مزامیر 66
| برای سالار مغنیان. سرود و مزمور ای تمامی زمین، برای خدا بانگ شادمانی بزنید! | ۱ 1 |
Auf den Siegesspender, ein Gesang; ein Lied. - Jauchzt Gott zu, alle Lande!
| جلال نام او رابسرایید! و در تسبیح او جلال او را توصیف نمایید! | ۲ 2 |
Besinget seines Namens Herrlichkeit! Besinget herrlich seinen Lobpreis!
| خدا را گویید: «چه مهیب است کارهای تو! از شدت قوت تو دشمنانت نزد تو تذلل خواهند کرد! | ۳ 3 |
So sprecht von Gott: "Wie wundervoll sind Deine Werke! Selbst Deine Feinde schlagen sich auf Deine Seite ob Deiner großen Macht.
| تمامی زمین تو را پرستش خواهند کرد و تو را خواهند سرایید و به نام توترنم خواهند نمود.» سلاه. | ۴ 4 |
Der ganze Erdkreis betet vor Dir an und singet Dir, singt Deinem Namen." (Sela)
| بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید. او درکارهای خود به بنی آدم مهیب است. | ۵ 5 |
Herbei! Schaut Gottes Werke! Wie hehr sein Walten an den Menschenkindern!
| دریا را به خشکی مبدل ساخت و مردم از نهر با پا عبورکردند. در آنجا بدو شادی نمودیم. | ۶ 6 |
In trocken Land verwandelt er das Meer; zu Fuß durchschreiten sie den Strom. So wollen wir uns seiner freuen.
| در توانایی خود تا به ابد سلطنت می‌کند و چشمانش مراقب امت‌ها است. فتنه انگیزان خویشتن را برنیفرازند، سلاه. | ۷ 7 |
Der ewig herrscht mit seiner Allgewalt, er richtet seine Blicke auf die Heiden; sie können sie nicht von sich abwenden trotz ihrem Sträuben. (Sela)
| ای قوم‌ها، خدای ما را متبارک خوانید وآواز تسبیح او را بشنوانید. | ۸ 8 |
Ihr Völker, preiset unsern Gott und lasset laut sein Lob erschallen,
| که جانهای ما را درحیات قرار می‌دهد و نمی گذارد که پایهای مالغزش خورد. | ۹ 9 |
der unser Leben immerfort erhält und unsern Fuß nicht gleiten läßt!
| زیرا‌ای خدا تو ما را امتحان کرده‌ای و ما را غال گذاشته‌ای چنانکه نقره راغال می‌گذارند. | ۱۰ 10 |
Du hast uns freilich, Gott, geprüft, geläutert uns wie Silber.
| ما را به دام درآوردی و باری گران بر پشتهای ما نهادی. | ۱۱ 11 |
Du hast in Banden uns gebracht und Fesseln unsern Hüften angelegt,
| مردمان را بر سرما سوار گردانیدی و به آتش و آب در‌آمدیم. پس ما را به‌جای خرم بیرون آوردی. | ۱۲ 12 |
und Menschen hast Du über uns zu Herren eingesetzt; in Feuer und in Wasser kamen wir; doch Du befreitest uns daraus zum Heile. -
| قربانی های سوختنی به خانه تو خواهم آورد. نذرهای خود را به تو وفا خواهم نمود، | ۱۳ 13 |
So walle ich mit Brandopfern zu Deinem Hause, und mein Gelübde löse ich Dir ein,
| که لبهای خود را بر آنها گشودم و در زمان تنگی خودآنها را به زبان خود آوردم. | ۱۴ 14 |
wozu sich meine Lippen aufgetan, und was mein Mund in meiner Not versprochen.
| قربانی های سوختنی پرواری را نزد تو خواهم گذرانید. گوساله‌ها و بزها را با بخور قوچها ذبح خواهم کرد، سلاه. | ۱۵ 15 |
Brandopfer fetter Tiere bringe ich Dir dar samt Opferduft von Widdern; ich richte Rinder her und Böcke. (Sela)
| ای همه خداترسان بیایید و بشنوید تا ازآنچه او برای جان من کرده است خبر دهم. | ۱۶ 16 |
Herbei, ihr Gottesfürchtigen alle! Hört! Ich will euch erzählen, was er mir getan:
| به دهانم نزد او آواز خود را بلند کردم و تسبیح بلند بر زبان من بود. | ۱۷ 17 |
Mit meinem Munde habe ich zu ihm gerufen und Großes ihm mit meiner Zunge vorgetragen.
| اگر بدی را در دل خودمنظور می‌داشتم، خداوند مرا نمی شنید. | ۱۸ 18 |
Wenn ich mich eines Frevels schuldig je gewußt, dann hätte mich der Herr nicht angehört.
| لیکن خدا مرا شنیده است و به آواز دعای من توجه فرموده. | ۱۹ 19 |
Nun aber hat es Gott gehört und auf mein laut Gebet geachtet.
| متبارک باد خدا که دعای مرا ازخود، و رحمت خویش را از من برنگردانیده است. | ۲۰ 20 |
Gelobt sei Gott, der meine Bitte nicht versagt und seine Huld mir nicht entzogen!
