as you?

۱۴ 14 تو خدایی هستی که کارهای عجیب می‌کنی و قوت خویش را بر قوم‌ها معروف گردانیده‌ای.

You are the God who does wonderful things! You have revealed your power to the nations.

۱۵ 15 قوم خود را به بازوی خویش رهانیده‌ای یعنی بنی یعقوب وبنی یوسف را. سلاه.

Through your strength you saved your people, the descendants of Jacob and Joseph. (Selah)

۱۶ 16 آبها تو را دید، ای خداآبها تو را دیده، متزلزل شد. لجه‌ها نیز سخت مضطرب گردید.

When the waters saw you, God, when they looked they trembled! Yes, they shook down to the very depths!

۱۷ 17 ابرها آب بریخت و افلاک رعد بداد. تیرهای تو نیز به هر طرف روان گردید.

The clouds poured rain down; the skies crashed with thunder; your lightning flew like arrows.

۱۸ 18 صدای رعد تو در گردباد بود و برقها ربع مسکون را روشن کرد. پس زمین مرتعش و متزلزل گردید.

Your thunder rumbled from the whirlwind; lightning flashes lit up the world; the earth quaked and shook.

۱۹ 19 طریق تو در دریاست و راههای تو درآبهای فراوان و آثار تو را نتوان دانست.

Your way led through the sea; your path passed through the deep sea; yet your footprints were invisible.

۲۰ 20 قوم خود را مثل گوسفندان راهنمایی نمودی، به‌دست موسی و هارون.

You led your people like a flock, shepherded by Moses and Aaron.