مزامیر 125

۱ 1 سرود درجات آنانی که بر خداوند توکل دارند، مثل کوه صهیون‌اند که جنبش نمی خورد و پایدار است تا ابدالاباد.

Песнь восхождения. Надеющийся на Господа, как гора Сион, не подвигнется: пребывает вовек.

۲ 2 کوههاگرداگرد اورشلیم است؛ و خداوند گرداگرد قوم خود، از الان و تا ابدالاباد است.

Горы окрест Иерусалима, а Господь окрест народа Своего отныне и вовек.

۳ 3 زیرا که عصای شریران بر نصیب عادلان قرار نخواهد گرفت، مبادا عادلان دست خود را به گناه دراز کنند.

Ибо не оставит Господь жезла нечестивых над жребием праведных, дабы праведные не простерли рук своих к беззаконию.

۴ 4 ‌ای خداوند به صالحان احسان فرما و به آنانی که راست دل می‌باشند.

Благотвори, Господи, добрым и правым в сердцах своих;

۵ 5 و اما آنانی که به راههای کج خود مایل می‌باشند، خداوند ایشان را با بدکاران رهبری خواهد نمود. سلامتی بر اسرائیل باد.

а совращающихся на кривые пути свои да оставит Господь ходить с делающими беззаконие. Мир на Израиля!