< مزامیر 18 >
| برای سالار مغنیان، مزمور داود بنده خداوند که کلام این سرود را به خداوند گفت، در روزی که خداوند او را از دست همه دشمنانش و از دست شاول رهایی داد. پس گفت: ای خداوند! ای قوت من! تو را محبت می نمایم. | ۱ 1 |
Ein Psalm vorzusingen, Davids, des HERRN Knechts, welcher hat dem HERRN die Worte dieses Liedes geredet zur Zeit, da ihn der HERR errettet hatte von der Hand seiner Feinde und von der Hand Sauls, und sprach: Herzlich lieb habe ich dich, HERR, meine Stärke,
| خداوند صخره من است وملجا و نجات‌دهنده من. خدایم صخره من است که در او پناه می‌برم. سپر من و شاخ نجاتم و قلعه بلند من. | ۲ 2 |
HERR, mein Fels, meine Burg, mein Erretter, mein Gott, mein Hort, auf den ich traue, mein Schild und Horn meines Heils, und mein Schutz!
| خداوند را که سزاوار کل حمد است، خواهم خواند. پس، از دشمنانم رهایی خواهم یافت. | ۳ 3 |
Ich will den HERRN loben und anrufen, so werde ich von meinen Feinden erlöset.
| رسنهای موت مرا احاطه کرده، و سیلابهای شرارت مرا ترسانیده بود. | ۴ 4 |
Denn es umfingen mich des Todes Bande, und die Bäche Belials erschreckten mich;
| رسنهای گور دور مراگرفته بود و دامهای موت پیش روی من درآمده. (Sheol ) | ۵ 5 |
der Höllen Bande umfingen mich, und des Todes Stricke überwältigten mich. (Sheol )
| در تنگی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خویش استغاثه نمودم. او آواز مرا از هیکل خودشنید و استغاثه من به حضورش به گوش وی رسید. | ۶ 6 |
Wenn mir angst ist, so rufe ich den HERRN an und schreie zu meinem Gott, so erhöret er meine Stimme von seinem Tempel, und mein Geschrei kommt vor ihn zu seinen Ohren.
| زمین متزلزل و مرتعش شده، اساس کوههابلرزید و متزلزل گردید چونکه خشم او افروخته شد. | ۷ 7 |
Die Erde bebete und ward bewegt, und die Grundfesten der Berge regeten sich und bebeten, da er zornig war.
| دخان از بینی او برآمد و نار از دهانش ملتهب گشت و آتشها از آن افروخته گردید. | ۸ 8 |
Dampf ging auf von seiner Nase und verzehrend Feuer von seinem Munde, daß es davon blitzete.
| آسمان را خم کرده، نزول فرمود و زیر پای وی تاریکی غلیظ می‌بود. | ۹ 9 |
Er neigete den Himmel und fuhr herab, und Dunkel war unter seinen Füßen.
| برکروبی سوار شده، پرواز نمود و بر بالهای باد طیران کرد. | ۱۰ 10 |
Und er fuhr auf dem Cherub und flog daher; er schwebete auf den Fittichen des Windes.
| تاریکی را پرده خود و خیمه‌ای گرداگرد خویش بساخت، تاریکی آبها و ابرهای متراکم را. | ۱۱ 11 |
Sein Gezelt um ihn her war finster und schwarze dicke Wolken, darin er verborgen war.
| از تابش پیش روی وی ابرهایش می‌شتافتند، تگرگ و آتشهای افروخته. | ۱۲ 12 |
Vom Glanz vor ihm trenneten sich die Wolken mit Hagel und Blitzen.
| و خداوند از آسمان رعد کرده، حضرت اعلی آواز خود را بداد، تگرگ و آتشهای افروخته را. | ۱۳ 13 |
Und der HERR donnerte im Himmel, und der Höchste ließ seinen Donner aus mit Hagel und Blitzen.
| پس تیرهای خود را فرستاده، ایشان را پراکنده ساخت، و برقها بینداخت وایشان را پریشان نمود. | ۱۴ 14 |
Er schoß seine Strahlen und zerstreuete sie; er ließ sehr blitzen und schreckte sie.
| آنگاه عمق های آب ظاهر شد و اساس ربع مسکون مکشوف گردید، از تنبیه تو‌ای خداوند، از نفخه باد بینی تو! | ۱۵ 15 |
Da sah man Wassergüsse, und des Erdbodens Grund ward aufgedeckt, HERR, von deinem Schelten, von dem Odem und Schnauben deiner Nase.
