مزامیر 35
| مزمور داود ای خداوند با خصمان من مخاصمه نما و جنگ کن با آنانی که با من جنگ می‌کنند. | ۱ 1 |
Af David. HERRE, træt med dem, der trætter med mig, strid imod dem, der strider mod mig,
| سپر و مجن را بگیر و به اعانت من برخیز. | ۲ 2 |
grib dit Skjold og dit Værge, rejs dig og hjælp mig,
| و نیزه را راست کن و راه را پیش روی جفاکنندگانم ببند و به‌جان من بگو من نجات توهستم. | ۳ 3 |
tag Spyd og Økse frem mod dem, der forfølger mig, sig til min Sjæl: »Jeg er din Frelse!«
| خجل و رسوا شوند آنانی که قصد جان من دارند و آنانی که بداندیش منند، برگردانیده وخجل شوند. | ۴ 4 |
Lad dem beskæmmes og blues, som vil mig til Livs, og de, der ønsker mig ondt, lad dem rødmende vige,
| مثل کاه پیش روی باد باشند وفرشته خداوند ایشان را براند. | ۵ 5 |
de blive som Avner for Vinden, og HERRENS Engel nedstøde dem,
| راه ایشان تاریکی و لغزنده باد. و فرشته خداوند ایشان را تعاقب کند. | ۶ 6 |
deres Vej blive mørk og glat, og HERRENS Engel forfølge dem!
| زیرا دام خود را برای من بی‌سبب درحفره‌ای پنهان کردند که آن را برای جان من بی‌جهت کنده بودند. | ۷ 7 |
Thi uden Grund har de sat deres Garn for mig, gravet min Sjæl en Grav.
| هلاکت ناگهانی بدو برسد و دامی که پنهان کرد خودش را بگیرد و در آن به هلاکت گرفتار گردد. | ۸ 8 |
Lad Undergang uventet ramme ham, lad Garnet, han satte, hilde ham selv, lad ham falde i Graven.
| و اما جان من در خداوندوجد خواهد کرد و در نجات او شادی خواهدنمود. | ۹ 9 |
Min Sjæl skal juble i HERREN, glædes ved hans Frelse,
| همه استخوانهایم می‌گویند «ای خداوندکیست مانند تو که مسکین را از شخص قوی تر ازاو می‌رهاند و مسکین وفقیر را از تاراج کننده وی.» | ۱۰ 10 |
alle mine Ledemod sige: »HERRE, hvo er som du, du, som frelser den arme fra hans Overmand, den arme og fattige fra Røveren!«
| شاهدان کینه ور برخاسته‌اند. چیزهایی را که نمی دانستم از من می‌پرسند. | ۱۱ 11 |
Falske Vidner staar frem, de spørger mig om, hvad jeg ej kender til;
| به عوض نیکویی بدی به من می‌کنند. جان مرا بیکس گردانیده‌اند. | ۱۲ 12 |
de lønner mig godt med ondt, min Sjæl er forladt.
| و اما من چون ایشان بیمار می‌بودند پلاس می‌پوشیدم. جان خود را به روزه می‌رنجانیدم ودعایم به سینه‌ام برمی گشت. | ۱۳ 13 |
Da de var syge, gik jeg i Sæk, med Faste spæged jeg mig, jeg bad med sænket Hoved,
| مثل آنکه اودوست و برادرم می‌بود، سرگردان می‌رفتم. چون کسی‌که برای مادرش ماتم گیرد، از حزن خم می‌شدم. | ۱۴ 14 |
som var det en Ven eller Broder; jeg gik, som sørged jeg over min Moder, knuget af Sorg.
| ولی چون افتادم شادی‌کنان جمع شدند. آن فرومایگان بر من جمع شدند. و کسانی که نشناخته بودم مرا دریدند و ساکت نشدند. | ۱۵ 15 |
Men nu jeg vakler, glæder de sig, de stimler sammen, Uslinger, fremmede for mig, stimler sammen imod mig, haaner mig uden Ophør;
| مثل فاجرانی که برای نان مسخرگی می‌کنند. دندانهای خود را بر من می‌افشردند. | ۱۶ 16 |
for min Venlighed dænger de mig med Haan, de skærer Tænder imod mig.
| ای خداوند تا به کی نظر خواهی کرد! جانم را ازخرابیهای ایشان برهان و یگانه مرا از شیربچگان. | ۱۷ 17 |
Herre, hvor længe vil du se til? Frels dog min Sjæl fra deres Brøl, min eneste fra Løver.
| و تو را در جماعت بزرگ حمد خواهم گفت. ترا در میان قوم عظیم تسبیح خواهم خواند. | ۱۸ 18 |
Jeg vil takke dig i en stor Forsamling, love dig blandt mange Folk.
| تاآنانی که بی‌سبب دشمن منند، بر من فخر نکنند. وآنانی که بر من بی‌سبب بغض می‌نمایند، چشمک نزنند. | ۱۹ 19 |
Lad ej dem, som med Urette er mine Fjender, glæde sig over mig, lad ej dem, som hader mig uden Grund, sende spotske Blikke!
| زیرا برای سلامتی سخن نمی گویند و برآنانی که در زمین آرامند سخنان حیله آمیز را تفکرمی کنند. | ۲۰ 20 |
Thi de taler ej Fred, mod de stille i Landet udtænker de Svig;
| و دهان خود را بر من باز کرده، می‌گویند هه هه چشم ما دیده است. | ۲۱ 21 |
de spærrer Munden op imod mig og siger: »Ha, ha! Vi saa det med egne Øjne!«
| ای خداوند تو آن را دیده‌ای پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش. | ۲۲ 22 |
Du saa det, HERRE, vær ikke tavs, Herre, hold dig ej borte fra mig;
| خویشتن را برانگیز وبرای داد من بیدار شو، ای خدای من و خداوند من برای دعوی من. | ۲۳ 23 |
rejs dig, vaagn op for min Ret, for min Sag, min Gud og Herre,
| ای یهوه خدایم مرا موافق عدل خود داد بده، مبادا بر من شادی نمایند. | ۲۴ 24 |
døm mig efter din Retfærd, HERRE, min Gud, lad dem ikke glæde sig over mig
| تادر دل خود نگویند اینک مراد ما. تا نگویند او رابلعیده‌ایم. | ۲۵ 25 |
Og sige i Hjertet: »Ha! som vi ønsked!« lad dem ikke sige: »Vi slugte ham!«
| و آنانی که در بدی من شادند، با هم خجل و شرمنده شوند. و آنانی که بر من تکبرمی کنند، به خجلت و رسوایی ملبس شوند. | ۲۶ 26 |
Til Skam og Skændsel blive enhver, hvem min Ulykke glæder; lad dem, der hovmoder sig over mig, hyldes i Spot og Spe.
| آنانی که خواهان حق منند ترنم و شادی نمایند. و دائم گویند خداوند بزرگ است که به سلامتی بنده خود رغبت دارد. | ۲۷ 27 |
Men de, der vil min Ret, lad dem juble og glæde sig, stadigen sige: »Lovet være HERREN, som under sin Tjener Fred!«
| و زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد و تسبیح تو را تمامی روز. | ۲۸ 28 |
Min Tunge skal forkynde din Retfærd, Dagen igennem din Pris.
