مرقس 3

۱ 1 و باز به کنیسه درآمده، در آنجا مرد دست خشکی بود.

اَنَنْتَرَں یِیشُح پُنَ رْبھَجَنَگرِہَں پْرَوِشْٹَسْتَسْمِنْ سْتھانے شُشْکَہَسْتَ ایکو مانَوَ آسِیتْ۔

۲ 2 و مراقب وی بودند که شاید او را در سبت شفا دهد تا مدعی او گردند.

سَ وِشْرامَوارے تَمَروگِنَں کَرِشْیَتِ نَویتْیَتْرَ بَہَوَسْتَمْ اَپَوَدِتُں چھِدْرَمَپیکْشِتَوَنْتَح۔

۳ 3 پس بدان مرد دست خشک گفت: «در میان بایست!»

تَدا سَ تَں شُشْکَہَسْتَں مَنُشْیَں جَگادَ مَدھْیَسْتھانے تْوَمُتِّشْٹھَ۔

۴ 4 و بدیشان گفت: «آیا در روز سبت کدام جایز است؟ نیکویی‌کردن یا بدی؟ جان رانجات دادن یا هلاک کردن؟» ایشان خاموش ماندند.

تَتَح پَرَں سَ تانْ پَپْرَچّھَ وِشْرامَوارے ہِتَمَہِتَں تَتھا ہِ پْرانَرَکْشا وا پْرانَناشَ ایشاں مَدھْیے کِں کَرَنِییَں ؟ کِنْتُ تے نِحشَبْداسْتَسْتھُح۔

۵ 5 پس چشمان خود را بر ایشان باغضب گردانیده، زیرا که از سنگدلی ایشان محزون بود، به آن مرد گفت: «دست خود رادراز کن!» پس دراز کرده، دستش صحیح گشت.

تَدا سَ تیشامَنْتَحکَرَناناں کاٹھِنْیادّھیتو رْدُحکھِتَح کْرودھاتْ چَرْتُدَشو درِشْٹَوانْ تَں مانُشَں گَدِتَوانْ تَں ہَسْتَں وِسْتارَیَ، تَتَسْتینَ ہَسْتے وِسْترِتے تَدّھَسْتونْیَہَسْتَوَدْ اَروگو جاتَح۔

۶ 6 در ساعت فریسیان بیرون رفته، با هیرودیان درباره او شورا نمودند که چطور او را هلاک کنند.

اَتھَ پھِرُوشِنَح پْرَسْتھایَ تَں ناشَیِتُں ہیرودِییَیح سَہَ مَنْتْرَیِتُماریبھِرے۔

۷ 7 و عیسی با شاگردانش به سوی دریا آمد وگروهی بسیار از جلیل به عقب او روانه شدند،

اَتَایوَ یِیشُسْتَتْسْتھانَں پَرِتْیَجْیَ شِشْیَیح سَہَ پُنَح ساگَرَسَمِیپَں گَتَح؛

۸ 8 واز یهودیه و از اورشلیم و ادومیه و آن طرف اردن و از حوالی صور و صیدون نیز جمعی کثیر، چون اعمال او را شنیدند، نزد وی آمدند.

تَتو گالِیلْیِہُودا-یِرُوشالَمْ-اِدومْ-یَرْدَنَّدِیپارَسْتھانیبھْیو لوکَسَمُوہَسْتَسْیَ پَشْچادْ گَتَح؛ تَدَنْیَح سورَسِیدَنوح سَمِیپَواسِلوکَسَمُوہَشْچَ تَسْیَ مَہاکَرْمَّناں وارْتَّں شْرُتْوا تَسْیَ سَنِّدھِماگَتَح۔

۹ 9 و به شاگردان خود فرمود تا زورقی به‌سبب جمعیت، بجهت او نگاه دارند تا بر وی ازدحام ننمایند،

تَدا لوکَسَمُوہَشْچیتْ تَسْیوپَرِ پَتَتِ اِتْیاشَنْکْیَ سَ ناوَمیکاں نِکَٹے سْتھاپَیِتُں شِشْیانادِشْٹَوانْ۔

۱۰ 10 زیرا که بسیاری را صحت می‌داد، بقسمی که هر‌که صاحب دردی بود بر او هجوم می‌آورد تااو را لمس نماید.

یَتونیکَمَنُشْیاناماروگْیَکَرَنادْ وْیادھِگْرَسْتاح سَرْوّے تَں سْپْرَشْٹُں پَرَسْپَرَں بَلینَ یَتْنَوَنْتَح۔

۱۱ 11 و ارواح پلید چون او رادیدند، پیش او به روی در‌افتادند و فریادکنان می‌گفتند که «تو پسر خدا هستی.»

