مزامیر 102

۱ 1 دعای مسکین وقتی که پریشان حال شده، ناله خود را به حضور یهوه می‌ریزد ای خداوند دعای مرا بشنو، و فریادمن نزد تو برسد.

“A prayer of the afflicted, when in deep distress he poureth out his complaint before the Lord.” Hear my prayer, O LORD! And let my cry come unto thee!

۲ 2 در روز تنگی‌ام روی خود را از من مپوشان. گوش خود را به من فراگیر، و روزی که بخوانم مرا به زودی اجابت فرما.

Hide not thy face from me in the day of my trouble; Incline thine ear to me when I call! Answer me speedily!

۳ 3 زیرا روزهایم مثل دود تلف شد واستخوانهایم مثل هیزم سوخته گردید.

For my life is consumed like smoke, And my bones burn like a brand.

۴ 4 دل من مثل گیاه زده شده و خشک گردیده است زیراخوردن غذای خود را فراموش می‌کنم.

My heart is smitten and withered like grass; Yea, I forget to eat my bread.

۵ 5 به‌سبب آواز ناله خود، استخوانهایم به گوشت من چسبیده است.

By reason of my sighing, my bones cleave to my skin;

۶ 6 مانند مرغ سقای صحرا شده، ومثل بوم خرابه‌ها گردیده‌ام.

I am like the pelican of the wilderness; I am like an owl amid ruins.

۷ 7 پاسبانی می‌کنم ومثل گنجشک بر پشت بام، منفرد گشته‌ام.

I am sleepless; I am like a solitary bird upon the house-top.

۸ 8 تمامی روز دشمنانم مرا سرزنش می‌کنند و آنانی که برمن دیوانه شده‌اند مرا لعنت می‌نمایند.

All the day long my enemies reproach me; They who rage against me curse by me.

۹ 9 زیراخاکستر را مثل نان خورده‌ام و مشروب خود را بااشک آمیخته‌ام،

For I eat ashes like bread, And mingle my drink with tears.

۱۰ 10 به‌سبب غضب و خشم توزیرا که مرا برافراشته و به زیر افکنده‌ای.

On account of thine indignation and thy wrath; For thou hast lifted me up and cast me down!

۱۱ 11 روزهایم مثل سایه زوال پذیر گردیده و من مثل گیاه پژمرده شده‌ام.

My life is like a declining shadow, And I wither like grass.

۱۲ 12 لیکن تو‌ای خداوند جلوس فرموده‌ای تاابدالاباد! و ذکر تو تا جمیع نسل هاست!

But thou, O LORD! endurest for ever, And thy name from generation to generation!

۱۳ 13 توبرخاسته، بر صهیون ترحم خواهی نمود زیراوقتی است که بر او رافت کنی و زمان معین رسیده است.

Thou wilt arise and have pity upon Zion, For the time to favor her, yea, the set time, is come.

۱۴ 14 چونکه بندگان تو در سنگهای وی رغبت دارند و بر خاک او شفقت می‌نمایند.

For thy servants take pleasure in her stones; Yea, they have a regard for her dust.

۱۵ 15 پس امتها از نام خداوند خواهند ترسید وجمیع پادشاهان جهان از کبریایی تو.

Then shall the nations fear the name of Jehovah, And all the kings of the earth thy glory.

۱۶ 16 زیراخداوند صهیون را بنا نموده، و در جلال خودظهور فرموده است.

For Jehovah will build up Zion; He will appear in his glory.

۱۷ 17 به دعای مسکینان توجه نموده، و دعای ایشان را خوار نشمرده است.

He will regard the prayer of the destitute, And not despise their supplication.

۱۸ 18 این برای نسل آینده نوشته می‌شود تا قومی که آفریده خواهند شد خداوند را تسبیح بخوانند.

This shall be written for the generation to come, That the people to be born may praise Jehovah.

۱۹ 19 زیرا که از بلندی قدس خودنگریسته، خداوند از آسمان بر زمین نظر افکنده است.

For he looketh down from his holy height, From heaven doth he cast his eye upon the earth,

۲۰ 20 تا ناله اسیران را بشنود و آنانی را که به موت سپرده شده‌اند آزاد نماید.

To listen to the sighs of the prisoner. To release those that are doomed to death;

۲۱ 21 تا نام خداوندرا در صیهون ذکر نمایند و تسبیح او را دراورشلیم،

That they may declare the name of Jehovah in Zion, And his praise in Jerusalem,

۲۲ 22 هنگامی که قوم‌ها با هم جمع شوند وممالک نیز تا خداوند را عبادت نمایند.

When the nations are assembled together, And the kingdoms to serve Jehovah.

۲۳ 23 توانایی مرا در راه ناتوان ساخت و روزهای مرا کوتاه گردانید.

He hath weakened my strength on the way, He hath shortened my days.

۲۴ 24 گفتم‌ای خدای من مرا در نصف روزهایم برمدار. سالهای تو تا جمیع نسل‌ها است.

I say, O my God! take me not away in the midst of my days! Thy years endure through all generations.

۲۵ 25 از قدیم بنیاد زمین را نهادی وآسمان‌ها عمل دستهای تو است.

Of old hast thou laid the foundations of the earth, And the heavens are the work of thy hands;

۲۶ 26 آنها فانی می‌شوند، لیکن تو باقی هستی و جمیع آنها مثل جامه مندرس خواهند شد. و مثل ردا آنها راتبدیل خواهی کرد و مبدل خواهند شد.

They shall perish, but thou shalt endure; Yea, all of them shall wax old like a garment; As a vesture shalt thou change them, And they shall be changed;

۲۷ 27 لیکن تو همان هستی و سالهای تو تمام نخواهد گردید.

But thou art the same, And thy years have no end.

۲۸ 28 فرزندان بندگانت باقی خواهند ماند و ذریت ایشان در حضور تو پایدار خواهند بود.

The children of thy servants shall dwell securely, And their posterity shall be established before thee.