مزامیر 103

۱ 1 مزمور داود ای جان من خداوند را متبارک بخوان! و هرچه در درون من است نام قدوس او را متبارک خواند.

Von David. Lobe den HERRN, meine Seele,

۲ 2 ‌ای جان من خداوند را متبارک بخوان! و جمیع احسان های اورا فراموش مکن!

Lobe den HERRN, meine Seele, und vergiß nicht, was er dir Gutes getan!

۳ 3 که تمام گناهانت را می‌آمرزدو همه مرض های تو را شفا می‌بخشد.

Der dir alle deine Schuld vergibt und alle deine Gebrechen heilt;

۴ 4 که حیات تو را از هاویه فدیه می‌دهد و تاج رحمت و رافت را بر سر تو می‌نهد.

der dein Leben erlöst vom Verderben, der dich krönt mit Gnade und Erbarmen;

۵ 5 که جان تو را به چیزهای نیکو سیر می‌کند تا جوانی تو مثل عقاب تازه شود.

der dein Alter mit guten Gaben sättigt, daß, dem Adler gleich, sich erneut deine Jugend.

۶ 6 خداوند عدالت را به‌جا می‌آورد و انصاف رابرای جمیع مظلومان.

Gerechtigkeit übt der HERR, schafft allen Unterdrückten ihr Recht;

۷ 7 طریق های خویش را به موسی تعلیم داد و عمل های خود را به بنی‌اسرائیل.

er hat Mose seine Wege kundgetan, den Kindern Israel seine Großtaten.

۸ 8 خداوند رحمان و کریم است دیرغضب و بسیار رحیم.

Barmherzig und gnädig ist der HERR, voller Langmut und reich an Güte;

۹ 9 تا به ابد محاکمه نخواهدنمود و خشم را همیشه نگاه نخواهد داشت.

er wird nicht ewig hadern und den Zorn nicht immerdar festhalten;

۱۰ 10 باما موافق گناهان ما عمل ننموده، و به ما به حسب خطایای ما جزا نداده است.

er handelt nicht mit uns nach unsern Sünden und vergilt uns nicht nach unsern Missetaten;

۱۱ 11 زیرا آنقدر که آسمان از زمین بلندتر است، به همان قدر رحمت او بر ترسندگانش عظیم است.

nein, so hoch der Himmel über der Erde ist, so groß ist seine Gnade über denen, die ihn fürchten;

۱۲ 12 به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است، به همان اندازه گناهان ما را از ما دور کرده است.

so fern der Sonnenaufgang ist vom Niedergang, läßt er unsre Verschuldungen fern von uns sein;

۱۳ 13 چنانکه پدر برفرزندان خود رئوف است همچنان خداوند برترسندگان خود رافت می‌نماید.

wie ein Vater sich über die Kinder erbarmt, so erbarmt der HERR sich derer, die ihn fürchten.

۱۴ 14 زیرا جبلت مارا می‌داند و یاد می‌دارد که ما خاک هستیم.

Denn er weiß, welch ein Gebilde wir sind, er denkt daran, daß wir Staub sind.

۱۵ 15 واما انسان، ایام او مثل گیاه است، مثل گل صحراهمچنان می‌شکفد.

Der Mensch – dem Grase gleicht seine Lebenszeit, wie die Blume des Feldes, so blüht er:

۱۶ 16 زیرا که باد بر آن می‌وزد ونابود می‌گردد و مکانش دیگر آن را نمی شناسد.

wenn ein Windstoß über sie hinfährt, ist sie dahin, und ihr Standort weiß nichts mehr von ihr.

۱۷ 17 لیکن رحمت خداوند بر ترسندگانش ازازل تا ابدالاباد است و عدالت او بر فرزندان فرزندان.

Doch die Gnade des HERRN erweist sich von Ewigkeit zu Ewigkeit an denen, die ihn fürchten, und seine Gerechtigkeit besteht für Kindeskinder

۱۸ 18 بر آنانی که عهد او را حفظ می‌کنند وفرایض او را یاد می‌دارند تا آنها را به‌جا آورند.

bei denen, die seinen Bund bewahren und seiner Gebote gedenken, um sie auszuführen.

۱۹ 19 خداوند تخت خود را بر آسمانها استوارنموده، و سلطنت او بر همه مسلط است.

Der HERR hat seinen Thron im Himmel festgestellt, und seine Königsmacht umschließt das All.

۲۰ 20 خداوند را متبارک خوانید، ای فرشتگان او که در قوت زورآورید و کلام او را به‌جا می‌آورید وآواز کلام او را گوش می‌گیرید!

Lobet den HERRN, ihr seine Engel, ihr starken Helden, die ihr sein Wort vollführt, gehorsam der Stimme seines Gebots!

۲۱ 21 ‌ای جمیع لشکرهای او خداوند را متبارک خوانید! و‌ای خادمان او که اراده او را بجا می‌آورید!

Lobet den HERRN, alle seine Heerscharen, ihr seine Diener, Vollstrecker seines Willens!

۲۲ 22 ‌ای همه کارهای خداوند او را متبارک خوانید! در همه مکان های سلطنت او. ای جان من خداوند رامتبارک بخوان!

Lobet den HERRN, alle seine Werke an allen Orten seiner Herrschaft! Lobe den HERRN, meine Seele!