مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

Подижем очи своје ка горама; одакле ми долази помоћ?

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Помоћ је мени од Господа, који је створио небо и земљу.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Неће дати да попузне нога твоја; не дремље чувар твој.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Гле, не дремље и не спава чувар Израиљев.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

Господ је чувар твој, Господ је сен твој, Он ти је с десне стране.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

Дању те неће сунце убити ни месец ноћу.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

Господ ће те сачувати од сваког зла, сачуваће душу твоју Господ.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

Господ ће чувати улазак твој и излазак твој, одсад и довека.