مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

Ein Lied für Wallfahrten. Ich hebe meine Augen auf zu den Bergen:

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Meine Hilfe kommt vom HERRN, der Himmel und Erde geschaffen.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Er wird deinen Fuß nicht wanken lassen; nicht schlummert dein Hüter.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Nein, nicht schlummert und nicht schläft der Hüter Israels.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

Der HERR ist dein Hüter, der HERR dein Schatten über deiner rechten Hand,

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

daß dich bei Tage die Sonne nicht sticht, noch der Mond in der Nacht.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

Der HERR behütet dich vor allem Übel, er behütet deine Seele;

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

der HERR behütet deinen Ausgang und Eingang von nun an bis in Ewigkeit.