مرقس 4
| و باز به کناره دریا به تعلیم دادن شروع کردو جمعی کثیر نزد او جمع شدند بطوری که به کشتی سوار شده، بر دریا قرار گرفت و تمامی آن جماعت بر ساحل دریا حاضر بودند. | ۱ 1 |
And again he began to teach by the seaside. And a large crowd was gathered to him, so that he entered into a boat in the sea, and sat down. And the whole crowd was on the land by the sea.
| پس ایشان را به مثلها چیزهای بسیار می‌آموخت و درتعلیم خود بدیشان گفت: | ۲ 2 |
And then he taught them many things in parables, and told them in his teaching,
| «گوش گیرید! اینک برزگری بجهت تخم پاشی بیرون رفت. | ۳ 3 |
"Listen. Look, the sower who went out to sow.
| و چون تخم می‌پاشید، قدری بر راه ریخته شده، مرغان هوا آمده آنها را برچیدند. | ۴ 4 |
And it happened, as he sowed, some seed fell by the road, and the birds came and devoured it.
| و پاره‌ای بر سنگلاخ پاشیده شد، در جایی که خاک بسیار نبود. پس چون که زمین عمق نداشت به زودی رویید، | ۵ 5 |
And others fell on the rocky ground, where it had little soil, and immediately it sprang up, because it had no depth of soil.
| وچون آفتاب برآمد، سوخته شد و از آنرو که ریشه نداشت خشکید. | ۶ 6 |
And when the sun came up, it was scorched; and because it had no root, it withered away.
| و قدری در میان خارها ریخته شد و خارها نمو کرده، آن را خفه نمود که ثمری نیاورد. | ۷ 7 |
And others fell among the thorns, and the thorns grew up, and choked it, and it yielded no fruit.
| و مابقی در زمین نیکو افتاد و حاصل پیدا نمود که رویید و نمو کرد و بارآورد، بعضی سی وبعضی شصت و بعضی صد.» | ۸ 8 |
And others fell into the good ground, and yielded fruit, growing up and increasing; and brought forth thirty times, and sixty times, and one hundred times."
| پس گفت: «هرکه گوش شنوا دارد، بشنود!» | ۹ 9 |
And he said, "Whoever has ears to hear, let him hear."
| و چون به خلوت شد، رفقای او با آن دوازده شرح این مثل را از او پرسیدند. | ۱۰ 10 |
And when he was alone, those who were around him with the twelve asked him about the parables.
| به ایشان گفت: «به شما دانستن سر ملکوت خدا عطاشده، اما به آنانی که بیرونند، همه‌چیز به مثلهامی شود، | ۱۱ 11 |
And he said to them, "To you has been given the mystery of the Kingdom of God, but to those who are outside, all things are done in parables,
| تا نگران شده بنگرند و نبینند و شنواشده بشنوند و نفهمند، مبادا بازگشت کرده گناهان ایشان آمرزیده شود.» | ۱۲ 12 |
that 'seeing they may see, and not perceive; and hearing they may hear, and not understand; lest perhaps they should turn and be forgiven.'"
| و بدیشان گفت: «آیا این مثل رانفهمیده‌اید؟ پس چگونه سایر مثلها را خواهیدفهمید؟ | ۱۳ 13 |
And he said to them, "Do you not understand this parable? And how will you understand all of the parables?
| برزگر کلام را می‌کارد. | ۱۴ 14 |
The farmer sows the word.
| و اینانند به کناره راه، جایی که کلام کاشته می‌شود؛ و چون شنیدند فور شیطان آمده کلام کاشته شده درقلوب ایشان را می‌رباید. | ۱۵ 15 |
And these are the ones by the road where the word is sown; and when they have heard, immediately Satan comes, and takes away the word which has been sown in them.
| و ایض کاشته شده درسنگلاخ، کسانی می‌باشند که چون کلام رابشنوند، در حال آن را به خوشی قبول کنند، | ۱۶ 16 |
And these in a similar way are those who are sown on the rocky places, who, when they have heard the word, immediately receive it with joy.
| ولکن ریشه‌ای در خود ندارند بلکه فانی می‌باشند؛ و چون صدمه‌ای یا زحمتی به‌سبب کلام روی دهد در ساعت لغزش می‌خورند. | ۱۷ 17 |
And they have no root in themselves, but are short-lived. Then, when oppression or persecution arises because of the word, immediately they stumble.
| و کاشته شده در خارها آنانی می‌باشند که چون کلام راشنوند، | ۱۸ 18 |
And others are those who are sown among the thorns; these are the ones who have heard the word,
| اندیشه های دنیوی و غرور دولت وهوس چیزهای دیگر داخل شده، کلام را خفه می‌کند و بی‌ثمر می‌گردد. (aiōn g165) | ۱۹ 19 |
and the cares of the age, and the deceitfulness of riches, and the lusts of other things entering in choke the word, and it becomes unfruitful. (aiōn g165)
| و کاشته شده درزمین نیکو آنانند که چون کلام را شنوند آن رامی پذیرند و ثمر می‌آورند، بعضی سی و بعضی شصت و بعضی صد.» | ۲۰ 20 |
And those which were sown on the good ground are those who hear the word, and accept it, and bear fruit, some thirty times, some sixty times, and some one hundred times."
