مزامیر 147

۱ 1 هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

Аллилуия. Хвалите Господа, ибо благо петь Богу нашему, ибо это сладостно, - хвала подобающая.

۲ 2 خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Господь созидает Иерусалим, собирает изгнанников Израиля.

۳ 3 شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

Он исцеляет сокрушенных сердцем и врачует скорби их;

۴ 4 عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

исчисляет количество звезд; всех их называет именами их.

۵ 5 خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

Велик Господь наш и велика крепость Его, и разум Его неизмерим.

۶ 6 خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

Смиренных возвышает Господь, а нечестивых унижает до земли.

۷ 7 خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

Пойте поочередно славословие Господу; пойте Богу нашему на гуслях.

۸ 8 که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

Он покрывает небо облаками, приготовляет для земли дождь, произращает на горах траву и злак на пользу человеку;

۹ 9 که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

дает скоту пищу его и птенцам ворона, взывающим к Нему.

۱۰ 10 در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

Не на силу коня смотрит Он, не к быстроте ног человеческих благоволит, -

۱۱ 11 رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

благоволит Господь к боящимся Его, к уповающим на милость Его.

۱۲ 12 ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

Аллилуия. Хвали, Иерусалим, Господа; хвали, Сион, Бога твоего,

۱۳ 13 زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

ибо Он укрепляет вереи ворот твоих, благословляет сынов твоих среди тебя;

۱۴ 14 که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

утверждает в пределах твоих мир; туком пшеницы насыщает тебя;

۱۵ 15 که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

посылает слово Свое на землю; быстро течет слово Его;

۱۶ 16 که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

дает снег, как волну; сыплет иней, как пепел;

۱۷ 17 که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

бросает град Свой кусками; перед морозом Его кто устоит?

۱۸ 18 کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

Пошлет слово Свое, и все растает; подует ветром Своим, и потекут воды.

۱۹ 19 کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

Он возвестил слово Свое Иакову, уставы Свои и суды Свои Израилю.

۲۰ 20 با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!

Не сделал Он того никакому другому народу, и судов Его они не знают. Аллилуия.