مزامیر 56

۱ 1 برای سالار مغنیان بر فاخته ساکت در بلاد بعیده. مکتوم داود وقتی که فلسطینیان او را در جت گرفتند ای خدا بر من رحم فرما، زیرا که انسان مرا به شدت تعاقب می‌کند. تمامی روزجنگ کرده، مرا اذیت می‌نماید.

For the end, concerning the people that were removed from the sanctuary, by David for a memorial, when the Philistines caught him in Geth. Have mercy upon me, O God; for man has trodden me down; all the day long he warring has afflicted me.

۲ 2 خصمانم تمامی روز مرا به شدت تعاقب می‌کنند. زیرا که بسیاری با تکبر با من می‌جنگند.

Mine enemies have trodden me down all the day from the dawning of the day; for there are many warring against me.

۳ 3 هنگامی که ترسان شوم، من بر تو توکل خواهم داشت.

They shall be afraid, but I will trust in you.

۴ 4 در خدا کلام او را خواهم ستود. بر خداتوکل کرده، نخواهم ترسید. انسان به من چه می‌تواند کرد؟

In God I will praise my words; all the day have I hoped in God; I will not fear what flesh shall do to me.

۵ 5 هر روزه سخنان مرا منحرف می‌سازند. همه فکرهای ایشان درباره من برشرارت است.

All the day long they have abominated my words; all their devices [are] against me for evil.

۶ 6 ایشان جمع شده، کمین می‌سازند. بر قدمهای من چشم دارند زیرا قصدجان من دارند.

They will dwell near and hide [themselves]; they will watch my steps, accordingly as I have waited patiently in my soul.

۷ 7 آیا ایشان به‌سبب شرارت خودنجات خواهند یافت؟ ای خدا امت‌ها را درغضب خویش بینداز.

You will on no account save them; you will bring down the people in wrath.

۸ 8 تو آوارگیهای مرا تقریر کرده‌ای. اشکهایم را در مشک خود بگذار. آیا این در دفتر تو نیست؟

O God, I have declared my life to you; you has set my tears before you, even according to your promise.

۹ 9 آنگاه در روزی که تو رابخوانم دشمنانم روخواهند گردانید. این رامی دانم زیرا خدا با من است.

Mine enemies shall be turned back, in the day wherein I shall call upon you; behold, I know that you are my God.

۱۰ 10 در خدا کلام او را خواهم ستود. درخداوند کلام او را خواهم ستود.

In God, will I praise [his] word; in the Lord will I praise [his] saying.

۱۱ 11 بر خدا توکل دارم پس نخواهم ترسید. آدمیان به من چه می‌توانند کرد؟

I have hoped in God; I will not be afraid of what man shall do to me.

۱۲ 12 ‌ای خدا نذرهای تو بر من است. قربانی های حمد را نزد تو خواهم گذرانید.

The vows of your praise, O God, which I will pay, are upon me.

۱۳ 13 زیرا که جانم را از موت رهانیده‌ای. آیا پایهایم را نیز از لغزیدن نگاه نخواهی داشت تا در نورزندگان به حضور خدا سالک باشم؟

For you have delivered my soul from death, and my feet from sliding, that I should be well-pleasing before God in the land of the living.