مزامیر 103

۱ 1 مزمور داود ای جان من خداوند را متبارک بخوان! و هرچه در درون من است نام قدوس او را متبارک خواند.

Of David. Bless the LORD, O my soul; all that is within me, bless His holy name.

۲ 2 ‌ای جان من خداوند را متبارک بخوان! و جمیع احسان های اورا فراموش مکن!

Bless the LORD, O my soul, and do not forget all His kind deeds—

۳ 3 که تمام گناهانت را می‌آمرزدو همه مرض های تو را شفا می‌بخشد.

He who forgives all your iniquities and heals all your diseases,

۴ 4 که حیات تو را از هاویه فدیه می‌دهد و تاج رحمت و رافت را بر سر تو می‌نهد.

who redeems your life from the Pit and crowns you with loving devotion and compassion,

۵ 5 که جان تو را به چیزهای نیکو سیر می‌کند تا جوانی تو مثل عقاب تازه شود.

who satisfies you with good things, so that your youth is renewed like the eagle’s.

۶ 6 خداوند عدالت را به‌جا می‌آورد و انصاف رابرای جمیع مظلومان.

The LORD executes righteousness and justice for all the oppressed.

۷ 7 طریق های خویش را به موسی تعلیم داد و عمل های خود را به بنی‌اسرائیل.

He made known His ways to Moses, His deeds to the people of Israel.

۸ 8 خداوند رحمان و کریم است دیرغضب و بسیار رحیم.

The LORD is compassionate and gracious, slow to anger, abounding in loving devotion.

۹ 9 تا به ابد محاکمه نخواهدنمود و خشم را همیشه نگاه نخواهد داشت.

He will not always accuse us, nor harbor His anger forever.

۱۰ 10 باما موافق گناهان ما عمل ننموده، و به ما به حسب خطایای ما جزا نداده است.

He has not dealt with us according to our sins or repaid us according to our iniquities.

۱۱ 11 زیرا آنقدر که آسمان از زمین بلندتر است، به همان قدر رحمت او بر ترسندگانش عظیم است.

For as high as the heavens are above the earth, so great is His loving devotion for those who fear Him.

۱۲ 12 به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است، به همان اندازه گناهان ما را از ما دور کرده است.

As far as the east is from the west, so far has He removed our transgressions from us.

۱۳ 13 چنانکه پدر برفرزندان خود رئوف است همچنان خداوند برترسندگان خود رافت می‌نماید.

As a father has compassion on his children, so the LORD has compassion on those who fear Him.

۱۴ 14 زیرا جبلت مارا می‌داند و یاد می‌دارد که ما خاک هستیم.

For He knows our frame; He is mindful that we are dust.

۱۵ 15 واما انسان، ایام او مثل گیاه است، مثل گل صحراهمچنان می‌شکفد.

As for man, his days are like grass— he blooms like a flower of the field;

۱۶ 16 زیرا که باد بر آن می‌وزد ونابود می‌گردد و مکانش دیگر آن را نمی شناسد.

when the wind passes over, it vanishes, and its place remembers it no more.

۱۷ 17 لیکن رحمت خداوند بر ترسندگانش ازازل تا ابدالاباد است و عدالت او بر فرزندان فرزندان.

But from everlasting to everlasting the loving devotion of the LORD extends to those who fear Him, and His righteousness to their children’s children—

۱۸ 18 بر آنانی که عهد او را حفظ می‌کنند وفرایض او را یاد می‌دارند تا آنها را به‌جا آورند.

to those who keep His covenant and remember to obey His precepts.

۱۹ 19 خداوند تخت خود را بر آسمانها استوارنموده، و سلطنت او بر همه مسلط است.

The LORD has established His throne in heaven, and His kingdom rules over all.

۲۰ 20 خداوند را متبارک خوانید، ای فرشتگان او که در قوت زورآورید و کلام او را به‌جا می‌آورید وآواز کلام او را گوش می‌گیرید!

Bless the LORD, all His angels mighty in strength who carry out His word, who hearken to the voice of His command.

۲۱ 21 ‌ای جمیع لشکرهای او خداوند را متبارک خوانید! و‌ای خادمان او که اراده او را بجا می‌آورید!

Bless the LORD, all His hosts, you servants who do His will.

۲۲ 22 ‌ای همه کارهای خداوند او را متبارک خوانید! در همه مکان های سلطنت او. ای جان من خداوند رامتبارک بخوان!

Bless the LORD, all His works in all places of His dominion. Bless the LORD, O my soul!