مزامیر 66

۱ 1 برای سالار مغنیان. سرود و مزمور ای تمامی زمین، برای خدا بانگ شادمانی بزنید!

“To the chief musician, a song or psalm.” Shout joyfully unto God, all ye lands:

۲ 2 جلال نام او رابسرایید! و در تسبیح او جلال او را توصیف نمایید!

Sing forth the glory of his name; make glorious his praise.

۳ 3 خدا را گویید: «چه مهیب است کارهای تو! از شدت قوت تو دشمنانت نزد تو تذلل خواهند کرد!

Say unto God, How fear-inspiring is every one of thy works! through the greatness of thy strength will thy enemies yield feigned obedience unto thee.

۴ 4 تمامی زمین تو را پرستش خواهند کرد و تو را خواهند سرایید و به نام توترنم خواهند نمود.» سلاه.

All the lands shall bow themselves down unto thee, and shall sing praises unto thee; they shall sing praises to thy name. (Selah)

۵ 5 بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید. او درکارهای خود به بنی آدم مهیب است.

Come and see the deeds of God: fear-inspiring is his doing toward the children of men.

۶ 6 دریا را به خشکی مبدل ساخت و مردم از نهر با پا عبورکردند. در آنجا بدو شادی نمودیم.

He changed the sea into dry land: through the river they went on foot: there did we rejoice in him.

۷ 7 در توانایی خود تا به ابد سلطنت می‌کند و چشمانش مراقب امت‌ها است. فتنه انگیزان خویشتن را برنیفرازند، سلاه.

He ruleth by his might for ever; his eyes look upon the nations: the rebellious—these shall not be exalted. (Selah)

۸ 8 ‌ای قوم‌ها، خدای ما را متبارک خوانید وآواز تسبیح او را بشنوانید.

Bless, O ye people, our God, and cause the voice of his praise to be heard:

۹ 9 که جانهای ما را درحیات قرار می‌دهد و نمی گذارد که پایهای مالغزش خورد.

Who hath appointed our soul to life, and hath not suffered our foot to slip.

۱۰ 10 زیرا‌ای خدا تو ما را امتحان کرده‌ای و ما را غال گذاشته‌ای چنانکه نقره راغال می‌گذارند.

For thou hast proved us, O God: thou hast refined us, as silver is refined.

۱۱ 11 ما را به دام درآوردی و باری گران بر پشتهای ما نهادی.

Thou hast brought us into the net; thou hast placed fetters upon our loins.

۱۲ 12 مردمان را بر سرما سوار گردانیدی و به آتش و آب در‌آمدیم. پس ما را به‌جای خرم بیرون آوردی.

Thou hast caused men to ride on our head: we entered into fire and into water; but thou broughtest us out to [the enjoyment] of overflowing plenty. a

۱۳ 13 قربانی های سوختنی به خانه تو خواهم آورد. نذرهای خود را به تو وفا خواهم نمود،

I will enter thy house with burnt-offerings: I will pay unto thee my vows,

۱۴ 14 که لبهای خود را بر آنها گشودم و در زمان تنگی خودآنها را به زبان خود آوردم.

Which my lips have uttered, and my mouth hath spoken, when I was in distress.

۱۵ 15 قربانی های سوختنی پرواری را نزد تو خواهم گذرانید. گوساله‌ها و بزها را با بخور قوچها ذبح خواهم کرد، سلاه.

Burnt-offerings of fatlings will I offer up unto thee, with the incense of rams; I will prepare steers with he-goats. (Selah)

۱۶ 16 ‌ای همه خداترسان بیایید و بشنوید تا ازآنچه او برای جان من کرده است خبر دهم.

Come, hear, and I will relate, all ye that fear God, what he hath done for my soul.

۱۷ 17 به دهانم نزد او آواز خود را بلند کردم و تسبیح بلند بر زبان من بود.

Unto him I cried with my mouth, and a song of extolling was on my tongue.

۱۸ 18 اگر بدی را در دل خودمنظور می‌داشتم، خداوند مرا نمی شنید.

If I had looked on wickedness with my heart, the Lord would not have heard;

۱۹ 19 لیکن خدا مرا شنیده است و به آواز دعای من توجه فرموده.

But verily God hath heard; he hath listened to the voice of my prayer.

۲۰ 20 متبارک باد خدا که دعای مرا ازخود، و رحمت خویش را از من برنگردانیده است.

Blessed be God, who hath not removed my prayer [from him], nor his kindness from me.