امثال 26

۱ 1 چنانکه برف در تابستان و باران درحصاد، همچنین حرمت برای احمق شایسته نیست.

As snow in summer, and as rain in harvest, so, unbecoming to a dullard is honour.

۲ 2 لعنت، بی‌سبب نمی آید، چنانکه گنجشک در طیران و پرستوک در پریدن.

As a sparrow in wandering, as a swallow in flying, so, a causeless curse, shall not alight.

۳ 3 شلاق به جهت اسب و لگام برای الاغ، وچوب از برای پشت احمقان است.

A whip for the horse, a bridle for the ass, and a rod for the back of dullards.

۴ 4 احمق را موافق حماقتش جواب مده، مباداتو نیز مانند او بشوی.

Do not answer a dullard, according to his folly, lest, even thou thyself, become like him;

۵ 5 احمق را موافق حماقتش جواب بده، مباداخویشتن را حکیم بشمارد.

Answer a dullard according to his folly, lest he become wise in his own eyes.

۶ 6 هر‌که پیغامی به‌دست احمق بفرستد، پایهای خود را می‌برد و ضرر خود را می‌نوشد.

One who cutteth off feet, one who drinketh down wrong, is he who sendeth a message by the hand of a dullard.

۷ 7 ساقهای شخص لنگ بی‌تمکین است، ومثلی که از دهان احمق برآید همچنان است.

Useless are the legs of the lame, and a proverb, in the mouth of a dullard.

۸ 8 هر‌که احمق را حرمت کند، مثل کیسه جواهر در توده سنگها است.

Like tying a stone to a sling, so, is he that giveth honour, to a dullard.

۹ 9 مثلی که از دهان احمق برآید، مثل خاری است که در دست شخص مست رفته باشد.

A brier cometh into the hand of a drunken-man, a proverb into the mouth of dullards.

۱۰ 10 تیرانداز همه را مجروح می‌کند، همچنان است هر‌که احمق را به مزد گیرد و خطاکاران رااجیر نماید.

[As] an archer who woundeth every thing, [so] one who hireth a dullard, and a drunkard crossing the sea.

۱۱ 11 چنانکه سگ به قی خود برمی گردد، همچنان احمق حماقت خود را تکرار می‌کند.

As, a dog, returneth onto his own vomit, a dullard, repeateth his folly.

۱۲ 12 آیا شخصی را می‌بینی که در نظر خودحکیم است، امید داشتن بر احمق از امید بر اوبیشتر است.

Thou hast seen a man wise in his own eye, —more hope of a dullard, than of him!

۱۳ 13 کاهل می‌گوید که شیر در راه است، و اسددر میان کوچه‌ها است.

Saith the sluggard, A roaring lion in the road! A tearing lion in the midst of the broadways.

۱۴ 14 چنانکه در بر پاشنه‌اش می‌گردد، همچنان کاهل بر بستر خویش.

The door, turneth on its hinges, and, the sluggard, upon his bed.

۱۵ 15 کاهل دست خود را در قاب فرو می‌برد و ازبرآوردن آن به دهانش خسته می‌شود.

The sluggard burieth his hand in the dish, he is too lazy to bring it back to his mouth.

۱۶ 16 کاهل در نظر خود حکیمتر است از هفت مرد که جواب عاقلانه می‌دهند.

Wiser is the sluggard in his own eyes, than, seven persons, who can answer with judgment.

۱۷ 17 کسی‌که برود و در نزاعی که به او تعلق ندارد متعرض شود، مثل کسی است که گوشهای سگ را بگیرد.

As he who layeth hold of the ears of a dog, is a passer-by, who giveth vent to his wrath over a quarrel, not his!

۱۸ 18 آدم دیوانه‌ای که مشعلها و تیرها و موت رامی اندازد،

As a madman throwing firebrands, arrows and death,

۱۹ 19 مثل کسی است که همسایه خود را فریب دهد، و می‌گوید آیا شوخی نمی کردم؟

So, is a man who deceiveth his neighbour, and saith, Was not, I, in sport?

۲۰ 20 از نبودن هیزم آتش خاموش می‌شود، و ازنبودن نمام منازعه ساکت می‌گردد.

Without wood a fire is quenched, and, where there is no tattler, strife is hushed.

۲۱ 21 زغال برای اخگرها و هیزم برای آتش است، و مرد فتنه انگیز به جهت برانگیختن نزاع.

Black coal to burning blocks, and wood to fire, so is a contentious man, for kindling strife.

۲۲ 22 سخنان نمام مثل خوراک لذیذ است، که به عمقهای دل فرو می‌رود.

the words of a tattler, are dainties, they, therefore go down into the chambers of the inner man.

۲۳ 23 لبهای پرمحبت با دل شریر، مثل نقره‌ای پردرد است که بر ظرف سفالین اندوده شود.

Dross silver overlaid upon earthenware, so are burning lips, with a mischievous heart:

۲۴ 24 هر‌که بغض دارد با لبهای خود نیرنگ می‌نماید، و در دل خود فریب را ذخیره می‌کند.

With his lips, the hater dissembleth, but, within himself, he layeth up deceit:

۲۵ 25 هنگامی که سخن نیکو گوید، او را باور مکن زیرا که در قلبش هفت چیز مکروه است.

Though he make gracious his voice, do not trust him, for, seven abominations, are in his heart:

۲۶ 26 هر‌چند بغض او به حیله مخفی شود، اماخباثت او در میان جماعت ظاهر خواهد گشت.

Hatred may clothe itself with guile, his wickedness shall be disclosed in the convocation.

۲۷ 27 هر‌که حفره‌ای بکند در آن خواهد افتاد، وهر‌که سنگی بغلطاند بر او خواهد برگشت.

He that diggeth a pit, thereinto, shall fall, and, he that rolleth a stone, upon himself, shall it return.

۲۸ 28 زبان دروغگو از مجروح شدگان خود نفرت دارد، و دهان چاپلوس هلاکت را ایجاد می‌کند.

A false tongue, hateth them who are crushed by it, and, a flattering mouth, worketh occasion of stumbling.