مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

Ɔsoroforo dwom. Mema mʼani so kyerɛ mmepɔw no, ɛhe na me mmoa fi bɛba?

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Me mmoa fi Awurade, ɔsoro ne asase yɛfo no.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Ɔremma wo nan nwatiri, nea ɔhwɛ wo no rentɔ nko.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Ampa ara, nea ɔhwɛ Israel no rentɔ nko na ɔrenna.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

Awurade hwɛ wo so; Awurade ne wo nwini wɔ wo nsa nifa so;

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

Owia rensɛe wo wɔ adekyee mu, na ɔsram nso rensɛe wo anadwo.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

Awurade bɛbɔ wo ho ban afi ɔsɛe nyinaa ho, ɔbɛhwɛ wo nkwa so;

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

Awurade bɛhwɛ wʼadifi ne wo fieba so mprempren ne daa.