اَپَرَنْچَ اَپَوِتْرَبھُوتاسْتَں درِشْٹْوا تَچَّرَنَیوح پَتِتْوا پْروچَیح پْروچُح، تْوَمِیشْوَرَسْیَ پُتْرَح۔

۱۲ 12 و ایشان را به تاکید بسیار فرمود که او را شهرت ندهند.

کِنْتُ سَ تانْ درِڈھَمْ آجْناپْیَ سْوَں پَرِچایِتُں نِشِدّھَوانْ۔

۱۳ 13 پس بر فراز کوهی برآمده، هر‌که راخواست به نزد خود طلبید و ایشان نزد او آمدند.

اَنَنْتَرَں سَ پَرْوَّتَمارُہْیَ یَں یَں پْرَتِچّھا تَں تَماہُوتَوانْ تَتَسْتے تَتْسَمِیپَماگَتاح۔

۱۴ 14 و دوازده نفر را مقرر فرمود تا همراه او باشند وتا ایشان را بجهت وعظ نمودن بفرستد،

تَدا سَ دْوادَشَجَنانْ سْوینَ سَہَ سْتھاتُں سُسَںوادَپْرَچارایَ پْریرِتا بھَوِتُں

۱۵ 15 وایشان را قدرت باشد که مریضان را شفا دهند ودیوها را بیرون کنند.

سَرْوَّپْرَکارَوْیادھِیناں شَمَنَکَرَنایَ پْرَبھاوَں پْراپْتُں بھُوتانْ تْیاجَیِتُنْچَ نِیُکْتَوانْ۔

۱۶ 16 و شمعون را پطرس نام نهاد.

تیشاں نامانِیمانِ، شِمونْ سِوَدِپُتْرو

۱۷ 17 و یعقوب پسر زبدی و یوحنا برادریعقوب؛ این هر دو را بوانرجس یعنی پسران رعد نام گذارد.

یاکُوبْ تَسْیَ بھْراتا یوہَنْ چَ آنْدْرِیَح پھِلِپو بَرْتھَلَمَیَح،

۱۸ 18 و اندریاس و فیلپس و برتولما و متی و توما و یعقوب بن حلفی و تدی وشمعون قانوی،

مَتھِی تھوما چَ آلْپھِییَپُتْرو یاکُوبْ تھَدِّییَح کِنانِییَح شِمونْ یَسْتَں پَرَہَسْتیشْوَرْپَیِشْیَتِ سَ اِیشْکَرِیوتِییَیِہُوداشْچَ۔

۱۹ 19 و یهودای اسخریوطی که او راتسلیم کرد.

سَ شِمونے پِتَرَ اِتْیُپَنامَ دَدَو یاکُوبْیوہَنْبھْیاں چَ بِنیرِگِشْ اَرْتھَتو میگھَنادَپُتْراوِتْیُپَنامَ دَدَو۔

۲۰ 20 و چون به خانه درآمدند، باز جمعی فراهم آمدند بطوری که ایشان فرصت نان خوردن هم نکردند.

اَنَنْتَرَں تے نِویشَنَں گَتاح، کِنْتُ تَتْراپِ پُنَرْمَہانْ جَنَسَماگَمو بھَوَتْ تَسْماتّے بھوکْتُمَپْیَوَکاشَں نَ پْراپْتاح۔

۲۱ 21 و خویشان او چون شنیدند، بیرون آمدند تا او را بردارند زیرا گفتند بی‌خود شده است.

تَتَسْتَسْیَ سُہرِلّوکا اِماں وارْتّاں پْراپْیَ سَ ہَتَجْنانوبھُودْ اِتِ کَتھاں کَتھَیِتْوا تَں دھرِتْوانیتُں گَتاح۔

۲۲ 22 و کاتبانی که از اورشلیم آمده بودند، گفتند که بعلزبول دارد و به یاری رئیس دیوها، دیوها را اخراج می‌کند.

اَپَرَنْچَ یِرُوشالَمَ آگَتا یے یےدھْیاپَکاسْتے جَگَدُرَیَں پُرُشو بھُوتَپَتْیابِشْٹَسْتینَ بھُوتَپَتِنا بھُوتانْ تْیاجَیَتِ۔

۲۳ 23 پس ایشان را پیش طلبیده، مثلها زده، بدیشان گفت: «چطور می‌تواندشیطان، شیطان را بیرون کند؟

تَتَسْتاناہُویَ یِیشُ رْدرِشْٹانْتَیح کَتھاں کَتھِتَوانْ شَیتانْ کَتھَں شَیتانَں تْیاجَیِتُں شَکْنوتِ؟

۲۴ 24 و اگر مملکتی برخلاف خود منقسم شود، آن مملکت نتواندپایدار بماند.

