مزامیر 105
| یهوه را حمد گویید و نام او رابخوانید. اعمال او را در میان قوم هااعلام نمایید. | ۱ 1 |
Preiset den HERRN, ruft seinen Namen an, macht seine Taten unter den Völkern bekannt!
| او را بسرایید برای او تسبیح بخوانید. در تمام کارهای عجیب او تفکر نمایید. | ۲ 2 |
Singt ihm, spielet ihm, redet von all seinen Wundern!
| در نام قدوس او فخر کنید. دل طالبان خداوندشادمان باشد. | ۳ 3 |
Rühmt euch seines heiligen Namens! Es mögen herzlich sich freun, die da suchen den HERRN!
| خداوند و قوت او را بطلبید. روی او را پیوسته طالب باشید. | ۴ 4 |
Fragt nach dem HERRN und seiner Stärke, suchet sein Angesicht allezeit!
| کارهای عجیب را که او کرده است به یاد آورید. آیات او و داوریهای دهان او را. | ۵ 5 |
Gedenkt seiner Wunder, die er getan, seiner Zeichen und der Urteilssprüche seines Mundes,
| ای ذریت بنده او ابراهیم! ای فرزندان یعقوب، برگزیده او! | ۶ 6 |
ihr Kinder Abrahams, seines Knechtes, ihr Söhne Jakobs, seine Erwählten!
| یهوه خدای ماست. داوریهای او در تمامی جهان است. | ۷ 7 |
Er, der HERR, ist unser Gott, über die ganze Erde ergehen seine Gerichte.
| عهد خود رایاد می‌دارد تا ابدالاباد و کلامی را که بر هزاران پشت فرموده است. | ۸ 8 |
Er gedenkt seines Bundes auf ewig, des Wortes, das er geboten auf tausend Geschlechter,
| آن عهدی را که با ابراهیم بسته و قسمی را که برای اسحاق خورده است. | ۹ 9 |
(des Bundes) den er mit Abraham geschlossen, und des Eides, den er Isaak geschworen,
| و آن را برای یعقوب فریضه‌ای استوار ساخت و برای اسرائیل عهد جاودانی. | ۱۰ 10 |
den für Jakob er als Satzung bestätigt und für Israel als ewigen Bund,
| و گفت که زمین کنعان را به تو خواهم داد تا حصه میراث شماشود. | ۱۱ 11 |
da er sprach: »Dir will ich Kanaan geben, das Land, das ich euch als Erbbesitztum zugeteilt!«
| هنگامی که عددی معدود بودند، قلیل العدد و غربا در آنجا. | ۱۲ 12 |
Damals waren sie noch ein kleines Häuflein, gar wenige und nur Gäste im Lande;
| و از امتی تا امتی سرگردان می‌بودند و از یک مملکت تا قوم دیگر. | ۱۳ 13 |
sie mußten wandern von Volk zu Volk, von einem Reich zur andern Völkerschaft;
| او نگذاشت که کسی بر ایشان ظلم کند بلکه پادشاهان را به‌خاطر ایشان توبیخ نمود | ۱۴ 14 |
doch keinem gestattete er, sie zu bedrücken, ja Könige strafte er ihretwillen:
| که بر مسیحان من دست مگذارید. و انبیای مرا ضررمرسانید. | ۱۵ 15 |
»Tastet meine Gesalbten nicht an und tut meinen Propheten nichts zuleide!«
| پس قحطی را بر آن زمین خواند وتمامی قوام نان را شکست، | ۱۶ 16 |
Dann, als er Hunger ins Land ließ kommen und jegliche Stütze des Brotes zerbrach,
| و مردی پیش روی ایشان فرستاد، یعنی یوسف را که او را به غلامی فروختند. | ۱۷ 17 |
da hatte er schon einen Mann vor ihnen her gesandt: Joseph, der als Sklave verkauft war.
| پایهای وی را به زنجیرها خستند وجان او در آهن بسته شد | ۱۸ 18 |
Man hatte seine Füße gezwängt in den Stock, in Eisen(-fesseln) war er gelegt,
| تا وقتی که سخن اوواقع شد. و کلام خداوند او را امتحان نمود. | ۱۹ 19 |
bis zu der Zeit, wo seine Weissagung eintraf und der Ausspruch des HERRN ihn als echt erwies.
| آنگاه پادشاه فرستاده، بندهای او را گشاد وسلطان قوم‌ها او را آزاد ساخت. | ۲۰ 20 |
Da sandte der König und ließ ihn entfesseln, der Völkergebieter, und machte ihn frei;
| او را بر خانه خود حاکم قرار داد و مختار بر تمام مایملک خویش. | ۲۱ 21 |
er bestellte ihn über sein Haus zum Herrn, zum Gebieter über sein ganzes Besitztum;
| تا به اراده خود سروران او را بند نمایدو مشایخ او را حکمت آموزد. | ۲۲ 22 |
er sollte über seine Fürsten schalten nach Belieben und seine höchsten Beamten Weisheit lehren.
