مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

Ég horfi til fjallanna, þar sem Jerúsalem rís. Hvaðan skyldi ég fá hjálp?

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Hjálp mín kemur frá Drottni, skapara himins og jarðar!

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Hann mun aldrei láta mig hrasa eða falla.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Hann gætir mín öllum stundum og sefur ekki á verðinum.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

Sjálfur Drottinn gætir þín! Hugleiddu það! Hann verndar þig gegn öllu illu og er þér alltaf nær.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

Hann verndar þig jafnt daga sem nætur.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

Hann frelsar þig frá illu og heldur í þér lífinu.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

Hann hefur augun á þér hvort sem þú gengur út eða inn, já hann varðveitir þig alla daga og að eilífu.