مرقس 4

۱ 1 و باز به کناره دریا به تعلیم دادن شروع کردو جمعی کثیر نزد او جمع شدند بطوری که به کشتی سوار شده، بر دریا قرار گرفت و تمامی آن جماعت بر ساحل دریا حاضر بودند.

Once again Jesus began to teach beside the sea, and such a large crowd gathered around Him that He got into a boat and sat in it, while all the people crowded along the shore.

۲ 2 پس ایشان را به مثلها چیزهای بسیار می‌آموخت و درتعلیم خود بدیشان گفت:

And He taught them many things in parables, and in His teaching He said,

۳ 3 «گوش گیرید! اینک برزگری بجهت تخم پاشی بیرون رفت.

“Listen! A farmer went out to sow his seed.

۴ 4 و چون تخم می‌پاشید، قدری بر راه ریخته شده، مرغان هوا آمده آنها را برچیدند.

And as he was sowing, some seed fell along the path, and the birds came and devoured it.

۵ 5 و پاره‌ای بر سنگلاخ پاشیده شد، در جایی که خاک بسیار نبود. پس چون که زمین عمق نداشت به زودی رویید،

Some fell on rocky ground, where it did not have much soil. It sprang up quickly because the soil was shallow.

۶ 6 وچون آفتاب برآمد، سوخته شد و از آنرو که ریشه نداشت خشکید.

But when the sun rose, the seedlings were scorched, and they withered because they had no root.

۷ 7 و قدری در میان خارها ریخته شد و خارها نمو کرده، آن را خفه نمود که ثمری نیاورد.

Other seed fell among thorns, which grew up and choked the seedlings, and they yielded no crop.

۸ 8 و مابقی در زمین نیکو افتاد و حاصل پیدا نمود که رویید و نمو کرد و بارآورد، بعضی سی وبعضی شصت و بعضی صد.»

Still other seed fell on good soil, where it sprouted, grew up, and produced a crop—one bearing thirtyfold, another sixtyfold, and another a hundredfold.”

۹ 9 پس گفت: «هر‌که گوش شنوا دارد، بشنود!»

Then Jesus said, “He who has ears to hear, let him hear.”

۱۰ 10 و چون به خلوت شد، رفقای او با آن دوازده شرح این مثل را از او پرسیدند.

As soon as Jesus was alone with the Twelve and those around Him, they asked Him about the parable.

۱۱ 11 به ایشان گفت: «به شما دانستن سر ملکوت خدا عطاشده، اما به آنانی که بیرونند، همه‌چیز به مثلهامی شود،

He replied, “The mystery of the kingdom of God has been given to you, but to those on the outside everything is expressed in parables,

۱۲ 12 تا نگران شده بنگرند و نبینند و شنواشده بشنوند و نفهمند، مبادا بازگشت کرده گناهان ایشان آمرزیده شود.»

so that, ‘they may be ever seeing but never perceiving, and ever hearing but never understanding; otherwise they might turn and be forgiven.’”

۱۳ 13 و بدیشان گفت: «آیا این مثل رانفهمیده‌اید؟ پس چگونه سایر مثلها را خواهیدفهمید؟

Then Jesus said to them, “Do you not understand this parable? Then how will you understand any of the parables?

۱۴ 14 برزگر کلام را می‌کارد.

The farmer sows the word.

۱۵ 15 و اینانند به کناره راه، جایی که کلام کاشته می‌شود؛ و چون شنیدند فور شیطان آمده کلام کاشته شده درقلوب ایشان را می‌رباید.

Some are like the seeds along the path, where the word is sown. As soon as they hear it, Satan comes and takes away the word that was sown in them.

۱۶ 16 و ایض کاشته شده درسنگلاخ، کسانی می‌باشند که چون کلام رابشنوند، در حال آن را به خوشی قبول کنند،

Some are like the seeds sown on rocky ground. They hear the word and at once receive it with joy.

۱۷ 17 ولکن ریشه‌ای در خود ندارند بلکه فانی می‌باشند؛ و چون صدمه‌ای یا زحمتی به‌سبب کلام روی دهد در ساعت لغزش می‌خورند.

But they themselves have no root, and they remain for only a season. When trouble or persecution comes because of the word, they quickly fall away.

۱۸ 18 و کاشته شده در خارها آنانی می‌باشند که چون کلام راشنوند،

Others are like the seeds sown among the thorns. They hear the word,

۱۹ 19 اندیشه های دنیوی و غرور دولت وهوس چیزهای دیگر داخل شده، کلام را خفه می‌کند و بی‌ثمر می‌گردد. (aiōn g165)

but the worries of this life, the deceitfulness of wealth, and the desire for other things come in and choke the word, and it becomes unfruitful. (aiōn g165)

۲۰ 20 و کاشته شده درزمین نیکو آنانند که چون کلام را شنوند آن رامی پذیرند و ثمر می‌آورند، بعضی سی و بعضی شصت و بعضی صد.»

Still others are like the seeds sown on good soil. They hear the word, receive it, and produce a crop—thirtyfold, sixtyfold, or a hundredfold.”