| پس اسرائیل به مصر درآمدند و یعقوب درزمین حام غربت پذیرفت. | ۲۳ 23 |
So kam denn Israel nach Ägypten, und Jakob weilte als Gast im Lande Hams.
| و او قوم خود را به غایت بارور گردانید و ایشان را از دشمنان ایشان قوی تر ساخت. | ۲۴ 24 |
Da machte Gott sein Volk gar fruchtbar und ließ es stärker werden als seine Bedränger;
| لیکن دل ایشان را برگردانید تابر قوم او کینه ورزند و بر بندگان وی حیله نمایند. | ۲۵ 25 |
er wandelte ihren Sinn, sein Volk zu hassen und Arglist an seinen Knechten zu üben.
| بنده خود موسی را فرستاد و هارون را که برگزیده بود. | ۲۶ 26 |
Dann sandte er Mose, seinen Knecht, und Aaron, den er erkoren;
| کلمات و آیات او را در میان ایشان اقامه کردند و عجایب او را در زمین حام. | ۲۷ 27 |
die richteten seine Zeichen unter ihnen aus und die Wunder im Lande Hams:
| ظلمت را فرستاد که تاریک گردید. پس به کلام او مخالفت نورزیدند. | ۲۸ 28 |
Er sandte Finsternis und ließ es dunkel werden; doch sie achteten nicht auf seine Worte;
| آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و ماهیان ایشان را میرانید. | ۲۹ 29 |
er verwandelte ihre Gewässer in Blut und ließ ihre Fische sterben;
| زمین ایشان غوکها را به ازدحام پیدا نمود، حتی درحرمهای پادشاهان ایشان. | ۳۰ 30 |
es wimmelte ihr Land von Fröschen bis hinein in ihre Königsgemächer;
| او گفت و انواع مگسها پدید آمد و پشه هادر همه حدود ایشان. | ۳۱ 31 |
er gebot, da kamen Bremsenschwärme, Stechfliegen über ihr ganzes Gebiet;
| تگرگ را به عوض باران بارانید و آتش مشتعل را در زمین ایشان. | ۳۲ 32 |
er gab ihnen Hagelschauer als Regen, sandte flammendes Feuer in ihr Land;
| موهاو انجیرهای ایشان را زد و درختان محال ایشان رابشکست. | ۳۳ 33 |
er schlug ihre Reben und Feigenbäume und zerbrach die Bäume in ihrem Gebiet;
| او گفت و ملخ پدید آمد و کرمها ازحد شماره افزون. | ۳۴ 34 |
er gebot, da kamen die Heuschrecken und die Grillen in zahlloser Menge,
| و هر سهم را در زمین ایشان بخوردند و میوه های زمین ایشان را خوردند. | ۳۵ 35 |
die verzehrten alle Gewächse im Land und fraßen die Früchte ihrer Felder.
| وجمیع نخست زادگان را در زمین ایشان زد، اوائل تمامی قوت ایشان را. | ۳۶ 36 |
Dann schlug er alle Erstgeburt im Lande, die Erstlinge all ihrer Manneskraft.
| و ایشان را با طلا و نقره بیرون آورد که در اسباط ایشان یکی ضعیف نبود. | ۳۷ 37 |
Nun ließ er sie ausziehn mit Silber und Gold, und kein Strauchelnder war in seinen Stämmen;
| مصریان از بیرون رفتن ایشان شاد بودند زیرا که خوف ایشان بر آنها مستولی گردیده بود. | ۳۸ 38 |
Ägypten war ihres Auszugs froh, denn Angst vor ihnen hatte sie befallen.
| ابری برای پوشش گسترانید و آتشی که شامگاه روشنایی دهد. | ۳۹ 39 |
Er breitete Gewölk aus als Decke und Feuer, um ihnen die Nacht zu erhellen;
| سوال کردند پس سلوی برای ایشان فرستاد و ایشان را از نان آسمان سیرگردانید. | ۴۰ 40 |
auf Moses Bitte ließ er Wachteln kommen und sättigte sie mit Himmelsbrot;
| صخره را بشکافت و آب جاری شد؛ در جایهای خشک مثل نهر روان گردید. | ۴۱ 41 |
er spaltete einen Felsen: da rannen Wasser und flossen durch die Steppen als Strom;
| زیراکلام مقدس خود را به یاد آورد و بنده خویش ابراهیم را. | ۴۲ 42 |
denn er gedachte seines heiligen Wortes, dachte an Abraham, seinen Knecht.
| و قوم خود را با شادمانی بیرون آورد و برگزیدگان خویش را با ترنم. | ۴۳ 43 |
So ließ er sein Volk in Freuden ausziehn, unter Jubel seine Erwählten;
| وزمینهای امتها را بدیشان داد و زحمت قوم‌ها راوارث شدند. | ۴۴ 44 |
dann gab er ihnen die Länder der Heiden, und was die Völker erworben, das nahmen sie in Besitz,
| تا آنکه فرایض او را نگاه دارند وشریعت او را حفظ نمایند. هللویاه! | ۴۵ 45 |
auf daß sie seine Gebote halten möchten und seine Gesetze bewahrten. Halleluja!