| پس، از اعلی فرستاده، مرا برگرفت و ازآبهای بسیار بیرون کشید. | ۱۶ 16 |
Er schickte aus von der Höhe und holete mich und zog mich aus großen Wassern.
| و مرا از دشمنان زورآورم رهایی داد و از خصمانم، زیرا که از من تواناتر بودند. | ۱۷ 17 |
Er errettete mich von meinen starken Feinden, von meinen Hassern, die mir zu mächtig waren,
| در روز بلای من پیش رویم درآمدند، لیکن خداوند تکیه گاه من بود. | ۱۸ 18 |
Die mich überwältigten zur Zeit meines Unfalls; und der HERR ward meine Zuversicht.
| و مرابجای وسیع بیرون آورد؛ مرا نجات داد زیرا که درمن رغبت می‌داشت. | ۱۹ 19 |
Und er führete mich aus in den Raum, er riß mich heraus; denn er hatte Lust zu mir.
| خداوند موافق عدالتم مرا جزا داد و به حسب طهارت دستم مرا مکافات رسانید. | ۲۰ 20 |
Der HERR tut wohl an mir nach meiner Gerechtigkeit; er vergilt mir nach der Reinigkeit meiner Hände.
| زیراکه راههای خداوند را نگاه داشته، و به خدای خویش عصیان نورزیده‌ام، | ۲۱ 21 |
Denn ich halte die Wege des HERRN und bin nicht gottlos wider meinen Gott.
| و جمیع احکام اوپیش روی من بوده است و فرائض او را از خوددور نکرده‌ام، | ۲۲ 22 |
Denn alle seine Rechte hab ich vor Augen und seine Gebote werfe ich nicht von mir,
| و نزد او بی‌عیب بوده‌ام وخویشتن را از گناه خود نگاه داشته‌ام. | ۲۳ 23 |
sondern ich bin ohne Wandel vor ihm und hüte mich vor Sünden.
| پس خداوند مرا موافق عدالتم پاداش داده است و به حسب طهارت دستم در نظر وی. | ۲۴ 24 |
Darum vergilt mir der HERR nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinigkeit meiner Hände vor seinen Augen.
| خویشتن رابا رحیم، رحیم می‌نمایی، و با مرد کامل، خود راکامل می‌نمایی. | ۲۵ 25 |
Beiden Heiligen bist du heilig und bei den Frommen bist du fromm
| خویشتن را با طاهر، طاهرمی نمایی و با مکار، به مکر رفتار می‌کنی. | ۲۶ 26 |
und bei den Reinen bist du rein und bei den Verkehrten bist du verkehrt.
| زیراقوم مظلوم را خواهی رهانید و چشمان متکبران را به زیر خواهی انداخت. | ۲۷ 27 |
Denn du hilfst dem elenden Volk und die hohen Augen niedrigest du.
| زیرا که تو چراغ مراخواهی افروخت؛ یهوه خدایم تاریکی مرا روشن خواهد گردانید. | ۲۸ 28 |
Denn du erleuchtest meine Leuchte; der HERR, mein Gott, macht meine Finsternis licht.
| زیرا به مدد تو بر فوجها حمله می‌برم و به خدای خود از حصارها برمی جهم. | ۲۹ 29 |
Denn mit dir kann ich Kriegsvolk zerschmeißen und mit meinem Gott über die Mauern springen.
| و اما خدا طریق او کامل است و کلام خداوندمصفی. او برای همه متوکلان خود سپر است، | ۳۰ 30 |
Gottes Wege sind ohne Wandel; die Reden des HERRN sind durchläutert. Er ist ein Schild allen, die ihm vertrauen.
| زیرا کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخره‌ای غیر از خدای ما؟ | ۳۱ 31 |
Denn wo ist ein Gott ohne dem HERRN? oder ein Hort ohne unsern Gott?
| خدایی که کمر مرابه قوت بسته و راههای مرا کامل گردانیده است. | ۳۲ 32 |
Gott rüstet mich mit Kraft und macht meine Wege ohne Wandel.
| پایهای مرا مثل آهو ساخته و مرا به مقامهای اعلای من برپا داشته است. | ۳۳ 33 |
Er macht meine Füße gleich den Hirschen und stellet mich auf meine Höhe.
