مزامیر 66

۱ 1 برای سالار مغنیان. سرود و مزمور ای تمامی زمین، برای خدا بانگ شادمانی بزنید!

To the Chief Musician. A Melodious Song. Make a joyful noise unto God, all the earth;

۲ 2 جلال نام او رابسرایید! و در تسبیح او جلال او را توصیف نمایید!

Praise ye in song the glory of his Name, Celebrate the glory of his praise:

۳ 3 خدا را گویید: «چه مهیب است کارهای تو! از شدت قوت تو دشمنانت نزد تو تذلل خواهند کرد!

Say unto God—How fearful in thy doings, Through the abounding of thy power, shall thy foes come cringing unto thee;

۴ 4 تمامی زمین تو را پرستش خواهند کرد و تو را خواهند سرایید و به نام توترنم خواهند نمود.» سلاه.

All the earth, shall bow themselves down to thee, And sing praises unto thee, Shall praise in song thy Name. (Selah)

۵ 5 بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید. او درکارهای خود به بنی آدم مهیب است.

Come and see the doings of God, —Fearful in deed toward the sons of men:

۶ 6 دریا را به خشکی مبدل ساخت و مردم از نهر با پا عبورکردند. در آنجا بدو شادی نمودیم.

He turned the sea into dry land, Through the stream, crossed they over on foot, There did we rejoice in him:

۷ 7 در توانایی خود تا به ابد سلطنت می‌کند و چشمانش مراقب امت‌ها است. فتنه انگیزان خویشتن را برنیفرازند، سلاه.

Who ruleth, in his might, unto times age abiding, His eyes, over the nations, keep watch, The rebellious, let them not exalt themselves. (Selah)

۸ 8 ‌ای قوم‌ها، خدای ما را متبارک خوانید وآواز تسبیح او را بشنوانید.

Bless our God, O ye peoples, And cause to be heard, the sound of his praise; —

۹ 9 که جانهای ما را درحیات قرار می‌دهد و نمی گذارد که پایهای مالغزش خورد.

Who hath set our soul among the living, And hath not suffered, our foot, to slip.

۱۰ 10 زیرا‌ای خدا تو ما را امتحان کرده‌ای و ما را غال گذاشته‌ای چنانکه نقره راغال می‌گذارند.

For thou didst prove us, O God, Thou didst refine us, according to the refining of silver:

۱۱ 11 ما را به دام درآوردی و باری گران بر پشتهای ما نهادی.

Thou didst bring us into the hunter’s net, Thou didst lay a load upon our loins;

۱۲ 12 مردمان را بر سرما سوار گردانیدی و به آتش و آب در‌آمدیم. پس ما را به‌جای خرم بیرون آوردی.

Thou didst let men ride at our head; We went into fire and into water, But thou didst bring us forth into freedom.

۱۳ 13 قربانی های سوختنی به خانه تو خواهم آورد. نذرهای خود را به تو وفا خواهم نمود،

I will enter thy house with ascending-sacrifices, I will pay unto thee my vows,

۱۴ 14 که لبهای خود را بر آنها گشودم و در زمان تنگی خودآنها را به زبان خود آوردم.

Which my lips uttered, And my mouth spake, in my distress.

۱۵ 15 قربانی های سوختنی پرواری را نزد تو خواهم گذرانید. گوساله‌ها و بزها را با بخور قوچها ذبح خواهم کرد، سلاه.

Ascending-sacrifices of fatlings, will I cause to ascend unto thee, With the perfume of rams, I will offer bulls, with he-goats. (Selah)

۱۶ 16 ‌ای همه خداترسان بیایید و بشنوید تا ازآنچه او برای جان من کرده است خبر دهم.

Come! hearken—that I may recount, all ye reverers of God, What he hath done for my soul: —

۱۷ 17 به دهانم نزد او آواز خود را بلند کردم و تسبیح بلند بر زبان من بود.

Unto him—with my mouth, did I cry, And high praise was under my tongue.

۱۸ 18 اگر بدی را در دل خودمنظور می‌داشتم، خداوند مرا نمی شنید.

If, iniquity, I had cared for in my heart, My Lord, had not heard me!

۱۹ 19 لیکن خدا مرا شنیده است و به آواز دعای من توجه فرموده.

But in truth, God hath heard, He hath attended to the voice of my prayer.

۲۰ 20 متبارک باد خدا که دعای مرا ازخود، و رحمت خویش را از من برنگردانیده است.

Blessed be God, Who hath not turned away my prayer, Nor his own lovingkindness from me.