| پس بدیشان گفت: «آیا چراغ را می‌آورند تازیر پیمانه‌ای یا تختی و نه بر چراغدان گذارند؟ | ۲۱ 21 |
And he said to them, "Is the lamp brought to be put under a basket or under a bed? Is it not put on a stand?
| زیرا که چیزی پنهان نیست که آشکارا نگردد وهیچ‌چیز مخفی نشود، مگر تا به ظهور آید. | ۲۲ 22 |
For there is nothing hidden, except that it should be made known; neither was anything made secret, but that it should come to light.
| هرکه گوش شنوا دارد بشنود.» | ۲۳ 23 |
If anyone has ears to hear, let him hear."
| و بدیشان گفت: «باحذر باشید که چه می‌شنوید، زیرا به هر میزانی که وزن کنید به شما پیموده شود، بلکه از برای شماکه می‌شنوید افزون خواهد گشت. | ۲۴ 24 |
And he said to them, "Consider carefully what you hear. With whatever measure you measure, it will be measured to you, and more will be given to you.
| زیرا هرکه دارد بدو داده شود و از هرکه ندارد آنچه نیز داردگرفته خواهد شد.» | ۲۵ 25 |
For whoever has, more will be given, and he who does not have, even that which he has will be taken away from him."
| و گفت: «همچنین ملکوت خدا مانند کسی است که تخم بر زمین بیفشاند، | ۲۶ 26 |
And he said, "The Kingdom of God is like someone who scatters seed on the earth,
| و شب و روزبخوابد و برخیزد و تخم بروید و نمو کند. چگونه؟ او نداند. | ۲۷ 27 |
and he sleeps and rises night and day, and the seed springs up and grows; he doesn't know how.
| زیرا که زمین به ذات خودثمر می‌آورد، اول علف، بعد خوشه، پس از آن دانه کامل در خوشه. | ۲۸ 28 |
The earth bears fruit, first the blade, then the ear, then the full grain in the ear.
| و چون ثمر رسید، فور داس را بکار می‌برد زیرا که وقت حصاد رسیده است.» | ۲۹ 29 |
But when the fruit is ripe, immediately he puts forth the sickle, because the harvest has come."
| و گفت: «به چه چیز ملکوت خدا را تشبیه کنیم و برای آن چه مثل بزنیم؟ | ۳۰ 30 |
And he said, "To what will we liken the Kingdom of God? Or with what parable will we use for it?
| مثل دانه خردلی است که وقتی که آن را بر زمین کارند، کوچکترین تخمهای زمینی باشد. | ۳۱ 31 |
It's like a mustard seed, which, when it is sown upon the soil, though it is less than all the seeds that are upon the soil,
| لیکن چون کاشته شد، می‌روید و بزرگتر از جمیع بقول می‌گردد و شاخه های بزرگ می‌آورد، چنانکه مرغان هوا زیر سایه‌اش می‌توانند آشیانه گیرند.» | ۳۲ 32 |
And when it is sown, grows up, and becomes greater than all the garden plants, and puts out large branches, so that the birds of the sky can lodge under its shadow."
| و به مثلهای بسیار مانند اینهابقدری که استطاعت شنیدن داشتند، کلام رابدیشان بیان می‌فرمود، | ۳۳ 33 |
And with many such parables he spoke the word to them, as they were able to hear it.
| و بدون مثل بدیشان سخن نگفت. لیکن در خلوت، تمام معانی را برای شاگردان خود شرح می‌نمود. | ۳۴ 34 |
And he did not speak to them without a parable; but privately to his own disciples he explained everything.
| و در همان روز وقت شام، بدیشان گفت: «به کناره دیگر عبور کنیم.» | ۳۵ 35 |
And on that day, when evening had come, he said to them, "Let us go over to the other side."
| پس چون آن گروه رارخصت دادند، او را همانطوری که در کشتی بودبرداشتند و چند زورق دیگر نیز همراه او بود. | ۳۶ 36 |
And leaving the crowd, they took him with them, even as he was, in the boat. And other boats were with him.
| که ناگاه طوفانی عظیم از باد پدید آمد وامواج بر کشتی می‌خورد بقسمی که برمی گشت. | ۳۷ 37 |
And a big wind storm arose, and the waves beat into the boat, so much that the boat was already filled.
| و او در موخر کشتی بر بالشی خفته بود. پس اورا بیدار کرده گفتند: «ای استاد، آیا تو را باکی نیست که هلاک شویم؟» | ۳۸ 38 |
And he himself was in the stern, asleep on the cushion, and they woke him up, and told him, "Teacher, do you not care that we are dying?"
| در ساعت اوبرخاسته، باد را نهیب داد و به دریا گفت: «ساکن شو و خاموش باش!» که باد ساکن شده، آرامی کامل پدید آمد. | ۳۹ 39 |
And he awoke, and rebuked the wind, and said to the sea, "Peace. Be still." And the wind ceased, and there was a great calm.
| و ایشان را گفت: «از بهر‌چه چنین ترسانید و چون است که ایمان ندارید؟» | ۴۰ 40 |
And he said to them, "Why are you so afraid? Do you still have no faith?"
| پس بی‌نهایت ترسان شده، به یکدیگر گفتند: «این کیست که باد و دریا هم او را اطاعت می‌کنند؟» | ۴۱ 41 |
And they were greatly afraid, and said to one another, "Who then is this, that even the wind and the sea obey him?"