| دستهای مرا برای جنگ تعلیم داده است، که کمان برنجین به بازوی من خم شد. | ۳۴ 34 |
Er lehret meine Hand streiten und lehret meinen Arm einen ehernen Bogen spannen.
| سپر نجات خود را به من داده‌ای. دست راستت عمود من شده و مهربانی تو مرابزرگ ساخته است. | ۳۵ 35 |
Und gibst mir den Schild deines Heils, und deine Rechte stärket mich; und wenn du mich demütigest, machst du mich groß.
| قدمهایم را زیرم وسعت دادی که پایهای من نلغزید. | ۳۶ 36 |
Du machst unter mir Raum zu gehen, daß meine Knöchel nicht gleiten.
| دشمنان خود راتعاقب نموده، بدیشان خواهم رسید و تا تلف نشوند بر نخواهم گشت. | ۳۷ 37 |
Ich will meinen Feinden nachjagen und sie ergreifen und nicht umkehren, bis ich sie umgebracht habe.
| ایشان را فرو خواهم کوفت که نتوانند برخاست و زیر پاهای من خواهند افتاد. | ۳۸ 38 |
Ich will sie zerschmeißen, und sollen mir nicht widerstehen; sie müssen unter meine Füße fallen.
| زیرا کمر مرا برای جنگ به قوت بسته‌ای و مخالفانم را زیر پایم انداخته‌ای. | ۳۹ 39 |
Du kannst mich rüsten mit Stärke zum Streit; du kannst unter mich werfen, die sich wider mich setzen:
| گردنهای دشمنانم را به من تسلیم کرده‌ای تاخصمان خود را نابود بسازم. | ۴۰ 40 |
Du gibst mir meine Feinde in die Flucht, daß ich meine Hasser verstöre.
| فریاد برآوردنداما رهاننده‌ای نبود نزد خداوند، ولی ایشان رااجابت نکرد. | ۴۱ 41 |
Sie rufen, aber da ist kein Helfer; zum HERRN, aber er antwortet ihnen nicht.
| ایشان را چون غبار پیش بادساییده‌ام؛ مثل گل کوچه‌ها ایشان را دور ریخته‌ام. | ۴۲ 42 |
Ich will sie zerstoßen wie Staub vor dem Winde; ich will sie wegräumen wie den Kot auf der Gasse.
| مرا از منازعه قوم رهانیده، سر امت هاساخته‌ای. قومی را که نشناخته بودم، مرا خدمت می‌نمایند. | ۴۳ 43 |
Du hilfst mir von dem zänkischen Volk und machst mich ein Haupt unter den Heiden; ein Volk, das ich nicht kannte, dienet mir.
| به مجرد شنیدن مرا اطاعت خواهند کرد؛ فرزندان غربا نزد من تذلل خواهندنمود. | ۴۴ 44 |
Es gehorchet mir mit gehorsamen Ohren; ja, den fremden Kindern hat's wider mich gefehlet.
| فرزندان غربا پژمرده می‌شوند و درقلعه های خود خواهند لرزید. | ۴۵ 45 |
Die fremden Kinder verschmachten und zappeln in ihren Banden:
| خداوند زنده است و صخره من متبارک باد، و خدای نجات من متعال! | ۴۶ 46 |
Der HERR lebet, und gelobet sei mein Hort; und der Gott meines Heils müsse erhaben werden,
| خدایی که برای من انتقام می‌گیرد وقوم‌ها را زیر من مغلوب می‌سازد. | ۴۷ 47 |
der Gott, der mir Rache gibt und zwinget die Völker unter mich,
| مرا ازدشمنانم رهانیده، برخصمانم بلند کرده‌ای و ازمرد ظالم مرا خلاصی داده‌ای! | ۴۸ 48 |
der mich errettet von meinen Feinden und erhöhet mich aus denen, die sich wider mich setzen. Du hilfst mir von den Frevlern.
| لهذا‌ای خداوند تو را در میان امت‌ها حمد خواهم گفت وبه نام تو سرود خواهم خواند. | ۴۹ 49 |
Darum will ich dir danken, HERR, unter den Heiden und deinem Namen lobsingen,
| که نجات عظیمی به پادشاه خود داده و به مسیح خویش رحمت نموده است. یعنی به داود و ذریت او تاابدالاباد. | ۵۰ 50 |
