مزامیر 40

۱ 1 برای سالار مغنیان. مزمور داود انتظار بسیار برای خداوند کشیده‌ام، وبه من مایل شده، فریاد مرا شنید.

For the Leader. A Psalm of David. I waited patiently for the LORD; and He inclined unto me, and heard my cry.

۲ 2 و مرااز چاه هلاکت برآورد و از گل لجن و پایهایم را برصخره گذاشته، قدمهایم را مستحکم گردانید.

He brought me up also out of the tumultuous pit, out of the miry clay; and He set my feet upon a rock, He established my goings.

۳ 3 وسرودی تازه در دهانم گذارد یعنی حمد خدای ما را. بسیاری چون این را بینند ترسان شده، برخداوند توکل خواهند کرد.

And He hath put a new song in my mouth, even praise unto our God; many shall see, and fear, and shall trust in the LORD.

۴ 4 خوشابحال کسی‌که بر خداوند توکل دارد و به متکبران ظالم ومرتدان دروغ مایل نشود.

Happy is the man that hath made the LORD his trust, and hath not turned unto the arrogant, nor unto such as fall away treacherously.

۵ 5 ‌ای یهوه خدای ما چه بسیار است کارهای عجیب که تو کرده‌ای وتدبیرهایی که برای ما نموده‌ای. در نزد تو آنها راتقویم نتوان کرد، اگر آنها را تقریر و بیان بکنم، ازحد شمار زیاده است.

Many things hast Thou done, O LORD my God, even Thy wonderful works, and Thy thoughts toward us; there is none to be compared unto Thee! If I would declare and speak of them, they are more than can be told.

۶ 6 در قربانی و هدیه رغبت نداشتی. اما گوشهای مرا باز کردی. قربانی سوختنی و قربانی گناه را نخواستی.

Sacrifice and meal-offering Thou hast no delight in; mine ears hast Thou opened; burnt-offering and sin-offering hast Thou not required.

۷ 7 آنگاه گفتم: «اینک می‌آیم! در طومار کتاب درباره من نوشته شده است.

Then said I: 'Lo, I am come with the roll of a book which is prescribed for me;

۸ 8 در بجا آوردن اراده تو‌ای خدای من رغبت می‌دارم و شریعت تو در اندرون دل من است.»

I delight to do Thy will, O my God; yea, Thy law is in my inmost parts.'

۹ 9 در جماعت بزرگ به عدالت بشارت داده‌ام. اینک لبهای خود را باز نخواهم داشت وتو‌ای خداوند می‌دانی.

I have preached righteousness in the great congregation, lo, I did not refrain my lips; O LORD, Thou knowest.

۱۰ 10 عدالت تو را در دل خود مخفی نداشته‌ام. امانت و نجات تو را بیان کرده‌ام. رحمت و راستی تو را از جماعت بزرگ پنهان نکرده‌ام.

I have not hid Thy righteousness within my heart; I have declared Thy faithfulness and Thy salvation; I have not concealed Thy mercy and Thy truth from the great congregation.

۱۱ 11 پس تو‌ای خداوند لطف خودرا از من باز مدار. رحمت و راستی تو دائم مرامحافظت کند.

Thou, O LORD, wilt not withhold Thy compassions from me; let Thy mercy and Thy truth continually preserve me.

۱۲ 12 زیرا که بلایای بیشمار مرااحاطه می‌کند. گناهانم دور مرا گرفته است به حدی که نمی توانم دید. از مویهای سر من زیاده است و دل من مرا ترک کرده است.

For innumerable evils have compassed me about, mine iniquities have overtaken me, so that I am not able to look up; they are more than the hairs of my head, and my heart hath failed me.

۱۳ 13 ‌ای خداوند مرحمت فرموده، مرا نجات بده. ای خداوند به اعانت من تعجیل فرما.

Be pleased, O LORD, to deliver me; O LORD, make haste to help me.

۱۴ 14 آنانی که قصد هلاکت جان من دارند، جمیع خجل و شرمنده شوند. و آنانی که در بدی من رغبت دارند، به عقب برگردانیده و رسوا گردند.

Let them be ashamed and abashed together that seek after my soul to sweep it away; let them be turned backward and brought to confusion that delight in my hurt.

۱۵ 15 آنانی که بر من هه هه می‌گویند، به‌سبب خجالت خویش حیران شوند.

Let them be appalled by reason of their shame that say unto me: 'Aha, aha.'

۱۶ 16 و اما جمیع طالبان تو در تو وجد و شادی نمایند و آنانی که نجات تو را دوست دارند، دائم گویند که خداوند بزرگ است.

Let all those that seek Thee rejoice and be glad in Thee; let such as love Thy salvation say continually: 'The LORD be magnified.'

۱۷ 17 و اما من مسکین و فقیرهستم و خداوند درباره من تفکر می‌کند. تو معاون و نجات‌دهنده من هستی. ای خدای من، تاخیرمفرما.

But, as for me, that am poor and needy, the Lord will account it unto me; Thou art my help and my deliverer; O my God, tarry not.