مزامیر 147

۱ 1 هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

Dicsérjétek az Urat! Hiszen Istenünkről énekelni jó; hiszen őt dicsérni gyönyörűséges és illendő dolog!

۲ 2 خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Az Úr építi Jeruzsálemet, összegyűjti Izráelnek elűzötteit;

۳ 3 شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

Meggyógyítja a megtört szívűeket, és bekötözi sebeiket.

۴ 4 عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

Elrendeli a csillagok számát, és mindnyájokat nevéről nevezi.

۵ 5 خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

Nagy a mi Urunk és igen hatalmas, s bölcseségének nincsen határa.

۶ 6 خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

Megtartja az Úr a nyomorultakat; a gonoszokat földig megalázza.

۷ 7 خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

Énekeljetek az Úrnak hálaadással, pengessetek hárfát a mi Istenünknek!

۸ 8 که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

A ki beborítja az eget felhővel, esőt készít a föld számára, és füvet sarjaszt a hegyeken;

۹ 9 که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

A ki megadja táplálékát a baromnak, a holló-fiaknak, a melyek kárognak.

۱۰ 10 در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

Nem paripák erejében telik kedve, nem is a férfi lábszáraiban gyönyörködik;

۱۱ 11 رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

Az őt félőkben gyönyörködik az Úr, a kik kegyelmében reménykednek.

۱۲ 12 ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

Dicsőitsd Jeruzsálem az Urat! Dicsérd, oh Sion, a te Istenedet!

۱۳ 13 زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

Mert erősekké teszi kapuid zárait, s megáldja benned a te fiaidat.

۱۴ 14 که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

Békességet ád határaidnak, megelégít téged a legjobb búzával.

۱۵ 15 که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

Leküldi parancsolatát a földre, nagy hirtelen lefut az ő rendelete!

۱۶ 16 که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

Olyan havat ád, mint a gyapjú, és szórja a deret, mint a port.

۱۷ 17 که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

Darabokban szórja le jegét: ki állhatna meg az ő fagya előtt?

۱۸ 18 کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

Kibocsátja szavát s szétolvasztja őket; megindítja szelét s vizek folydogálnak.

۱۹ 19 کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

Közli igéit Jákóbbal, törvényeit s végzéseit Izráellel.

۲۰ 20 با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!

Nem tesz így egyetlen néppel sem; végzéseit sem tudatja velök. Dicsérjétek az Urat!