کِنْچَنَ راجْیَں یَدِ سْوَوِرودھینَ پرِتھَگْ بھَوَتِ تَرْہِ تَدْ راجْیَں سْتھِرَں سْتھاتُں نَ شَکْنوتِ۔

۲۵ 25 و هرگاه خانه‌ای به ضد خویش منقسم شد، آن خانه نمی تواند استقامت داشته باشد.

تَتھا کَسْیاپِ پَرِوارو یَدِ پَرَسْپَرَں وِرودھِی بھَوَتِ تَرْہِ سوپِ پَرِوارَح سْتھِرَں سْتھاتُں نَ شَکْنوتِ۔

۲۶ 26 و اگر شیطان با نفس خود مقاومت نمایدو منقسم شود، او نمی تواند قائم ماند بلکه هلاک می‌گردد.

تَدْوَتْ شَیتانْ یَدِ سْوَوِپَکْشَتَیا اُتِّشْٹھَنْ بھِنّو بھَوَتِ تَرْہِ سوپِ سْتھِرَں سْتھاتُں نَ شَکْنوتِ کِنْتُوچّھِنّو بھَوَتِ۔

۲۷ 27 و هیچ‌کس نمی تواند به خانه مردزورآور درآمده، اسباب او را غارت نماید، جزآنکه اول آن زورآور را ببندد و بعد از آن خانه اورا تاراج می‌کند.

اَپَرَنْچَ پْرَبَلَں جَنَں پْرَتھَمَں نَ بَدّھا کوپِ تَسْیَ گرِہَں پْرَوِشْیَ دْرَوْیانِ لُنْٹھَیِتُں نَ شَکْنوتِ، تَں بَدْوَّیوَ تَسْیَ گرِہَسْیَ دْرَوْیانِ لُنْٹھَیِتُں شَکْنوتِ۔

۲۸ 28 هرآینه به شما می‌گویم که همه گناهان از بنی آدم آمرزیده می‌شود و هر قسم کفر که گفته باشند،

اَتوہیتو رْیُشْمَبھْیَمَہَں سَتْیَں کَتھَیامِ مَنُشْیاناں سَنْتانا یانِ یانِ پاپانِیشْوَرَنِنْدانْچَ کُرْوَّنْتِ تیشاں تَتْسَرْوّیشامَپَرادھاناں کْشَما بھَوِتُں شَکْنوتِ،

۲۹ 29 لیکن هر‌که به روح‌القدس کفر گوید، تا به ابد آمرزیده نشود بلکه مستحق عذاب جاودانی بود.» (aiōn g165, aiōnios g166)

کِنْتُ یَح کَشْچِتْ پَوِتْرَماتْمانَں نِنْدَتِ تَسْیاپَرادھَسْیَ کْشَما کَداپِ نَ بھَوِشْیَتِ سونَنْتَدَنْڈَسْیارْہو بھَوِشْیَتِ۔ (aiōn g165, aiōnios g166)

۳۰ 30 زیرا که می‌گفتند روحی پلید دارد.

تَسْیاپَوِتْرَبھُوتوسْتِ تیشامیتَتْکَتھاہیتوح سَ اِتّھَں کَتھِتَوانْ۔

۳۱ 31 پس برادران و مادر او آمدند و بیرون ایستاده، فرستادند تا او را طلب کنند.

اَتھَ تَسْیَ ماتا بھْراترِگَنَشْچاگَتْیَ بَہِسْتِشْٹھَنَتو لوکانْ پْریشْیَ تَماہُوتَوَنْتَح۔

۳۲ 32 آنگاه جماعت گرد او نشسته بودند و به وی گفتند: «اینک مادرت و برادرانت بیرون تو را می‌طلبند.»

تَتَسْتَتْسَنِّدھَو سَمُپَوِشْٹا لوکاسْتَں بَبھاشِرے پَشْیَ بَہِسْتَوَ ماتا بھْراتَرَشْچَ تْوامْ اَنْوِچّھَنْتِ۔

۳۳ 33 در جواب ایشان گفت: «کیست مادر من وبرادرانم کیانند؟»

تَدا سَ تانْ پْرَتْیُواچَ مَمَ ماتا کا بھْراتَرو وا کے؟ تَتَح پَرَں سَ سْوَمِیپوپَوِشْٹانْ شِشْیانْ پْرَتِ اَوَلوکَنَں کرِتْوا کَتھَیاماسَ

۳۴ 34 پس بر آنانی که گرد وی نشسته بودند، نظر افکنده، گفت: «اینانند مادر وبرادرانم،

پَشْیَتَیتے مَمَ ماتا بھْراتَرَشْچَ۔

۳۵ 35 زیرا هر‌که اراده خدا را به‌جا آردهمان برادر و خواهر و مادر من باشد.»

یَح کَشْچِدْ اِیشْوَرَسْییشْٹاں کْرِیاں کَروتِ سَ ایوَ مَمَ بھْراتا بھَگِنِی ماتا چَ۔

Jesus Preaches to the Multitude