مزامیر 147

۱ 1 هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

Louvai ao Senhor, porque é bom cantar louvores ao nosso Deus, porque é agradável; decoroso é o louvor.

۲ 2 خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

O Senhor edifica a Jerusalém, congrega os dispersos de Israel.

۳ 3 شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

Sara os quebrantados de coração, e lhes ata as suas feridas.

۴ 4 عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

Conta o número das estrelas, chama-as a todas pelos seus nomes.

۵ 5 خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

Grande é o nosso Senhor, e de grande poder; o seu entendimento é infinito.

۶ 6 خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

O Senhor eleva os humildes, e abate os ímpios até à terra.

۷ 7 خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

Cantai ao Senhor em ação de graça; cantai louvores ao nosso Deus sobre a harpa.

۸ 8 که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

Ele é o que cobre o céu de nuvens, o que prepara a chuva para a terra, e o que faz produzir erva sobre os montes.

۹ 9 که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

O que dá aos animais o seu sustento, e aos filhos dos corvos, quando clamam.

۱۰ 10 در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

Não se deleita na força do cavalo, nem se compraz nas pernas do varão.

۱۱ 11 رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

O Senhor se agrada dos que o temem e dos que esperam na sua misericórdia.

۱۲ 12 ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

Louva, ó Jerusalém, ao Senhor; louva, ó Sião, ao teu Deus.

۱۳ 13 زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

Porque fortaleceu os ferrolhos das tuas portas; abençôa aos teus filhos dentro de ti.

۱۴ 14 که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

Ele é o que põe em paz os teus termos, e da flôr da farinha te farta.

۱۵ 15 که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

O que envia o seu mandamento à terra, a sua palavra corre velozmente.

۱۶ 16 که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

O que dá a neve como lã, esparge a geada como cinza.

۱۷ 17 که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

O que lança o seu gelo em pedaços; quem pode resistir ao seu frio?

۱۸ 18 کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

Manda a sua palavra, e os faz derreter; faz soprar o vento, e correm as águas.

۱۹ 19 کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

Mostra a sua palavra a Jacob, os seus estatutos e os seus juízos a Israel.

۲۰ 20 با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!

Não fez assim a nenhuma outra nação; e, enquanto aos seus juízos, não os conhecem. louvai ao Senhor.