امثال 5

۱ 1 ای پسر من، به حکمت من توجه نما، و گوش خود را به فطانت من فراگیر،

My son, to my wisdom, attend, and, to mine understanding, incline thou thine ear:

۲ 2 تاتدابیر را محافظت نمایی، و لبهایت معرفت رانگاه دارد.

That thou mayest preserve discretion, —and, as for knowledge, that thy lips may guard it.

۳ 3 زیرا که لبهای زن اجنبی عسل رامی چکاند، و دهان او از روغن ملایم تر است.

For, with sweet droppings, drip the lips of her that is a stranger, and, smoother than oil, is her mouth;

۴ 4 لیکن آخر او مثل افسنتین تلخ است و برنده مثل شمشیر دودم.

But, the latter end of her, is bitter as wormwood, sharp, as a two-edged sword!

۵ 5 پایهایش به موت فرو می‌رود، وقدمهایش به هاویه متمسک می‌باشد. (Sheol h7585)

Her feet, are going down to death, —on hades, will her steps take firm hold. (Sheol h7585)

۶ 6 به طریق حیات هرگز سالک نخواهد شد. قدمهایش آواره شده است و او نمی داند.

Lest, the path of life, she should ponder, her tracks have wandered she knoweth not [whither].

۷ 7 و الان‌ای پسرانم مرابشنوید، و از سخنان دهانم انحراف مورزید.

Now, therefore, ye sons, hearken unto me, and do not turn away from the sayings of my mouth.

۸ 8 طریق خود را از او دور ساز، و به در خانه اونزدیک مشو.

Keep far from her thy way, and do not go near the opening of her house:

۹ 9 مبادا عنفوان جوانی خود را به دیگران بدهی، و سالهای خویش را به ستم کیشان.

Lest thou give, to other men, thy vigour, and thy years, to him that is cruel:

۱۰ 10 و غریبان از اموال تو سیر شوند، و ثمره محنت تو به خانه بیگانه رود.

Lest strange men, be well fed, by thy strength, and, thy toils, be in the house of the alien.

۱۱ 11 که در عاقبت خودنوحه گری نمایی، هنگامی که گوشت و بدنت فانی شده باشد،

So shalt thou grieve in thy latter end, in the failing of thy flesh and of thy healthy condition;

۱۲ 12 و گویی چرا ادب را مکروه داشتم، و دل من تنبیه را خوار شمرد،

And thou shalt say—How I hated correction! and, reproof, my heart disdained;

۱۳ 13 و آواز مرشدان خود را نشنیدم، و به معلمان خود گوش ندادم.

Neither hearkened I to the voice of my teachers, nor, to my instructors, inclined I mine ear:

۱۴ 14 نزدیک بود که هر گونه بدی را مرتکب شوم، در میان قوم و جماعت.

Soon was I in all evil, in the midst of convocation and assembly.

۱۵ 15 آب را از منبع خود بنوش، و نهرهای جاری را از چشمه خویش.

Drink thou water out of thine own cistern, and flowing streams out of the midst of thine own well.

۱۶ 16 جویهای تو بیرون خواهد ریخت، و نهرهای آب در شوارع عام،

Let not thy fountains, flow over, abroad, in the streets, dividings of waters:

۱۷ 17 و از آن خودت به تنهایی خواهد بود، و نه از آن غریبان با تو.

Let them be for thyself, alone, and not for strangers with thee.

۱۸ 18 چشمه تو مبارک باشد، و از زن جوانی خویش مسرور باش،

Let thy well-spring be blessed, —and get thy joy from the wife of thy youth: —

۱۹ 19 مثل غزال محبوب و آهوی جمیل. پستانهایش تو را همیشه خرم سازد، و از محبت او دائم محفوظ باش.

A loving hind! a graceful doe! let, her bosom, content thee at all times, and, in her love, mayst thou stray evermore.

۲۰ 20 لیکن‌ای پسر من، چرا از زن بیگانه فریفته شوی؟ و سینه زن غریب را در بر‌گیری؟

Wherefore, then, shouldst thou stray, my son, with a strange woman? or embrace the bosom of a woman unknown?

۲۱ 21 زیراکه راههای انسان در مدنظر خداوند است، وتمامی طریقهای وی را می‌سنجد.

For, before the eyes of Yahweh, are the ways of a man, —and, all his tracks, doth he consider:

۲۲ 22 تقصیرهای شریر او را گرفتار می‌سازد، و به بندهای گناهان خود بسته می‌شود.

His own iniquities, shall entrap him with the lawless, and, by the cords of his own sin, shall he be seized.

۲۳ 23 او بدون ادب خواهد مرد، و به کثرت حماقت خویش تلف خواهد گردید.

He, shall die, for lack of discipline, and, by the abounding of his perversity, shall he be lost.