امثال 9
| حکمت، خانه خود را بنا کرده، و هفت ستونهای خویش را تراشیده است. | ۱ 1 |
Die Weisheit bauete ihr Haus und hieb sieben Säulen,
| ذبایح خود را ذبح نموده و شراب خود را ممزوج ساخته و سفره خود را نیز آراسته است. | ۲ 2 |
schlachtete ihr Vieh und trug ihren Wein auf und bereitete ihren Tisch
| کنیزان خود را فرستاده، ندا کرده است، بر پشتهای بلندشهر. | ۳ 3 |
und sandte ihre Dirnen aus, zu laden oben auf die Paläste der Stadt:
| هر‌که جاهل باشد به اینجا بیاید، و هر‌که ناقص العقل است او را می‌گوید. | ۴ 4 |
Wer albern ist, der mache sich hieher! Und zum Narren sprach sie:
| بیایید از غذای من بخورید، و از شرابی که ممزوج ساخته‌ام بنوشید. | ۵ 5 |
Kommt, zehret von meinem Brot und trinket des Weins, den ich schenke!
| جهالت را ترک کرده، زنده بمانید، و به طریق فهم سلوک نمایید. | ۶ 6 |
Verlasset das alberne Wesen, so werdet ihr leben; und gehet auf dem Wege des Verstandes.
| هر‌که استهزاکننده راتادیب نماید، برای خویشتن رسوایی را تحصیل کند، و هر‌که شریر را تنبیه نماید برای او عیب می‌باشد. | ۷ 7 |
Wer den Spötter züchtiget, der muß Schande auf sich nehmen; und wer den Gottlosen straft, der muß gehöhnet werden.
| استهزاکننده را تنبیه منما مبادا از تونفرت کند، اما مرد حکیم را تنبیه نما که تو رادوست خواهد داشت. | ۸ 8 |
Strafe den Spötter nicht, er hasset dich; strafe den Weisen, der wird dich lieben.
| مرد حکیم را پند ده که زیاده حکیم خواهد شد. مرد عادل را تعلیم ده که علمش خواهد افزود. | ۹ 9 |
Gib dem Weisen, so wird er noch weiser werden; lehre den Gerechten, so wird er in der Lehre zunehmen.
| ابتدای حکمت ترس خداوند است، و معرفت قدوس فطانت می‌باشد. | ۱۰ 10 |
Der Weisheit Anfang ist des HERRN Furcht; und der Verstand lehret, was heilig ist.
| زیرا که به واسطه من روزهای تو کثیر خواهدشد، و سالهای عمر از برایت زیاده خواهدگردید. | ۱۱ 11 |
Denn durch mich wird deiner Tage viel werden, und werden dir der Jahre des Lebens mehr werden.
| اگر حکیم هستی، برای خویشتن حکیم هستی. و اگر استهزا نمایی به تنهایی متحمل آن خواهی بود. | ۱۲ 12 |
Bist du weise, so bist du dir weise; bist du ein Spötter, so wirst du es allein tragen.
| زن احمق یاوه‌گو است، جاهل است و هیچ نمی داند، | ۱۳ 13 |
Es ist aber ein töricht, wild Weib, voll Schwätzens und weiß nichts;
| و نزد در خانه خود می‌نشیند، درمکانهای بلند شهر بر کرسی، | ۱۴ 14 |
die sitzt in der Tür ihres Hauses auf dem Stuhl, oben in der Stadt,
| تا راه روندگان رابخواند، و آنانی را که به راههای خود براستی می‌روند. | ۱۵ 15 |
zu laden alle, die vorübergehen und richtig auf ihrem Wege wandeln.
| هر‌که جاهل باشد به اینجا برگردد، وبه ناقص العقل می‌گوید: | ۱۶ 16 |
Wer ist albern, der mache sich hieher! Und zum Narren spricht sie:
| «آبهای دزدیده شده شیرین است، و نان خفیه لذیذ می‌باشد.» | ۱۷ 17 |
Die verstohlenen Wasser sind süß und das verborgene Brot ist niedlich.
