مزامیر 106

۱ 1 هللویاه! خداوند را حمد بگوییدزیرا که او نیکو است و رحمت او تاابدالاباد!

Let the Lord be praised. O give praise to the Lord, for he is good: for his mercy is unchanging for ever.

۲ 2 کیست که اعمال عظیم خداوند رابگوید و همه تسبیحات او را بشنواند؟

Who is able to give an account of the great acts of the Lord, or to make clear all his praise?

۳ 3 خوشابحال آنانی که انصاف را نگاه دارند و آن که عدالت را در همه وقت به عمل آورد.

Happy are they whose decisions are upright, and he who does righteousness at all times.

۴ 4 ‌ای خداوند مرا یاد کن به رضامندیی که با قوم خودمی داری و به نجات خود از من تفقد نما.

Keep me in mind, O Lord, when you are good to your people; O let your salvation come to me;

۵ 5 تاسعادت برگزیدگان تو را ببینم و به شادمانی قوم تو مسرور شوم و با میراث تو فخر نمایم.

So that I may see the well-being of the people of your selection, and have a part in the joy of your nation, and take pride in your heritage.

۶ 6 با پدران خود گناه نموده‌ایم و عصیان ورزیده، شرارت کرده‌ایم.

We are sinners like our fathers, we have done wrong, our acts are evil.

۷ 7 پدران ما کارهای عجیب تو را در مصر نفهمیدند و کثرت رحمت تو را به یاد نیاوردند بلکه نزد دریا یعنی بحر قلزم فتنه انگیختند.

Our fathers did not give thought to your wonders in Egypt; they did not keep in memory the great number of your mercies, but gave you cause for wrath at the sea, even at the Red Sea.

۸ 8 لیکن به‌خاطر اسم خود ایشان رانجات داد تا توانایی خود را اعلان نماید.

But he was their saviour because of his name, so that men might see his great power.

۹ 9 و بحرقلزم را عتاب کرد که خشک گردید. پس ایشان رادر لجه‌ها مثل بیابان رهبری فرمود.

By his word the Red Sea was made dry: and he took them through the deep waters as through the waste land.

۱۰ 10 و ایشان رااز دست دشمن نجات داد و از دست خصم رهایی بخشید.

And he took them safely out of the hands of their haters, and kept them from the attacks of those who were against them.

۱۱ 11 و آب، دشمنان ایشان را پوشانید که یکی از ایشان باقی نماند.

And the waters went over their haters; all of them came to an end.

۱۲ 12 آنگاه به کلام اوایمان آوردند و حمد او را سراییدند.

Then they had faith in his words; they gave him songs of praise.

۱۳ 13 لیکن اعمال او را به زودی فراموش کردند و مشورت اورا انتظار نکشیدند.

But their memory of his works was short; not waiting to be guided by him,

۱۴ 14 بلکه شهوت‌پرستی نمودنددر بادیه؛ و خدا را امتحان کردند در هامون.

They gave way to their evil desires in the waste land, and put God to the test in the dry places.

۱۵ 15 ومسالت ایشان را بدیشان داد. لیکن لاغری درجانهای ایشان فرستاد.

And he gave them their request, but sent a wasting disease into their souls.

۱۶ 16 پس به موسی در اردو حسد بردند و به هارون، مقدس یهوه.

They were full of envy against Moses among the tents, and against Aaron, the holy one of the Lord.

۱۷ 17 و زمین شکافته شده، داتان را فرو برد و جماعت ابیرام را پوشانید.

The earth opening put an end to Dathan, covering up Abiram and his band.

۱۸ 18 وآتش، در جماعت ایشان افروخته شده، شعله آتش شریران را سوزانید.

And a fire was lighted among their tents; the sinners were burned up by the flames.

۱۹ 19 گوساله‌ای درحوریب ساختند و بتی ریخته شده را پرستش نمودند.

They made a young ox in Horeb, and gave worship to an image of gold.

۲۰ 20 و جلال خود را تبدیل نمودند به مثال گاوی که علف می‌خورد.

And their glory was changed into the image of an ox, whose food is grass.

۲۱ 21 و خدای نجات‌دهنده خود را فراموش کردند که کارهای عظیم در مصر کرده بود.

They had no memory of God their saviour, who had done great things in Egypt;

۲۲ 22 و اعمال عجیبه را در زمین حام و کارهای ترسناک را در بحر قلزم.

Works of wonder in the land of Ham, and things of fear by the Red Sea.

۲۳ 23 آنگاه گفت که ایشان را هلاک بکند. اگر برگزیده اوموسی در شکاف به حضور وی نمی ایستاد، تاغضب او را از هلاکت ایشان برگرداند.

And he was purposing to put an end to them if Moses, his special servant, had not gone up before him, between him and his people, turning back his wrath, to keep them from destruction.

۲۴ 24 و زمین مرغوب را خوار شمردند و به کلام وی ایمان نیاوردند.