۲۱ 21 پس بدیشان گفت: «آیا چراغ را می‌آورند تازیر پیمانه‌ای یا تختی و نه بر چراغدان گذارند؟

Jesus also said to them, “Does anyone bring in a lamp to put it under a basket or under a bed? Doesn’t he set it on a stand?

۲۲ 22 زیرا که چیزی پنهان نیست که آشکارا نگردد وهیچ‌چیز مخفی نشود، مگر تا به ظهور آید.

For there is nothing hidden that will not be disclosed, and nothing concealed that will not be brought to light.

۲۳ 23 هرکه گوش شنوا دارد بشنود.»

If anyone has ears to hear, let him hear.”

۲۴ 24 و بدیشان گفت: «باحذر باشید که چه می‌شنوید، زیرا به هر میزانی که وزن کنید به شما پیموده شود، بلکه از برای شماکه می‌شنوید افزون خواهد گشت.

He went on to say, “Pay attention to what you hear. With the measure you use, it will be measured to you, and even more will be added to you.

۲۵ 25 زیرا هر‌که دارد بدو داده شود و از هر‌که ندارد آنچه نیز داردگرفته خواهد شد.»

For whoever has will be given more. But whoever does not have, even what he has will be taken away from him.”

۲۶ 26 و گفت: «همچنین ملکوت خدا مانند کسی است که تخم بر زمین بیفشاند،

Jesus also said, “The kingdom of God is like a man who scatters seed on the ground.

۲۷ 27 و شب و روزبخوابد و برخیزد و تخم بروید و نمو کند. چگونه؟ او نداند.

Night and day he sleeps and wakes, and the seed sprouts and grows, though he knows not how.

۲۸ 28 زیرا که زمین به ذات خودثمر می‌آورد، اول علف، بعد خوشه، پس از آن دانه کامل در خوشه.

All by itself the earth produces a crop—first the stalk, then the head, then grain that ripens within.

۲۹ 29 و چون ثمر رسید، فور داس را بکار می‌برد زیرا که وقت حصاد رسیده است.»

And as soon as the grain is ripe, he swings the sickle, because the harvest has come.”

۳۰ 30 و گفت: «به چه چیز ملکوت خدا را تشبیه کنیم و برای آن چه مثل بزنیم؟

Then He asked, “To what can we compare the kingdom of God? With what parable shall we present it?

۳۱ 31 مثل دانه خردلی است که وقتی که آن را بر زمین کارند، کوچکترین تخمهای زمینی باشد.

It is like a mustard seed, which is the smallest of all seeds sown upon the earth.

۳۲ 32 لیکن چون کاشته شد، می‌روید و بزرگتر از جمیع بقول می‌گردد و شاخه های بزرگ می‌آورد، چنانکه مرغان هوا زیر سایه‌اش می‌توانند آشیانه گیرند.»

But after it is planted, it grows to be the largest of all garden plants and puts forth great branches, so that the birds of the air nest in its shade.”

۳۳ 33 و به مثلهای بسیار مانند اینهابقدری که استطاعت شنیدن داشتند، کلام رابدیشان بیان می‌فرمود،

With many such parables Jesus spoke the word to them, to the extent that they could understand.

۳۴ 34 و بدون مثل بدیشان سخن نگفت. لیکن در خلوت، تمام معانی را برای شاگردان خود شرح می‌نمود.

He did not tell them anything without using a parable. But privately He explained everything to His own disciples.

۳۵ 35 و در همان روز وقت شام، بدیشان گفت: «به کناره دیگر عبور کنیم.»

When that evening came, He said to His disciples, “Let us cross to the other side.”

۳۶ 36 پس چون آن گروه رارخصت دادند، او را همانطوری که در کشتی بودبرداشتند و چند زورق دیگر نیز همراه او بود.

After they had dismissed the crowd, they took Jesus with them, since He was already in the boat. And there were other boats with Him.

۳۷ 37 که ناگاه طوفانی عظیم از باد پدید آمد وامواج بر کشتی می‌خورد بقسمی که برمی گشت.

Soon a violent windstorm came up, and the waves were breaking over the boat, so that it was being swamped.

۳۸ 38 و او در موخر کشتی بر بالشی خفته بود. پس اورا بیدار کرده گفتند: «ای استاد، آیا تو را باکی نیست که هلاک شویم؟»

But Jesus was in the stern, sleeping on the cushion. So they woke Him and said, “Teacher, don’t You care that we are perishing?”

۳۹ 39 در ساعت اوبرخاسته، باد را نهیب داد و به دریا گفت: «ساکن شو و خاموش باش!» که باد ساکن شده، آرامی کامل پدید آمد.

Then Jesus got up and rebuked the wind and the sea. “Silence!” He commanded. “Be still!” And the wind died down, and it was perfectly calm.

۴۰ 40 و ایشان را گفت: «از بهر‌چه چنین ترسانید و چون است که ایمان ندارید؟»

“Why are you so afraid?” He asked. “Do you still have no faith?”

۴۱ 41 پس بی‌نهایت ترسان شده، به یکدیگر گفتند: «این کیست که باد و دریا هم او را اطاعت می‌کنند؟»

Overwhelmed with fear, they asked one another, “Who is this, that even the wind and the sea obey Him?”

Jesus Preaches at the Sea of Galilee