مزامیر 147

۱ 1 هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

Alleluia, [a Psalm] of Aggaeus and Zacharias. Praise ye the Lord: for psalmody is a good thing; let praise be sweetly sung to our God.

۲ 2 خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

The Lord builds up Jerusalem; and he will gather together the dispersed of Israel.

۳ 3 شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

He heals the broken in heart, and binds up their wounds.

۴ 4 عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

He numbers the multitudes of stars; and calls them all by names.

۵ 5 خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

Great is our Lord, and great is his strength; and his understanding is infinite.

۶ 6 خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

The Lord lifts up the meek; but brings sinners down to the ground.

۷ 7 خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

Begin [the song] with thanksgiving to the Lord; sing praises on the harp to our God:

۸ 8 که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

who covers the heaven with clouds, who prepares rain for the earth, who causes grass to spring up on the mountains, [[and green herb for the service of men; ]]

۹ 9 که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

and gives cattle their food, and to the young ravens that call upon him.

۱۰ 10 در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

He will not take pleasure in the strength of a horse; neither is he well-pleased with the legs of a man.

۱۱ 11 رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

The Lord takes pleasure in them that fear him, and in all that hope in his mercy.

۱۲ 12 ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

Alleluia, a Psalm of Aggaeus and Zacharias. Praise the Lord, O Jerusalem; praise thy God, O Sion.

۱۳ 13 زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

For he has strengthened the bars of thy gates; he has blessed thy children within thee.

۱۴ 14 که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

He makes thy borders peaceful, and fills thee with the flour of wheat.

۱۵ 15 که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

He sends his oracle to the earth: his word will run swiftly.

۱۶ 16 که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

He gives snow like wool: he scatters the mist like ashes.

۱۷ 17 که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

Casting [forth] his ice like morsels: who shall stand before his cold?

۱۸ 18 کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

He shall send out his word, and melt them: he shall blow [with] his wind, and the waters shall flow.

۱۹ 19 کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

He sends his word to Jacob, his ordinances and judgments to Israel.

۲۰ 20 با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!

He has not done so to any [other] nation; and he has not shewn them his judgments.