They were disgusted with the good land; they had no belief in his word;

۲۵ 25 و در خیمه های خود همهمه کردندو قول خداوند را استماع ننمودند.

Talking against him secretly in their tents, they did not give ear to the voice of the Lord.

۲۶ 26 لهذا دست خود را برایشان برافراشت، که ایشان را در صحرااز پا درآورد.

So he made an oath against them, to put an end to them in the waste land:

۲۷ 27 و ذریت ایشان را در میان امتهابیندازد و ایشان را در زمینها پراکنده کند.

That their children might be mixed among the nations, and sent away into other lands.

۲۸ 28 پس به بعل فغور پیوستند و قربانی های مردگان راخوردند.

And they were joined to Baal-peor, and took part in the offerings to the dead.

۲۹ 29 و به‌کارهای خود خشم او را به هیجان آوردند و وبا بر ایشان سخت آمد.

So they made him angry by their behaviour; and he sent disease on them.

۳۰ 30 آنگاه فینحاس بر پا ایستاده، داوری نمود ووبا برداشته شد.

Then Phinehas got up, and made prayer for them; and the disease went no farther.

۳۱ 31 و این برای او به عدالت محسوب گردید، نسلا بعد نسل تا ابدالاباد.

And all the generations coming after him kept the memory of his righteousness for ever.

۳۲ 32 واو را نزد آب مریبه غضبناک نمودند. حتی موسی را به‌خاطر ایشان آزاری عارض گردید.

They made God angry again at the waters of Meribah, so that Moses was troubled because of them;

۳۳ 33 زیراکه روح او را تلخ ساختند، تا از لبهای خود ناسزاگفت.

For they made his spirit bitter, and he said unwise things.

۳۴ 34 و آن قوم‌ها را هلاک نکردند، که درباره ایشان خداوند امر فرموده بود.

They did not put an end to the peoples, as the Lord had said;

۳۵ 35 بلکه خویشتن را با امتها آمیختند و کارهای ایشان را آموختند.

But they were joined to the nations, learning their works.

۳۶ 36 و بتهای ایشان را پرستش نمودند تا آنکه برای ایشان دام گردید.

And they gave worship to images; which were a danger to them:

۳۷ 37 و پسران و دختران خویش رابرای دیوها قربانی گذرانیدند.

They even made offerings of their sons and their daughters to evil spirits,

۳۸ 38 و خون بی‌گناه راریختند یعنی خون پسران و دختران خود را که آن را برای بتهای کنعان ذبح کردند و زمین از خون ملوث گردید.

And gave the blood of their sons and their daughters who had done no wrong, offering them to the images of Canaan; and the land was made unclean with blood.

۳۹ 39 و از کارهای خود نجس شدند ودر افعال خویش زناکار گردیدند.

So they became unclean through their works, going after their evil desires.

۴۰ 40 لهذا خشم خداوند بر قوم خود افروخته شد و میراث خویش را مکروه داشت.

Then the wrath of the Lord was burning against his people, and he was angry with his heritage.

۴۱ 41 و ایشان را به‌دست امتها تسلیم نمود تا آنانی که از ایشان نفرت داشتند، بر ایشان حکمرانی کردند.

And he gave them into the hands of the nations; and they were ruled by their haters.

۴۲ 42 و دشمنان ایشان بر ایشان ظلم نمودند و زیر دست ایشان ذلیل گردیدند.

By them they were crushed, and made low under their hands.

۴۳ 43 بارهای بسیار ایشان راخلاصی داد. لیکن به مشورتهای خویش براو فتنه کردند و به‌سبب گناه خویش خوار گردیدند.

Again and again he made them free; but their hearts were turned against his purpose, and they were overcome by their sins.

۴۴ 44 با وجود این، بر تنگی ایشان نظر کرد، وقتی که فریاد ایشان را شنید.

But when their cry came to his ears, he had pity on their trouble:

۴۵ 45 و به‌خاطر ایشان، عهدخود را به یاد آورد و در کثرت رحمت خویش بازگشت نمود.

And kept in mind his agreement with them, and in his great mercy gave them forgiveness.

۴۶ 46 و ایشان را حرمت داد، در نظرجمیع اسیرکنندگان ایشان.

He put pity into the hearts of those who made them prisoners.

۴۷ 47 ‌ای یهوه خدای ما، ما را نجات ده! و ما را از میان امتها جمع کن! تا نام قدوس تو را حمد گوییم و در تسبیح تو فخرنماییم.

Be our saviour, O Lord our God, and let us come back together from among the nations, so that we may give honour to your holy name, and have glory in your praise.

۴۸ 48 یهوه خدای اسرائیل متبارک باد از ازل تا ابدالاباد. و تمامی قوم بگویند آمین. هللویاه!

Praise be to the Lord God of Israel for ever and for ever; and let all the people say, So be it. Give praise to the Lord.