مزامیر 50

۱ 1 مزمور آساف خدا، خدا یهوه تکلم می‌کند و زمین رااز مطلع آفتاب تا به مغربش می‌خواند.

A Psalm of Asaph. The God of gods — Jehovah — hath spoken, And He calleth to the earth From the rising of the sun unto its going in.

۲ 2 از صهیون که کمال زیبایی است، خدا تجلی نموده است.

From Zion, the perfection of beauty, God shone.

۳ 3 خدای ما می‌آید و سکوت نخواهد نمود. آتش پیش روی او می‌بلعد. وطوفان شدید گرداگرد وی خواهد بود.

Our God cometh, and is not silent, Fire before Him doth devour, And round about him it hath been very tempestuous.

۴ 4 آسمان را از بالا می‌خواند و زمین را، تا قوم خود راداوری کند:

He doth call unto the heavens from above, And unto the earth, to judge His people.

۵ 5 «مقدسان مرا نزد من جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته‌اند.»

Gather ye to Me My saints, Making covenant with Me over a sacrifice.

۶ 6 و آسمانها ازانصاف او خبر خواهند داد. زیرا خدا خود داوراست، سلاه.

And the heavens declare His righteousness, For God Himself [is] judge. (Selah)

۷ 7 «ای قوم من بشنوتا سخن گویم. و‌ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تومن هستم.

Hear, O My people, and I speak, O Israel, and I testify against thee, God, thy God [am] I.

۸ 8 درباره قربانی هایت تو را توبیخ نمی کنم و قربانی های سوختنی تو دائم در نظرمن است.

Not for thy sacrifices do I reprove thee, Yea, thy burnt-offerings [Are] before Me continually.

۹ 9 گوساله‌ای از خانه تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو.

I take not from thy house a bullock, From thy folds he goats.

۱۰ 10 زیراکه جمیع حیوانات جنگل از آن منند و بهایمی که بر هزاران کوه می‌باشند.

For Mine [is] every beast of the forest, The cattle on the hills of oxen.

۱۱ 11 همه پرندگان کوهها را می‌شناسم و وحوش صحرا نزد من حاضرند.

I have known every fowl of the mountains, And the wild beast of the field [is] with Me.

۱۲ 12 اگر گرسنه می‌بودم تورا خبر نمی دادم. زیرا ربع مسکون و پری آن از آن من است.

If I am hungry I tell not to thee, For Mine [is] the world and its fulness.

۱۳ 13 آیا گوشت گاوان را بخورم و خون بزها را بنوشم؟

Do I eat the flesh of bulls, And drink the blood of he-goats?

۱۴ 14 برای خدا قربانی تشکر رابگذران، و نذرهای خویش را به حضرت اعلی وفانما.

Sacrifice to God confession, And complete to the Most High thy vows.

۱۵ 15 پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو راخلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی.»

And call Me in a day of adversity, I deliver thee, and thou honourest Me.

۱۶ 16 و اما به شریر خدا می‌گوید: «ترا چه‌کاراست که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟

And to the wicked hath God said: What to thee — to recount My statutes? That thou liftest up My covenant on thy mouth?

۱۷ 17 چونکه تو از تادیب نفرت داشته‌ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته‌ای.

Yea, thou hast hated instruction, And dost cast My words behind thee.

۱۸ 18 چون دزد را دیدی او را پسند کردی و نصیب تو با زناکاران است.

If thou hast seen a thief, Then thou art pleased with him, And with adulterers [is] thy portion.

۱۹ 19 دهان خود را به شرارت گشوده‌ای و زبانت حیله را اختراع می‌کند.

Thy mouth thou hast sent forth with evil, And thy tongue joineth deceit together,

۲۰ 20 نشسته‌ای تا به ضد برادر خود سخن رانی ودرباره پسر مادر خویش غیبت‌گویی.

Thou sittest, against thy brother thou speakest, Against a son of thy mother givest slander.

۲۱ 21 این راکردی و من سکوت نمودم. پس گمان بردی که من مثل تو هستم. لیکن تو را توبیخ خواهم کرد. و این را پیش نظر تو به ترتیب خواهم نهاد.

These thou didst, and I kept silent, Thou hast thought that I am like thee, I reprove thee, and set in array before thine eyes.

۲۲ 22 ‌ای فراموش کنندگان خدا، در این تفکر کنید! مباداشما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد.

Understand this, I pray you, Ye who are forgetting God, Lest I tear, and there is no deliverer.

۲۳ 23 هر‌که قربانی تشکر را گذراند مرا تمجید می‌کند. و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات خدا را به وی نشان خواهم داد.»

He who is sacrificing praise honoureth Me, As to him who maketh a way, I cause him to look on the salvation of God!