مزامیر 10
| ای خداوند چرا دور ایستاده‌ای و خودرا در وقت های تنگی پنهان می‌کنی؟ | ۱ 1 |
Why, O LORD, do You stand far off? Why do You hide in times of trouble?
| از تکبر شریران، فقیر سوخته می‌شود؛ درمشورت هایی که اندیشیده‌اند، گرفتار می‌شوند. | ۲ 2 |
In pride the wicked pursue the needy; let them be caught in the schemes they devise.
| زیرا که شریر به شهوات نفس خود فخر می‌کند، و آنکه می‌رباید شکر می‌گوید و خداوند را اهانت می‌کند. | ۳ 3 |
For the wicked man boasts in the cravings of his heart; he blesses the greedy and reviles the LORD.
| شریر در غرور خود می‌گوید: «بازخواست نخواهد کرد.» همه فکرهای او اینست که خدایی نیست. | ۴ 4 |
In his pride the wicked man does not seek Him; in all his schemes there is no God.
| راههای او همیشه استوار است. احکام تو از او بلند و بعید است. همه دشمنان خود را به هیچ می‌شمارد. | ۵ 5 |
He is secure in his ways at all times; Your lofty judgments are far from him; he sneers at all his foes.
| در دل خود گفته است: «هرگزجنبش نخواهم خورد، و دور به دور بدی رانخواهم دید.» | ۶ 6 |
He says to himself, “I will not be moved; from age to age I am free of distress.”
| دهن او از لعنت و مکر و ظلم پر است؛ زیرزبانش مشقت و گناه است؛ | ۷ 7 |
His mouth is full of cursing, deceit, and violence; trouble and malice are under his tongue.
| در کمینهای دهات می‌نشیند؛ در جایهای مخفی بی‌گناه را می‌کشد؛ چشمانش برای مسکینان مراقب است؛ | ۸ 8 |
He lies in wait near the villages; in ambush he slays the innocent; his eyes watch in stealth for the helpless.
| در جای مخفی مثل شیر در بیشه خود کمین می‌کند؛ به جهت گرفتن مسکین کمین می‌کند؛ فقیر را به دام خود کشیده، گرفتار می‌سازد. | ۹ 9 |
He lies in wait like a lion in a thicket; he lurks to seize the oppressed; he catches the lowly in his net.
| پس کوفته وزبون می‌شود؛ و مساکین در زیر جباران اومی افتند. | ۱۰ 10 |
They are crushed and beaten down; the hapless fall prey to his strength.
| در دل خود گفت: «خدا فراموش کرده است؛ روی خود را پوشانیده و هرگزنخواهد دید.» | ۱۱ 11 |
He says to himself, “God has forgotten; He hides His face and never sees.”
| ای خداوند برخیز! ای خدا دست خود رابرافراز! و مسکینان را فراموش مکن. | ۱۲ 12 |
Arise, O LORD! Lift up Your hand, O God! Do not forget the helpless.
| چراشریر خدا را اهانت کرده، در دل خود می‌گوید: «تو بازخواست نخواهی کرد؟» | ۱۳ 13 |
Why has the wicked man renounced God? He says to himself, “You will never call me to account.”
| البته دیده‌ای زیرا که تو بر مشقت و غم می‌نگری، تا به‌دست خود مکافات برسانی. مسکین امر خویش را به توتسلیم کرده است. مددکار یتیمان، تو هستی. | ۱۴ 14 |
But You have regarded trouble and grief; You see to repay it by Your hand. The victim entrusts himself to You; You are the helper of the fatherless.
| بازوی گناهکار را بشکن. و اما شریر را ازشرارت او بازخواست کن تا آن را نیابی. | ۱۵ 15 |
Break the arm of the wicked and evildoer; call him to account for his wickedness until none is left to be found.
| خداوند پادشاه است تا ابدالاباد. امت‌ها اززمین او هلاک خواهند شد. | ۱۶ 16 |
The LORD is King forever and ever; the nations perish from His land.
| ای خداوندمسالت مسکینان را اجابت کرده‌ای، دل ایشان رااستوار نموده‌ای و گوش خود را فراگرفته‌ای، | ۱۷ 17 |
You have heard, O LORD, the desire of the humble; You will strengthen their hearts. You will incline Your ear,
| تایتیمان و کوفته شدگان را دادرسی کنی. انسانی که از زمین است، دیگر نترساند. | ۱۸ 18 |
to vindicate the fatherless and oppressed, that the men of the earth may strike terror no more.
