مزامیر 120

۱ 1 سرود درجات نزد خداوند در تنگی خود فریادکردم و مرا اجابت فرمود.

(Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

۲ 2 ‌ای خداوند جان مرا خلاصی ده از لب دروغ و از زبان حیله گر.

HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

۳ 3 چه چیز به تو داده شود و چه چیز بر توافزوده گردد، ای زبان حیله گر؟

Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

۴ 4 تیرهای تیزجباران با اخگرهای طاق!

Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

۵ 5 وای بر من که در ماشک ماوا گزیده‌ام و در خیمه های قیدار ساکن شده‌ام.

Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

۶ 6 چه طویل شدسکونت جان من با کسی‌که سلامتی را دشمن می‌دارد.

Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

۷ 7 من از اهل سلامتی هستم، لیکن چون سخن می‌گویم، ایشان آماده جنگ می‌باشند.

Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!