مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

“A psalm of the steps, or the goings up.” I lift up mine eyes to the hills: Whence cometh my help?

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

My help cometh from the LORD, Who made heaven and earth.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

He will not suffer thy foot to stumble; Thy guardian doth not slumber.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Behold, the guardian of Israel Doth neither slumber nor sleep.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

The LORD is thy guardian; The LORD is thy shade at thy right hand.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

The sun shall not smite thee by day, Nor the moon by night.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

The LORD will preserve thee from all evil; He will preserve thy life.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

The LORD will preserve thee, when thou goest out and when thou comest in, From this time forth for ever.