مزامیر 66

۱ 1 برای سالار مغنیان. سرود و مزمور ای تمامی زمین، برای خدا بانگ شادمانی بزنید!

Til Sangmesteren; en Psalmesang. Raaber med Glæde for Gud al Jorden!

۲ 2 جلال نام او رابسرایید! و در تسبیح او جلال او را توصیف نمایید!

Synger Psalmer til hans Navns Ære; giver ham Ære til hans Pris.

۳ 3 خدا را گویید: «چه مهیب است کارهای تو! از شدت قوت تو دشمنانت نزد تو تذلل خواهند کرد!

Siger til Gud: Hvor forfærdelige ere dine Gerninger! for din store Magts Skyld skulle dine Fjender smigre for dig.

۴ 4 تمامی زمین تو را پرستش خواهند کرد و تو را خواهند سرایید و به نام توترنم خواهند نمود.» سلاه.

Al Jorden skal tilbede dig og lovsynge dig; de skulle lovsynge dit Navn. (Sela)

۵ 5 بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید. او درکارهای خود به بنی آدم مهیب است.

Gaar hen og ser Guds Værk; han er forfærdelig i Gerning imod Menneskens Børn.

۶ 6 دریا را به خشکی مبدل ساخت و مردم از نهر با پا عبورکردند. در آنجا بدو شادی نمودیم.

Han omvendte Havet til det tørre, de gik til Fods over Floden; der glædede vi os i ham.

۷ 7 در توانایی خود تا به ابد سلطنت می‌کند و چشمانش مراقب امت‌ها است. فتنه انگیزان خویشتن را برنیفرازند، سلاه.

Han hersker med sin Magt evindelig, hans Øjne vare paa Hedningerne; de genstridige ophøje sig ikke. (Sela)

۸ 8 ‌ای قوم‌ها، خدای ما را متبارک خوانید وآواز تسبیح او را بشنوانید.

I Folkefærd! lover vor Gud og lader Røsten høres til hans Pris!

۹ 9 که جانهای ما را درحیات قرار می‌دهد و نمی گذارد که پایهای مالغزش خورد.

Han holder vor Sjæl i Live og lader ikke vor Fod snuble.

۱۰ 10 زیرا‌ای خدا تو ما را امتحان کرده‌ای و ما را غال گذاشته‌ای چنانکه نقره راغال می‌گذارند.

Thi du har prøvet os, o Gud! du har lutret os, ligesom Sølv bliver lutret.

۱۱ 11 ما را به دام درآوردی و باری گران بر پشتهای ما نهادی.

Du har ført os i Garnet, du lagde et Tryk paa vore Lænder.

۱۲ 12 مردمان را بر سرما سوار گردانیدی و به آتش و آب در‌آمدیم. پس ما را به‌جای خرم بیرون آوردی.

Du lod Mennesker fare over vort Hoved; vi ere komne i Ild og i Vand, men du udførte os til at vederkvæges.

۱۳ 13 قربانی های سوختنی به خانه تو خواهم آورد. نذرهای خود را به تو وفا خواهم نمود،

Jeg vil gaa ind i dit Hus med Brændofre, jeg vil betale dig mine Løfter,

۱۴ 14 که لبهای خود را بر آنها گشودم و در زمان تنگی خودآنها را به زبان خود آوردم.

dem, som mine Læber oplode sig med, og min Mund talte, da jeg var i Angest.

۱۵ 15 قربانی های سوختنی پرواری را نزد تو خواهم گذرانید. گوساله‌ها و بزها را با بخور قوچها ذبح خواهم کرد، سلاه.

Jeg vil ofre dig Brændoffer af fedt Kvæg og Duften af Vædre; jeg vil tillave Øksne og Bukke. (Sela)

۱۶ 16 ‌ای همه خداترسان بیایید و بشنوید تا ازآنچه او برای جان من کرده است خبر دهم.

Kommer hid, hører til, alle 1, som frygte Gud, saa vil jeg fortælle, hvad han har gjort ved min Sjæl.

۱۷ 17 به دهانم نزد او آواز خود را بلند کردم و تسبیح بلند بر زبان من بود.

Til ham raabte jeg med min Mund, og hans Pris kom paa min Tunge.

۱۸ 18 اگر بدی را در دل خودمنظور می‌داشتم، خداوند مرا نمی شنید.

Dersom jeg havde set Uret i mit Hjerte, da vilde Herren ikke have hørt mig.

۱۹ 19 لیکن خدا مرا شنیده است و به آواز دعای من توجه فرموده.

Dog har Gud hørt; han gav Agt paa min Bøns Røst.

۲۰ 20 متبارک باد خدا که دعای مرا ازخود، و رحمت خویش را از من برنگردانیده است.

Lovet være Gud, som ikke forskød min Bøn eller vendte sin Miskundhed fra mig!