مزامیر 123

۱ 1 سرود درجات به سوی تو چشمان خود رابرمی افرازم، ای که بر آسمانهاجلوس فرموده‌ای!

К Тебе возведох очи мои, Живущему на небеси.

۲ 2 اینک مثل چشمان غلامان به سوی آقایان خود، و مثل چشمان کنیزی به سوی خاتون خویش، همچنان چشمان ما به سوی یهوه خدای ماست تا بر ما کرم بفرماید.

Се, яко очи раб в руку господий своих, яко очи рабыни в руку госпожи своея: тако очи наши ко Господу Богу нашему, дондеже ущедрит ны.

۳ 3 ‌ای خداوند بر ما کرم فرما، بر ما کرم فرما زیراچه بسیار از اهانت پر شده‌ایم.

Помилуй нас, Господи, помилуй нас, яко помногу исполнихомся уничижения:

۴ 4 چه بسیار جان ماپر شده است، از استهزای مستریحان و اهانت متکبران.

наипаче наполнися душа наша поношения гобзующих и уничижения гордых.