< متّی 22 >

و عیسی توجه نموده، باز به مثلها ایشان را خطاب کرده، گفت: ۱ 1
I odgovarajuæi Isus opet reèe im u prièama govoreæi:
«ملکوت آسمان پادشاهی را ماند که برای پسر خویش عروسی کرد. ۲ 2
Carstvo je nebesko kao èovjek car koji naèini svadbu sinu svojemu.
و غلامان خود را فرستاد تا دعوت‌شدگان را به عروسی بخوانند و نخواستند بیایند. ۳ 3
I posla sluge svoje da zovu zvanice na svadbu; i ne htješe doæi.
باز غلامان دیگر روانه نموده، فرمود: “دعوت‌شدگان را بگویید که اینک خوان خود را حاضر ساخته‌ام و گاوان و پرواریهای من کشته شده و همه‌چیز آماده است، به عروسی بیایید.” ۴ 4
Opet posla druge sluge govoreæi: kažite zvanicama: evo sam objed svoj ugotovio, junci moji i hranjenici poklani su, i sve je gotovo; doðite na svadbu.
ولی ایشان بی‌اعتنایی نموده، راه خود را گرفتند، یکی به مزرعه خود و دیگری به تجارت خویش رفت. ۵ 5
A oni ne marivši otidoše ovaj u polje svoje, a ovaj k trgovini svojoj.
و دیگران غلامان او را گرفته، دشنام داده، کشتند. ۶ 6
A ostali uhvatiše sluge njegove, izružiše ih, i pobiše ih.
پادشاه چون شنید، غضب نموده، لشکریان خود را فرستاده، آن قاتلان را به قتل رسانید و شهر ایشان را بسوخت. ۷ 7
A kad to èu car onaj, razgnjevi se i poslavši vojsku svoju pogubi krvnike one, i grad njihov zapali.
آنگاه غلامان خود را فرمود: “عروسی حاضر است؛ لیکن دعوت‌شدگان لیاقت نداشتند. ۸ 8
Tada reèe slugama svojima: svadba je dakle gotova, a zvanice ne biše dostojne.
الان به شوارع عامه بروید و هر‌که را بیابید به عروسی بطلبید.” ۹ 9
Idite dakle na raskršæa i koga god naðete, dozovite na svadbu.
پس آن غلامان به‌سر راهها رفته، نیک و بد هرکه را یافتند جمع کردند، چنانکه خانه عروسی ازمجلسیان مملو گشت. ۱۰ 10
I izišavši sluge one na raskršæa sabraše sve koje naðoše, zle i dobre; i stolovi napuniše se gostiju.
آنگاه پادشاه بجهت دیدن اهل مجلس داخل شده، شخصی را درآنجا دید که جامه عروسی در بر ندارد. ۱۱ 11
Izišavši pak car da vidi goste ugleda ondje èovjeka neobuèena u svadbeno ruho.
بدوگفت: “ای عزیز چطور در اینجا آمدی و حال آنکه جامه عروسی در بر نداری؟” او خاموش شد. ۱۲ 12
I reèe mu: prijatelju! kako si došao amo bez svadbenoga ruha? a on oæutje.
آنگاه پادشاه خادمان خود را فرمود: “این شخص را دست و پا بسته بردارید و در ظلمت خارجی اندازید، جایی که گریه و فشار دندان باشد.” ۱۳ 13
Tada reèe car slugama: svežite mu ruke i noge, pa ga uzmite te bacite u tamu najkrajnju; ondje æe biti plaè i škrgut zuba.
زیرا طلبیدگان بسیارند و برگزیدگان کم.» ۱۴ 14
Jer su mnogi zvani, ali je malo izbranijeh.
پس فریسیان رفته، شورا نمودند که چطوراو را در گفتگو گرفتار سازند. ۱۵ 15
Tada otidoše fariseji i naèiniše vijeæu kako bi ga uhvatili u rijeèi.
و شاگردان خودرا با هیرودیان نزد وی فرستاده، گفتند: «استادامی دانیم که صادق هستی و طریق خدا را به راستی تعلیم می‌نمایی و از کسی باک نداری زیراکه به ظاهر خلق نمی نگری. ۱۶ 16
I poslaše k njemu uèenike svoje s Irodovcima, te rekoše: uèitelju! znamo da si istinit, i putu Božijemu zaista uèiš, i ne mariš ni za koga, jer ne gledaš ko je ko.
پس به ما بگو رای تو چیست. آیا جزیه دادن به قیصر رواست یا نه؟» ۱۷ 17
Kaži nam dakle šta misliš ti? treba li dati haraè æesaru ili ne?
عیسی شرارت ایشان را درک کرده، گفت: «ای ریاکاران، چرا مرا تجربه می‌کنید؟ ۱۸ 18
Razumjevši Isus lukavstvo njihovo reèe: što me kušate, licemjeri?
سکه جزیه را به من بنمایید.» ایشان دیناری نزد وی آوردند. ۱۹ 19
Pokažite mi novac haraèki. A oni donesoše mu novac.
بدیشان گفت: «این صورت و رقم از آن کیست؟» ۲۰ 20
I reèe im: èij je obraz ovaj i natpis?
بدو گفتند: «از آن قیصر.» بدیشان گفت: «مال قیصر را به قیصر ادا کنید و مال خدا رابه خدا!» ۲۱ 21
I rekoše mu: æesarev. Tada reèe im: podajte dakle æesarevo æesaru, i Božije Bogu.
