مزامیر 56

۱ 1 برای سالار مغنیان بر فاخته ساکت در بلاد بعیده. مکتوم داود وقتی که فلسطینیان او را در جت گرفتند ای خدا بر من رحم فرما، زیرا که انسان مرا به شدت تعاقب می‌کند. تمامی روزجنگ کرده، مرا اذیت می‌نماید.

Be merciful unto me, O God: for man would swallow me up; he fighting daily oppresses me.

۲ 2 خصمانم تمامی روز مرا به شدت تعاقب می‌کنند. زیرا که بسیاری با تکبر با من می‌جنگند.

Mine enemies would daily swallow me up: for they be many that fight against me, O you most High.

۳ 3 هنگامی که ترسان شوم، من بر تو توکل خواهم داشت.

What time I am afraid, I will trust in you.

۴ 4 در خدا کلام او را خواهم ستود. بر خداتوکل کرده، نخواهم ترسید. انسان به من چه می‌تواند کرد؟

In God I will praise his word, in God I have put my trust; I will not fear what flesh can do unto me.

۵ 5 هر روزه سخنان مرا منحرف می‌سازند. همه فکرهای ایشان درباره من برشرارت است.

Every day they shift my words: all their thoughts are against me for evil.

۶ 6 ایشان جمع شده، کمین می‌سازند. بر قدمهای من چشم دارند زیرا قصدجان من دارند.

They gather themselves together, they hide themselves, they mark my steps, when they wait for my soul.

۷ 7 آیا ایشان به‌سبب شرارت خودنجات خواهند یافت؟ ای خدا امت‌ها را درغضب خویش بینداز.

Shall they escape by iniquity? in your anger cast down the people, O God.

۸ 8 تو آوارگیهای مرا تقریر کرده‌ای. اشکهایم را در مشک خود بگذار. آیا این در دفتر تو نیست؟

You tell my wanderings: put you my tears into your bottle: are they not in your book?

۹ 9 آنگاه در روزی که تو رابخوانم دشمنانم روخواهند گردانید. این رامی دانم زیرا خدا با من است.

When I cry unto you, then shall mine enemies turn back: this I know; for God is for me.

۱۰ 10 در خدا کلام او را خواهم ستود. درخداوند کلام او را خواهم ستود.

In God will I praise his word: in the LORD will I praise his word.

۱۱ 11 بر خدا توکل دارم پس نخواهم ترسید. آدمیان به من چه می‌توانند کرد؟

In God have I put my trust: I will not be afraid what man can do unto me.

۱۲ 12 ‌ای خدا نذرهای تو بر من است. قربانی های حمد را نزد تو خواهم گذرانید.

Your vows are upon me, O God: I will render praises unto you.

۱۳ 13 زیرا که جانم را از موت رهانیده‌ای. آیا پایهایم را نیز از لغزیدن نگاه نخواهی داشت تا در نورزندگان به حضور خدا سالک باشم؟

For you have delivered my soul from death: will not you deliver my feet from falling, that I may walk before God in the light of the living?