مزامیر 109

۱ 1 برای سالار مغنیان. مزمور داودای خدای تسبیح من، خاموش مباش!

Til songmeisteren; av David, ein salme. Min lovsongs Gud, teg ikkje!

۲ 2 زیرا که دهان شرارت ودهان فریب را بر من گشوده‌اند، و به زبان دروغ برمن سخن گفته‌اند.

For dei hev late upp sin ugudlege og falske munn imot meg, dei hev tala imot meg med ljugartunga.

۳ 3 به سخنان کینه مرا احاطه کرده‌اند و بی‌سبب با من جنگ نموده‌اند.

Med hatfulle ord hev dei kringsett meg og ført strid imot meg utan årsak.

۴ 4 به عوض محبت من، با من مخالفت می‌کنند، و اما من دعا.

Til løn for min kjærleik stod dei imot meg, endå eg berre bed,

۵ 5 و به عوض نیکویی به من بدی کرده‌اند. و به عوض محبت، عداوت نموده.

dei hev lagt vondt yver meg til løn for godt og hat til løn for min kjærleik.

۶ 6 مردی شریر را براو بگمار، و دشمن به‌دست راست او بایستد.

Set ein ugudleg yver honom, og lat ein klagar standa ved hans høgre hand!

۷ 7 هنگامی که در محاکمه بیاید، خطا کار بیرون آیدو دعای او گناه بشود.

Når han vert dømd, lat honom ganga skuldig ut, og lat hans bøn verta til synd!

۸ 8 ایام عمرش کم شود ومنصب او را دیگری ضبط نماید.

Lat hans dagar verta få, lat ein annan få hans embætte!

۹ 9 فرزندان اویتیم بشوند و زوجه وی بیوه گردد.

Lat hans born verta farlause og kona hans enkja!

۱۰ 10 و فرزندان او آواره شده، گدایی بکنند و از خرابه های خودقوت را بجویند.

Lat hans born flakka ikring og beda seg, lat deim ganga som tiggarar frå sin øydelagde heim!

۱۱ 11 طلبکار تمامی مایملک او را ضبط نماید و اجنبیان محنت او را تاراج کنند.

Lat okerkallen leggja snara um all hans eigedom, og framande plundra hans avling!

۱۲ 12 کسی نباشد که بر او رحمت کند و بر یتیمان وی احدی رافت ننماید.

Lat ingen finnast som hyser miskunn imot honom, og ingen som ynkast yver hans farlause born!

۱۳ 13 ذریت وی منقطع گردند و در طبقه بعد نام ایشان محو شود.

Lat hans etterkomarar ganga til grunnar og deira namn verta utstroke i næste ættled!

۱۴ 14 عصیان پدرانش نزد خداوند به یاد آورده شودو گناه مادرش محو نگردد.

Hans fedra skuld vere i minne hjå Herren, og syndi åt mor hans verte ikkje utstroki!

۱۵ 15 و آنها در مد نظرخداوند دائم بماند تا یادگاری ایشان را از زمین ببرد.

Dei vere alltid for Herrens åsyn, og han rydje deira minne ut av jordi,

۱۶ 16 زیرا که رحمت نمودن را به یاد نیاورد، بلکه بر فقیر و مسکین جفا کرد و بر شکسته دل تااو را به قتل رساند.

av di han ikkje kom i hug å gjera miskunn, men forfylgde ein arm og fatig mann, og ein hjarteskræmd og vilde drepa honom.

۱۷ 17 چون که لعنت را دوست می‌داشت بدو رسیده و چون که برکت رانمی خواست، از او دور شده است.

Han elska forbanning, og denne kom yver honom, han lika ikkje velsigning, og denne kom langt burt frå honom.

۱۸ 18 و لعنت رامثل ردای خود در بر‌گرفت و مثل آب به شکمش درآمد و مثل روغن در استخوانهای وی.

Han klædde seg i forbanning som sitt klædeplagg, og ho trengde som vatn inn i hans liv, og som olje i hans bein.

۱۹ 19 پس مثل جامه‌ای که او را می‌پوشاند، و چون کمربندی که به آن همیشه بسته می‌شود، خواهدبود.

Lat henne verta honom til ei kåpa som han sveiper seg i, og til eit belte som han alltid bind um seg!

۲۰ 20 این است اجرت مخالفانم از جانب خداوند و برای آنانی که بر جان من بدی می‌گویند.

Dette vere løni frå Herren åt mine motstandarar, og åt deim som talar vondt imot mi sjæl!

۲۱ 21 اما تو‌ای یهوه خداوند به‌خاطر نام خود بامن عمل نما؛ چون که رحمت تو نیکوست، مراخلاصی ده.

Og du, Herre, Herre, gjer vel imot meg for ditt namn skuld, etter som di miskunn er god, so berga meg!

۲۲ 22 زیرا که من فقیر و مسکین هستم ودل من در اندرونم مجروح است.

For arm og fatig er eg, og mitt hjarta er gjenomstunge i meg.

۲۳ 23 مثل سایه‌ای که در زوال باشد رفته‌ام و مثل ملخ رانده شده‌ام.

Som ein skugge når han lengjest, kverv eg burt, eg vert jaga burt som ein grashopp.

۲۴ 24 زانوهایم از روزه داشتن می‌لرزد و گوشتم ازفربهی کاهیده می‌شود.

Mine kne er ustøde av fasta, og holdet mitt misser feita.

۲۵ 25 و من نزد ایشان عارگردیده‌ام. چون مرا می‌بینند سر خود رامی جنبانند.

Og eg hev vorte til spott for deim; når dei ser meg, rister dei på hovudet.

۲۶ 26 ‌ای یهوه خدای من مرا اعانت فرما، و به حسب رحمت خود مرا نجات ده،

Hjelp meg, Herre min Gud, frels meg etter di miskunn!

۲۷ 27 تا بدانند که این است دست تو، و تو‌ای خداوند این را کرده‌ای.

so dei må kjenna, at dette er di hand, at du, Herre, hev gjort det.

۲۸ 28 ایشان لعنت بکنند، اما تو برکت بده. ایشان برخیزند و خجل گردند و اما بنده توشادمان شود.

Dei forbannar, men du velsignar, dei stend upp, men vert skjemde, og din tenar gled seg.

۲۹ 29 جفا کنندگانم به رسوایی ملبس شوند و خجالت خویش را مثل ردا بپوشند.

Mine motstandarar skal klæda seg i skjemsla og sveipa seg i si skam som i ei kåpa.

۳۰ 30 خداوند را به زبان خود بسیار تشکر خواهم کرد و او را در جماعت کثیر حمد خواهم گفت.

Eg vil takka Herren storleg med min munn, og midt imillom mange vil eg lova honom.

۳۱ 31 زیرا که به‌دست راست مسکین خواهد ایستادتا او را از آنانی که بر جان او فتوا می‌دهندبرهاند.

For han stend på høgre sida åt den fatige til å frelsa honom frå deim som dømer hans sjæl.