چون ایشان شنیدند، متعجب شدندو او را واگذارده، برفتند. ۲۲ 22
I èuvši diviše se, i ostavivši ga otidoše.
و در همان روز، صدوقیان که منکر قیامت هستند نزد او آمده، سوال نموده، ۲۳ 23
Taj dan pristupiše k njemu sadukeji koji govore da nema vaskrsenija, i upitaše ga
گفتند: «ای استاد، موسی گفت اگر کسی بی‌اولاد بمیرد، می‌باید برادرش زن او را نکاح کند تا نسلی برای برادر خود پیدا نماید. ۲۴ 24
Govoreæi: uèitelju! Mojsije reèe: ako ko umre bez djece, da uzme brat njegov ženu njegovu i da podigne sjeme bratu svojemu.
باری در میان ما هفت برادر بودند که اول زنی گرفته، بمرد و چون اولادی نداشت زن را به برادر خود ترک کرد. ۲۵ 25
U nas bješe sedam braæe; i prvi oženivši se umrije, i ne imavši poroda ostavi ženu svoju bratu svojemu.
وهمچنین دومین و سومین تا هفتمین. ۲۶ 26
A tako i drugi, i treæi, tja do sedmoga.
و آخر ازهمه آن زن نیز مرد. ۲۷ 27
A poslije sviju umrije i žena.
پس او در قیامت، زن کدام‌یک از آن هفت خواهد بود زیرا که همه او راداشتند؟» ۲۸ 28
O vaskrseniju dakle koga æe od sedmorice biti žena? jer je za svima bila.
عیسی در جواب ایشان گفت: «گمراه هستید از این‌رو که کتاب و قوت خدا رادر نیافته‌اید، ۲۹ 29
A Isus odgovarajuæi reèe im: varate se, ne znajuæi pisma ni sile Božije.
زیرا که در قیامت، نه نکاح می‌کنند و نه نکاح کرده می‌شوند بلکه مثل ملائکه خدا در آسمان می‌باشند. ۳۰ 30
Jer o vaskrseniju niti æe se ženiti ni udavati; nego su kao anðeli Božiji na nebu.
اما درباره قیامت مردگان، آیا نخوانده‌اید کلامی را که خدا به شما گفته است، ۳۱ 31
A za vaskrsenije mrtvijeh nijeste li èitali što vam je rekao Bog govoreæi:
من هستم خدای ابراهیم و خدای اسحاق و خدای یعقوب؟ خدا، خدای مردگان نیست بلکه خدای زندگان است.» ۳۲ 32
Ja sam Bog Avraamov, i Bog Isakov, i Bog Jakovljev? Nije Bog Bog mrtvijeh, nego živijeh.
و آن گروه چون شنیدند، از تعلیم وی متحیر شدند. ۳۳ 33
I èuvši narod divljaše se nauci njegovoj.
اما چون فریسیان شنیدند که صدوقیان را مجاب نموده است، با هم جمع شدند. ۳۴ 34
A fariseji èuvši da posrami sadukeje sabraše se zajedno.
و یکی از ایشان که فقیه بود، از وی به طریق امتحان سوال کرده، گفت: ۳۵ 35
I upita jedan od njih zakonik kušajuæi ga i govoreæi:
«ای استاد، کدام حکم در شریعت بزرگتر است؟» ۳۶ 36
Uèitelju! koja je zapovijest najveæa u zakonu?
عیسی وی را گفت: «اینکه خداوند خدای خود را به همه دل و تمامی نفس و تمامی فکر خود محبت نما. ۳۷ 37
A Isus reèe mu: ljubi Gospoda Boga svojega svijem srcem svojijem, i svom dušom svojom, i svom misli svojom.
این است حکم اول و اعظم. ۳۸ 38
Ovo je prva i najveæa zapovijest.
و دوم مثل آن است یعنی همسایه خود را مثل خود محبت نما. ۳۹ 39
A druga je kao i ova: ljubi bližnjega svojega kao samoga sebe.
بدین دو حکم، تمام تورات و صحف انبیامتعلق است.» ۴۰ 40
O ovima dvjema zapovijestima visi sav zakon i proroci.
و چون فریسیان جمع بودند، عیسی ازایشان پرسیده، ۴۱ 41
A kad se sabraše fariseji, upita ih Isus
گفت: «درباره مسیح چه گمان می‌برید؟ او پسر کیست؟» بدو گفتند: «پسر داود.» ۴۲ 42
Govoreæi: šta mislite za Hrista, èij je sin? Rekoše mu: Davidov.
ایشان را گفت: «پس چطور داود در روح، او راخداوند می‌خواند؟ چنانکه می‌گوید: ۴۳ 43
Reèe im: kako dakle David njega duhom naziva Gospodom govoreæi:
“خداوندبه خداوند من گفت، به‌دست راست من بنشین تادشمانان تو را پای انداز تو سازم.” ۴۴ 44
Reèe Gospod Gospodu mojemu: sjedi meni s desne strane, dok položim neprijatelje tvoje podnožje nogama tvojima?
پس هرگاه داود او را خداوند می‌خواند، چگونه پسرش می‌باشد؟» ۴۵ 45
Kad dakle David naziva njega Gospodom, kako mu je sin?
و هیچ‌کس قدرت جواب وی هرگز نداشت و نه کسی از آن روز دیگرجرات سوال کردن از او نمود. ۴۶ 46
I niko mu ne mogaše odgovoriti rijeèi; niti smijaše ko od toga dana da ga zapita više.

< متّی 22 >