مزامیر 147

۱ 1 هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

Praise Yahweh - for [is] good to sing praises to God our for [is] pleasant [is] fitting praise.

۲ 2 خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

[is] [the] builder of Jerusalem Yahweh [the] banished [ones] of Israel he gathers.

۳ 3 شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

Who [is] healing [the people] broken of heart and [he is] binding up wounds their.

۴ 4 عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

[he is] counting [the] number Of the stars to all of them names he calls.

۵ 5 خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

[is] great Lord our and great of power to understanding his there not [is] a number.

۶ 6 خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

[is] relieving Humble [people] Yahweh [is] bringing low wicked [people] to [the] ground.

۷ 7 خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

Sing to Yahweh with thanksgiving make music to God our with a harp.

۸ 8 که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

Who covers [the] heavens - with clouds who prepares for the earth rain who causes to sprout mountains grass.

۹ 9 که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

[who] gives To animal[s] food its to [the] young ones of a raven which they call out.

۱۰ 10 در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

Not in [the] strength of horse he delights not in [the] legs of man he takes pleasure.

۱۱ 11 رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

[is] taking pleasure in Yahweh [those] fearing him those [who] hope for covenant loyalty his.

۱۲ 12 ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

Extol O Jerusalem Yahweh praise God your O Zion.

۱۳ 13 زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

For he has strengthened [the] bars of gates your he has blessed children your in midst your.

۱۴ 14 که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

The [one who] makes territory your peace [the] best of wheat he satisfies you.

۱۵ 15 که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

The [one who] sends word his [the] earth to quickly it runs word his.

۱۶ 16 که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

The [one who] gives snow like wool frost like ash[es] he scatters.

۱۷ 17 که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

[the one who] throws Ice his like crumbs before coldness his who? will he stand.

۱۸ 18 کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

He sends word his and he melts them he makes blow wind his they flow waters.

۱۹ 19 کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

[the one who] declares (Words his *QK) to Jacob decrees his and judgments his to Israel.

۲۰ 20 با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!

Not he has done thus - for any nation and judgments not they have known them praise Yahweh.