مزامیر 104
| ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی. | ۱ 1 |
Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
| خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای. | ۲ 2 |
Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
| آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد. | ۳ 3 |
Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
| فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل. | ۴ 4 |
Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
| که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد. | ۵ 5 |
Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
| آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند. | ۶ 6 |
Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
| از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند. | ۷ 7 |
Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
| به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای. | ۸ 8 |
Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
| حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند. | ۹ 9 |
Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
| که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند. | ۱۰ 10 |
Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
| تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند. | ۱۱ 11 |
I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
| بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند. | ۱۲ 12 |
Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
| او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود. | ۱۳ 13 |
Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
| نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد. | ۱۴ 14 |
Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
| و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند. | ۱۵ 15 |
I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
| درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است، | ۱۶ 16 |
Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
| که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد. | ۱۷ 17 |
Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
| کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است. | ۱۸ 18 |
Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
| ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند. | ۱۹ 19 |
Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
| تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند. | ۲۰ 20 |
Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
| شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند. | ۲۱ 21 |
Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
| چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند. | ۲۲ 22 |
Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
| انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه. | ۲۳ 23 |
[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
| ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است. | ۲۴ 24 |
O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
| و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ. | ۲۵ 25 |
Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
| و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای. | ۲۶ 26 |
Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
| جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی. | ۲۷ 27 |
Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
| آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند. | ۲۸ 28 |
[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
| روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند. | ۲۹ 29 |
[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
| چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی. | ۳۰ 30 |
[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
| جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود. | ۳۱ 31 |
Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
| که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند. | ۳۲ 32 |
Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
| خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم. | ۳۳ 33 |
Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
| تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود. | ۳۴ 34 |
Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
| گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه! | ۳۵ 35 |
Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
